Według Sofoklesa o ludzkim losie decyduje Fatum. Starożytni Grecy uważali, że nad przebiegiem naszego życia czuwają trzy mojry- boginie przeznaczenia: jedna przędzie nić ludzkiego życia, druga ją zwija, trzecia przecina, gdy nadchodzi chwila śmierci. Człowiek więc nie może decydować o swoim życiu, jest igraszką w ręku bogów. Owszem jest w stanie dokonywać wyborów, ma wolność działania, ale starania aby uniknąć nieprzychylnego losu są z góry skazane na niepowodzenie. To, co robimy, przybliża tylko wypełnienie naszego przeznaczenia. Najlepszym dowodem są właśnie losy Edypa.
Lajosowi, władcy Teb, wyrocznia delficka przepowiedziała, że jego syn zabije go i ożeni się z własną matką. Dlatego gdy jego żona Jokasta urodziła chłopca, przerażeni postanowili pozbyć się dziecka. Porzucili go w górach, w wcześniej przekuli mu stopy. Chłopca jednak uratował pasterz, który oddał go bezdzietnemu królowi Koryntu Polybosowi i jego żonie Merope. Wychowali oni chłopca jak własne dziecko i nadali mu imię Edyp oznaczające człowieka o spuchniętych stopach.
Dzieciństwo Edypa było szczęśliwe, ale z czasem zaczął zwracać uwagę na żarty otoczenia nazywające go ,, podrzutkiem”. Dlatego gdy skończył osiemnaście las udała się do wyroczni aby poznać prawdę o sobie. Prawda okazała się przerażająca miała zabić swojego ojca i ożenić się z własną matką. Edyp aby uniknąć przepowiedni opuścił Korynt i udała się do Teb. W czasie podróży napotkała na swojej drodze bogato odzianego mężczyznę, który rozkazał zejść mu z drogi. W rezultacie w wyniku bójki Edyp zabił mężczyznę. Nie był świadomy, że zaczęła się spełniać pierwsza część przepowiedni. Rozwiązanie zagadki Sfinksa uczyniło go władcą Teb, i również spełniła się druga część przepowiedni poślubił własną matkę Jokastę. Edyp wiedzie szczęśliwe życie jako władca Teb. Jednak bogowie przypominają sobie o jego zbrodniach. Na Teby zaczynają spadać klęski: nieurodzaj, zaraza. Edyp chce uratować swoich mieszkańców, jednak warunkiem jest znalezienie i pomszczenie śmierci Lajosa. Król Teb postanawia odnaleźć mordercę i wymierzenie mu kary. Niestety nie wie że w tym momencie wydaje wyrok na samego siebie. Poszukiwania doprowadzają Edypa do poznania prawdy to on jest zabójcą Lajosa. Zrozpaczony bohater oślepia się i opuszcza miasto. Poznanie prawdy o swoim losie przyniosło mu ogromne cierpienie. Dopuściła się najstraszniejszych zbrodni ojcobójstwa i kazirodztwa. Mimo tego ,że kochał swoje dzieci i żonę, był dobrym władcą i tak musiała go spotkać klęska Edyp jest więc bohaterem tragicznym. Bohater nieświadomie popełnia jakiś błąd, potem dowiaduje się o swojej winie i musi ponieść jej konsekwencje. Los Edypa może być tez przykładem ironii tragicznej im bardziej chce czynić dobro tym większe czyni zło.
Edyp jest człowiekiem o skomplikowanej osobowości. Umie być dobrym władcą, troszczy się o swoich poddanych. Grzeszy pychą, uważa się za lepszego od innych, nie słucha rad otoczenia. Z drugiej jednak strony jest człowiekiem uczciwym i dociekliwym- chce dotrzeć do prawdy mimo, że się jej boi. Przeżywa wahania, lęki, smutek w końcu prawdziwą rozpacz. Z pokorą podporządkowuje się losowi, zaczyna pojmować, że wyroki przeznaczenia są nieodwracalne. Historia Edypa dowodzi, że za odkrycie tajemnicy trzeba czasem zapłacić zbyt wysoką cenę. Bohater stracił wszystko: rodzinę, honor, ludzki szacunek, władzę, spokój duszy. Edyp stała się igraszką sił wyższych, wiara nie pomogła uniknąć mu kary, którą musiał ponieść mimo, że na nią nie zasłużył. Dzieje Edypa to metamorfoza ludzkiego życia jego znikomości i nieprzewidywalności. Ponadczasowość dzieła polega na tym, że jego przesłanie niezmiennie dotyczy ludzi w każdym miejscu i w każdym czasie: niewiele wiemy o sobie, nie możemy uciec od przeznaczenia, nie należy zbyt przywiązywać się do szczęścia.