test 1PSYCHOFIZ., Wsfiz-psycho, Semestr III, Neuronauka


PSYCHOFIZJOLOGIA 1

  1. Tzw. siła odpowiedzi, czyli maksymalna siła, z jaką osoba badana naciska na klawisz w badaniach czasów odpowiedzi zależy od:

    1. natężenia bodźca akustyczny;

    2. jest tym większa im szybsza jest reakcja;

    3. od wysokości dźwięku;

    4. a i b są prawdziwe.

  1. Fala niezgodności jest generowana przez

    1. korę słuchową;

    2. w płatach czołowych;

    3. w płatach skroniowych;

    4. wszystkie odpowiedzi są prawdziwe.

  1. Stereotypia sytuacyjna oznacza

    1. różne sytuacje eksperymentalne prowadzą do jednakowych schematów odpowiedzi psychofizjologicznych;

    2. różne sytuacje eksperymentalne prowadzą do różnych schematów odpowiedzi psychofizjologicznych;

    3. odbiór informacji z otoczenia jest związany ze stanem przyswajania;

    4. nadmiar informacji z otoczenia jest związany ze stanem odrzucania.

  1. Największe amplitudy mają fale EEG:

    1. alfa;

    2. beta;

    3. gamma;

    4. delta.

  1. Organem taktującym akcję serca jest

    1. podwzgórze;

    2. węzeł przedsionkowo-zatokowy;

    3. węzeł komorowo-zatokowy;

    4. pęczek Hissa.

  1. Reakcja konduktancji skóry osiąga swoje maksimum około

    1. 4 min.

    2. 4 sekund

    3. 400 ms

    4. 40 ms

po zadziałaniu bodźca.

  1. Jeśli w pomieszczeniu, w którym wykonywany jest pomiar ciśnienia krwi metodą osłuchową panuje hałas, pomiar ciśnienia będzie

    1. zawyżony dla ciśnienia skurczowego i zaniżony dla ciśnienia rozkurczowego;

    2. zaniżony dla ciśnienia skurczowego i zaniżony dla ciśnienia rozkurczowego;

    3. zaniżony dla ciśnienia skurczowego i zawyżony dla ciśnienia rozkurczowego;

    4. zawyżony dla ciśnienia skurczowego i zawyżony dla ciśnienia rozkurczowego;

  1. Wybierz zdanie prawdziwe

    1. Drażnienie komórek erupcyjnych blokuje możliwość wykonania sakkady;

    2. Ruch głowy wykrywają komórki rzęskowe znajdujące się w uchu środkowym;

    3. W obliczaniu parametrów sakady przechwytującej w ruchu śledzącym oka bierze udział kora wzrokowa V5;

    4. Nerw trójdzielny kontroluje ruchy jeden pary mięśni okoruchowych, mianowicie: skośny górny i skośny dolny.

  1. Ruch oczu w lewo jest spowodowany:

    1. skurczem mięśnia prostego przyśrodkowego w prawym oku oraz prostego bocznego w lewym oku;

    2. skurczem mięśnia prostego przyśrodkowego w prawym i lewym oku;

    3. skurczem mięśnia prostego bocznego w prawym i w lewym oku;

    4. skurczem mięśnia prostego bocznego w prawym oku oraz prostego przyśrodkowego w lewym oku;

  1. Zlateralizowany potencjał gotowości jest generowany w

    1. w pierwszorzędowej korze ruchowej;

    2. w dodatkowym polu ruchowym;

    3. w korze przedruchowej;

    4. w płacie skroniowym.

  1. Wzgórze znajduje się w obrębie

    1. przodomózgowia

    2. kresomózgowia

    3. śródmózgowia

    4. międzymózgowia

  1. Przez układ przywspółczulny nie jest (są) unerwiany(e):

    1. serce;

    2. pęcherz

    3. nadnercza

    4. płuca

  1. Mięśnie oka są unerwiane przez następujące nerwy czaszkowe:

    1. bloczkowy, trójdzielny, okoruchowy;

    2. odwodzący, trójdzielny, okoruchowy;

    3. twarzowy, odwodzący, okoruchowy;

    4. bloczkowy, odwodzący, okoruchowy.

  1. Rdzeń kręgowy jest chroniony kolejno (licząc od rdzenia) przez następujące błony:

    1. pajęczynówka - opona miękka - opona twarda;

    2. opona twarda - opona miękka - pajęczynówka;

    3. opona miękka - pajęczynówka - opona twarda;

    4. opona miękka - opona twarda - pajęczynówka.

Rys. 1

  1. Struktury na rys. 1 oznaczone literami i wskazane strzałkami to:

  1. A most;

  2. C wzgórze;

  3. D zakręt obręczy;

  4. E kora ruchowa.

  1. Literą D oznaczona jest

    1. kora obręczy

    2. spoidło wielkie

    3. dodatkowe pole ruchowe

    4. kora przedruchowa

  1. Zejście się zakrętu skroniowego środkowego i górnego tworzy zakręt

    1. kątowy;

    2. obręczy;

    3. brzeżny;

    4. nadbrzeżny.

  1. Podwyższona lepkość krwi powoduje

    1. wzrost siły skurczu;

    2. wzrost ciśnienia krwi;

    3. wzrost tętna;

    4. wszystkie odpowiedzi są prawdziwe.

  1. Sygnał EEG próbkowano co 3 ms. Aby oczyścić go z ewentualnych artefaktów należy jeszcze:

    1. odfiltrować zakłócenia sieci (50 Hz);

    2. usnąć artefakty związane z ruchami oczy i mruganiem;

    3. nic już nie trzeba robić;

    4. a i b są prawdziwe.

  1. Sygnał radiowy reemitowany przez badany organizm w metodzie MRI jest rejestrowany

    1. przez jedną antenę otaczającą organizm;

    2. przez zespół anten otaczających organizm;

    3. przez anteny rozmieszczone wzdłuż i w poprzek osi ciała badanego;

    4. przez dwie anteny umieszczone nad i pod ciałem.

  1. Rytm alfa EEG charakteryzuje się

    1. stosunkowo dużymi amplitudami i regularnymi oscylacjami o częstotliwościach z zakresu 8-10 Hz;

    2. małymi amplitudami i regularnymi oscylacjami o częstotliwości 8-10 Hz;

    3. dużymi amplitudami i oscylacjami o częstotliwości 2-3 Hz;

    4. małymi amplitudami i oscylacjami o częstotliwości 2-3 Hz.

  1. Wybierz, które umiejscowienia elektrod odpowiadają systemowi 10-20

    1. Pz - linia środkowa, płat potyliczny; Cz - linia środkowa, płat ciemieniowy; C3 - lewa strona, płat ciemieniowy;

    2. Pz - linia środkowa, płat ciemieniowy; Cz - linia środkowa, bruzda środkowa; C3 - lewa strona, bruzda środkowa;

    3. Pz - linia środkowa, płat ciemieniowy; Cz - linia środkowa, bruzda środkowa; C3 - prawa strona, bruzda środkowa;

    4. Pz - linia środkowa, płat potyliczny; Cz - linia środkowa, płat ciemieniowy; C3 - prawa strona, płat ciemieniowy;

  1. Największy wkład do sygnału EEG ma:

    1. potencjały czynnościowe generowane przez komórki kory mózgowej zorientowane prostopadle do powierzchni czaszki;

    2. potencjały czynnościowe generowane przez komórki kory mózgowej zorientowane równolegle do powierzchni czaszki;

    3. potencjały postsynaptyczne generowane przez komórki kory mózgowej zorientowane prostopadle do powierzchni czaszki;

    4. potencjały postsynaptyczne generowane przez komórki kory mózgowej zorientowane równolegle do powierzchni czaszki;

  1. Ruch oczu ku górze jest wynikiem

    1. skurczu mięśnia dolnego prostego i rozluźnieniu mięśnia górnego prostego;

    2. skurczu mięśnia górnego prostego i rozluźnieniu mięśnia dolnego prostego;

    3. skurczu mięśnia dolnego skośnego i rozluźnieniu mięśnia górnego skośnego;

    4. skurczu mięśnia górnego skośnego i rozluźnieniu mięśnia dolnego skośnego;

  1. Zaletą magnetoencefalografii w stosunku do fMRI jest (są)

    1. niższe koszty;

    2. wysoka rozdzielczość czasowa;

    3. wyższa rozdzielczość przestrzenna;

    4. żadna odpowiedź jest prawdziwa.

  1. Założeniem metody uśredniania w uzyskiwaniu potencjałów wywołanych nie jest

    1. zapisy muszą być skorelowane z jakimś zewnętrznym zdarzeniem;

    2. potencjał wywołany ma po/przed każdym zdarzeniu taki sam kształt i wielkość;

    3. potencjał wywołany ma po/przed każdym zdarzeniu taki sam kształt i wielkość i latencję;

    4. aktywności nieskorelowane ze zdarzeniem są zaniedbywalnie małe.

  1. Do komponentów endogennych nie zaliczamy

    1. załamka II w słuchowych potencjałach wywołanych;

    2. potencjału gotowości;

    3. komponentu P300;

    4. komponentu CNV.

  1. W doświadczeniu prezentowano regularny ciąg bodźców akustycznych o częstotliwości 1000 Hz. Od czasu do czasu pojawiał się zamiast tonu 1000 Hz, ton 3000 Hz. Badany był proszony o zliczanie tych bodźców. Możemy się spodziewać, że pojawi się następujący potencjał:

    1. P300

    2. fala oczekiwania

    3. fala błędu

    4. ELAN.

  1. Z zakończeń pozazwojowych nerwów współczulnych, które unerwiają gruczoły potowe wydziela się

    1. acetylocholina

    2. adrenalina

    3. noradrenalina

    4. b i c są prawdziwe.

  1. Opór naczyniowy zależy od:

    1. siły z jaką serce tłoczy krew do aorty;

    2. lepkości i przekroju naczyń;

    3. a i b są prawdziwe;

    4. żadna odpowiedź nie jest prawdziwa.

  1. Na ilość tlenu we krwi reagują:

    1. chemoreceptory;

    2. komórki chromochłonne;

    3. baroreceptory;

    4. receptory adrenergiczne.

  1. Komponent oznaczany symbolem P55 jest

    1. falą wzrokowych potencjałów wywołanych generowaną przez korę V1;

    2. falą wzrokowych potencjałów wywołanych generowaną przez wzgórze;

    3. falą słuchowych potencjałów wywołanych generowaną przez pierwszorzędową korę słuchową;

    4. falą słuchowych potencjałów wywołanych generowaną przez jądra podkorowe.

  1. Według teorii Sokołowa:

    1. reakcja konduktancji skóry jest wskaźnikiem fizjologicznym odruchu orientacyjnego;

    2. poziom konduktancji skóry jest wskaźnikiem fizjologicznym odruchu orientacji;

    3. silne bodźce nie ulegają habituacji;

    4. bodźce habituują nawet, jeśli ich charakter zmienia się od próbki do próbki.

  1. Badany miał wykonywać lewym palcem określony ruch w dowolnych chwilach czasu. Potencjał gotowości zostanie zarejestrowany przez elektrodę

    1. C3;

    2. C4;

    3. C3 i C4;

    4. w tych warunkach w ogóle nie powstanie.

  1. Zlateralizowany potencjał gotowości jest generowany

    1. w pierwszorzędowej korze ruchowej;

    2. w dodatkowym polu ruchowym;

    3. w korze przedruchowej;

    4. w płacie skroniowym.

  1. Objawem parkinsonizmu nie jest

    1. splątanie myśli;

    2. maskowatość twarzy;

    3. akinezja;

    4. bradykinezja.

  1. Jeśli w ciąg jednakowych bodźców standardowych wtrącimy inny bodziec, reakcja konduktancji na kolejne bodźce standardowe:

    1. nie ulegnie zmianie (habituacja będzie dalej postępować);

    2. nie ulegnie zmianie ale nie będzie habituować;

    3. ulegnie odnowieniu i pozostanie na stałym poziomie;

    4. ulegnie dyshabituacji;

  1. Neurony erupcyjne znajdują się w

    1. w osklepku;

    2. wzgórkach górnych blaszki czworaczej;

    3. tworze siatkowatym mostu;

    4. w móżdżku.

  1. W systemie 20-10 (elektroencefalografia) elektroda

    1. elektrody oznaczone literami (a nie literą i cyfrą) znajdują się na bruzdą środkową.

    2. Pz znajduje się nad zakrętem przedśrodkowym;

    3. P2 znajduje się na korą ruchową po stronie kontrolującej ruchy lewej strony ciała;

    4. TP1 znajduje się na styku płata skroniowego i ciemieniowego.

  1. Habituacja oznacza:

    1. stopniowe zmniejszanie się odpowiedzi psychofizjologicznych na kolejne bodźce zewnętrzne;

    2. stopniowe zwiększanie się wrażliwości na kolejne bodźce zewnętrzne;

    3. zależność amplitudy odpowiedzi psychofizjologicznych od kontekstu poznawczego;

    4. zależność amplitudy odpowiedzi psychofizjologicznych od znaczenia bodźca sygnałowego.

1



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
pytania z psychofizjologi 2008, Wsfiz-psycho, Semestr III, Neuronauka
Zagadnienia do egzaminu. Część II, Wsfiz-psycho, Semestr III, Psychologia rozwoju człowieka
TEST 1XXX, WSFiZ Psychologia semestr I, Umiejętności akademickie
test 1. wyboru, WSFiZ - Psychologia, III semestr, Psychologia rozwoju człowieka, testy
Genetyka zachowania, WSFiZ - Psychologia, I semestr, BPZ - Genetyka zachowania
Egzamin - bio, WSFiZ - Psychologia, I semestr, BPZ - Biopsychologia
testy psychologiczne, Semestr III, Diagnoza psychopedagogiczna - konwersatoria
test 3 wytrzymka, Studia, ZiIP, SEMESTR III, sciagi, sciagi
10 znaków ostrzegawczych choroby Alzheimera, WSFiZ - Psychologia, V semestr, Diagnoza psychologiczna
Minimum z psychopatologii, SEMESTR III, Podstawy fizjoterapii klinicznej w psychiatrii
cwiczenia stata, Wsfiz-psycho, Semestr IV, Statystyka
Metody gromadzenia danych, WSFiZ - Psychologia, V semestr, Psychologia Osobowości - ćwiczenia
MECHANIZMY OBRONNE, WSFiZ - Psychologia, V semestr, Diagnoza psychologiczna - wykłady

więcej podobnych podstron