Klucz do rozpoznawania typów chmur

L. p.	Nazwa			Postawa/ rozciągłość pionowa [km]	Charakterystyka	Występowanie opadu
	łacińska	polska	skrót
1.	Cirrus	Pierzaste	Ci	7/7-16	Pojedyncze, delikatne, włókniste, zapowiadają zmianę pogody	Brak
2.	Cirrocumulus	Kłębiasto-pierzaste	Cc	7/7-16	Pierzasta lub warstwowa ławica „baranków", zapowiada pogorszenie pogody	Brak
3.	Cirrostratus	Warstwowo-pierzaste	Cs	7/7-16	Przejrzysta zasłona, włóknista lub gładka, powodują tzw. efekt halo wokół Księżyca i Słońca	Brak
4.	Altocumulus	Średnie kłębiaste	Ac	2/2-7	Biała lub szara ławica chmur złożona z zaokrąglonych płatów, zapowiada ochłodzenie.	Brak
5.	Altostratus	Średnie warstwowe	As	3/3-6	Szara lub niebieskawa warstwa pokrywająca niebo całkowicie lub częściowo	Przelotny opad deszczu, śniegu lub krupy lodowej
6.	Nimbostratus	Warstwowo-deszczowe	Ns	0,1/0,1-8	Szara, często ciemna gruba warstwa, w dole postrzępiona	Deszcz, deszcz lodowy, śnieg lub krupa śnieżna
7.	Cumulonimbus	Kłębiasto-deszczowe	Cb	0,5/0,5-12	Ciemna potężna, wysoka chmura często kształtu kowadła.	Krótki, gwałtowny, często grad lub burza
8.	Cumulus	Kłębiaste	Cu	0,3/0,3-8	Biała, oddzielana, letnia chmura, zwykle o poziomej ciemnej podstawie i kalafiorowatym szczycie. Oznaka pięknej pogody.	Przelotny
9.	Stratocumulus	Kłębiasto-warstwowe	Sc	0,2/0,2-5	Szara lub biaława ławica lub warstwa.	Jeśli przechodzi w St, daje opad
10.	Stratus	Niskie warstwowe	St	0/0-3	Niska, szara Warstwa o jednolitej podstawie, pokrywająca całe niebo	Mżawka, słupki lodowe lub śnieg ziarnisty.

W okresach wzmożenia tego promieniowania w obrębie termosfery i górnej mezosfery pojawiają się zorze polarne. Najczęściej występują na wysokości 80-400 km, rzadziej na wysokości 1000 km i więcej. Zjawisko to powstaje w wyniku zachodzącej rekombinacji (neutralizacji) zjonizowanych cząstek powietrza atmosferycznego pod wpływem wiatru słonecznego zawierającego wielką ilość elektronów. Elektrony wzbudzają dodatnie jony występujące w jonosferze, które wracając do stanu podstawowego (obojętnego elektrycznie) wypromieniowują energię w postaci światła. Zorze polarne występują w regionach okołobiegunowych, gdyż cząstki wiatru słonecznego, ze względu na swój ładunek elektryczny, poruszają się głównie wzdłuż linii sił ziemskiego pola magnetycznego w kierunku biegunów. Na półkuli północnej zorze polarne występują najczęściej między 65 a 75°N i są zjawiskami stosunkowo częstymi (do 100 i więcej w ciągu roku, raczej zimą).

---