1 Podstawa Programowa Katechezy Kościoła Katolickiego w Polsce, Konferencja Episkopatu Polski, Kraków 2004.
2 Aleksandra Kielar: "W ramionach Ojca" i podzielona jest na 3 etapy, klasy 1-3”Bóg kocha mnie”(podstawowe treści, sakr. Pokuty, eucharystii i pojednania), 4-6 ”Bóg prowadzi mnie”(10 przykazań), i Gim ”Bóg uświęca mnie”(7 sakramentów).
3 Metody i zabawy dobre gdy:
4 Katecheta co do niepełnosprawnych musi liczyć się z potrzebami i możliwościami umysłowymi psychicznymi fizycznymi i duchowymi. Podstawą jest nawiązanie kontaktu katechety z dzieckiem i wytworzenie atmosfery zrozumienia, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji. Odpowiednio przygotowane środowisko, otoczenie. Pomieszczenie przytulny wystrój i wygląd, tworzenie klimatu sacrum. Stałe elementy Sali: Biblia, krzyż, świeca, obraz itd. Wtedy można uwagę uczniów skupić na treści. Uwagę trzeba wspierać oddziaływując na wszystkie zmysły. Wymaga to wprowadzenia różnych form i metod pracy nawet podczas jednej lekcji (dzieci mogą śpiewać, malować, dotykać). Nauczyciel powinen używać prostego języka, polecenia krótkie i niezłożone. Ilustracje duże przejrzyste i jednoznaczne. Ciągłe powtarzanie, łączenie tego co nowe z tym co było. Katecheta głównie dba o rozwój duchowy, ale także rozwijać inne funkcje (by były na właściwym poziomie).
5 rodzice dziecka niep. Podchodzą z obawą i rezerwą do wych.rel. Nauczyciele powinni troszczyć się o przyjazny klimat spotkań z rodzicami. Współpraca rodziców i nauczycieli: duża troska, serdeczność, otwartość na problemy i wątpliwości rodzicom. Uświadomienie, że religijność to nie tylko wiedza intelektualna, lecz wyraża się w życiu i działaniu, w odnoszeniu się do drugiego czł. Wych.rel. łączy się z kształtowaniem postaw i zachowań społ. ukierunkowanych na dobro innych ludzi. Dziecko powino być objęte wych.rel. Dziecko przyjmuje od bliskich wartości. Ważne jest upodobanie wyniesione z domu, w procesie edukacji ważne poczucie bezpieczeństwa i ciepła (życzliwości, miłości). Obniżone możliwości tworzą trudności w przyswajaniu informacji, wymagają ciągłych ćwiczeń, powtarzania i realizacji na różne sposoby. W tych działaniach potrzebne jest wsparcie rodziców, powinni oni kontynuować, rozwijać i utrwalać nabyte treści podczas katechezy. Rodzice potrzebują wsparcia katechety w integracji dziecka ze wspólnotą Kościoła. Dziecko powinno uczestniczyć aktywnie w życiu lokalnej wspólnoty parafialnej. Wtedy szansa identyfikacji z osobami wierzącymi. Współpraca konieczna przy przygotowaniu do przyjęcia sakramentów, pomocy w organizacji i dalsze uczestnictwo w życiu sakralnym. Katecheta pośrednik między niepeł. a innymi (Wspólnota Ruchu Wiara i Światło) inspirować, pomagać istniejącym już by integrować się. Parafia powinna uczestniczyć w różnorodnych nabożeństwach, systematyczne sakramenty św. Wprowadzanie w życie kościoła: rodzice, katecheci i duszpasterze, powinni współpracować.
6 Cele ogólne (zapoznanie uczniów, rozwijanie, wyjaśnianie, przypominanie…)
Cele operacyjne: wiadomości (uczeń wie), umiejętności (uczeń słucha, ogląda, potrafi), postawy (chętnie pragnie)
Metody pracy: oglądowe, werbalne, praktycznego działania
Formy organizacji: indywidualna, grupowa i zbiorowa
Środki dydaktyczne np. stół, koc, itd.
1 Podstawa Programowa Katechezy Kościoła Katolickiego w Polsce, Konferencja Episkopatu Polski, Kraków 2004.
2 Aleksandra Kielar: "W ramionach Ojca" i podzielona jest na 3 etapy, klasy 1-3”Bóg kocha mnie”(podstawowe treści, sakr. Pokuty, eucharystii i pojednania), 4-6 ”Bóg prowadzi mnie”(10 przykazań), i Gim ”Bóg uświęca mnie”(7 sakramentów).
3 Metody i zabawy dobre gdy:
4 Katecheta co do niepełnosprawnych musi liczyć się z potrzebami i możliwościami umysłowymi psychicznymi fizycznymi i duchowymi. Podstawą jest nawiązanie kontaktu katechety z dzieckiem i wytworzenie atmosfery zrozumienia, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji. Odpowiednio przygotowane środowisko, otoczenie. Pomieszczenie przytulny wystrój i wygląd, tworzenie klimatu sacrum. Stałe elementy Sali: Biblia, krzyż, świeca, obraz itd. Wtedy można uwagę uczniów skupić na treści. Uwagę trzeba wspierać oddziaływując na wszystkie zmysły. Wymaga to wprowadzenia różnych form i metod pracy nawet podczas jednej lekcji (dzieci mogą śpiewać, malować, dotykać). Nauczyciel powinen używać prostego języka, polecenia krótkie i niezłożone. Ilustracje duże przejrzyste i jednoznaczne. Ciągłe powtarzanie, łączenie tego co nowe z tym co było. Katecheta głównie dba o rozwój duchowy, ale także rozwijać inne funkcje (by były na właściwym poziomie).
5 rodzice dziecka niep. Podchodzą z obawą i rezerwą do wych.rel. Nauczyciele powinni troszczyć się o przyjazny klimat spotkań z rodzicami. Współpraca rodziców i nauczycieli: duża troska, serdeczność, otwartość na problemy i wątpliwości rodzicom. Uświadomienie, że religijność to nie tylko wiedza intelektualna, lecz wyraża się w życiu i działaniu, w odnoszeniu się do drugiego czł. Wych.rel. łączy się z kształtowaniem postaw i zachowań społ. ukierunkowanych na dobro innych ludzi. Dziecko objęte wych.rel. Dziecko przyjmuje od bliskich wartości. Ważne jest upodobanie wyniesione z domu, w procesie edukacji ważne poczucie bezpieczeństwa i ciepła (życzliwości, miłości). Obniżone możliwości tworzą trudności w przyswajaniu informacji, wymagają ciągłych ćwiczeń, powtarzania i realizacji na różne sposoby. W tych działaniach potrzebne jest wsparcie rodziców, powinni oni kontynuować, rozwijać i utrwalać nabyte treści podczas katechezy. Rodzice potrzebują wsparcia katechety w integracji dziecka ze wspólnotą Kościoła. Dziecko powinno uczestniczyć aktywnie w życiu lokalnej wspólnoty parafialnej. Wtedy szansa identyfikacji z osobami wierzącymi. Współpraca konieczna przy przygotowaniu do sakramentów, pomocy w organizacji i dalsze uczestnictwo w życiu sakralnym. Katecheta pośrednik między niepeł. a innymi (Wspólnota Ruchu Wiara i Światło) inspirować, pomagać istniejącym już by integrować się. Parafia powinna uczestniczyć w różnorodnych nabożeństwach, systematyczne sakramenty św. Wprowadzanie w życie kościoła: rodzice, katecheci i duszpasterze, powinni współpracować.
6 Cele ogólne (zapoznanie uczniów, rozwijanie, wyjaśnianie, przypominanie…)
Cele operacyjne: wiadomości (uczeń wie), umiejętności (uczeń słucha, ogląda, potrafi), postawy (chętnie pragnie)
Metody pracy: oglądowe, werbalne, praktycznego działania
Formy organizacji: indywidualna, grupowa i zbiorowa
Środki dydaktyczne np. stół, koc, itd.
1 Podstawa Programowa Katechezy Kościoła Katolickiego w Polsce, Konferencja Episkopatu Polski, Kraków 2004.
2 Aleksandra Kielar: "W ramionach Ojca" i podzielona jest na 3 etapy, klasy 1-3”Bóg kocha mnie”(podstawowe treści, sakr. Pokuty, eucharystii i pojednania), 4-6 ”Bóg prowadzi mnie”(10 przykazań), i Gim ”Bóg uświęca mnie”(7 sakramentów).
3 Metody i zabawy dobre gdy:
4 Katecheta co do niepełnosprawnych musi liczyć się z potrzebami i możliwościami umysłowymi psychicznymi fizycznymi i duchowymi. Podstawą jest nawiązanie kontaktu katechety z dzieckiem i wytworzenie atmosfery zrozumienia, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji. Odpowiednio przygotowane środowisko, otoczenie. Pomieszczenie przytulny wystrój i wygląd, tworzenie klimatu sacrum. Stałe elementy Sali: Biblia, krzyż, świeca, obraz itd. Wtedy można uwagę uczniów skupić na treści. Uwagę trzeba wspierać oddziaływując na wszystkie zmysły. Wymaga to wprowadzenia różnych form i metod pracy nawet podczas jednej lekcji (dzieci mogą śpiewać, malować, dotykać). Nauczyciel powinen używać prostego języka, polecenia krótkie i niezłożone. Ilustracje duże przejrzyste i jednoznaczne. Ciągłe powtarzanie, łączenie tego co nowe z tym co było. Katecheta głównie dba o rozwój duchowy, ale także rozwijać inne funkcje (by były na właściwym poziomie).
5 rodzice dziecka niep. Podchodzą z obawą i rezerwą do wych.rel. Nauczyciele powinni troszczyć się o przyjazny klimat spotkań z rodzicami. Współpraca rodziców i nauczycieli: duża troska, serdeczność, otwartość na problemy i wątpliwości rodzicom. Uświadomienie, że religijność to nie tylko wiedza intelektualna, lecz wyraża się w życiu i działaniu, w odnoszeniu się do drugiego czł. Wych.rel. łączy się z kształtowaniem postaw i zachowań społ. ukierunkowanych na dobro innych ludzi. Dziecko objęte wych.rel. Dziecko przyjmuje od bliskich wartości. Ważne jest upodobanie wyniesione z domu, w procesie edukacji ważne poczucie bezpieczeństwa i ciepła (życzliwości, miłości). Obniżone możliwości tworzą trudności w przyswajaniu informacji, wymagają ciągłych ćwiczeń, powtarzania i realizacji na różne sposoby. W tych działaniach potrzebne jest wsparcie rodziców, powinni oni kontynuować, rozwijać i utrwalać nabyte treści podczas katechezy. Rodzice potrzebują wsparcia katechety w integracji dziecka ze wspólnotą Kościoła. Dziecko powinno uczestniczyć aktywnie w życiu lokalnej wspólnoty parafialnej. Wtedy szansa identyfikacji z osobami wierzącymi. Współpraca konieczna przy przygotowaniu do sakramentów, pomocy w organizacji i dalsze uczestnictwo w życiu sakralnym. Katecheta pośrednik między niepeł. a innymi (Wspólnota Ruchu Wiara i Światło) inspirować, pomagać istniejącym już by integrować się. Parafia powinna uczestniczyć w różnorodnych nabożeństwach, systematyczne sakramenty św. Wprowadzanie w życie kościoła: rodzice, katecheci i duszpasterze, powinni współpracować.
6 Cele ogólne (zapoznanie uczniów, rozwijanie, wyjaśnianie, przypominanie…)
Cele operacyjne: wiadomości (uczeń wie), umiejętności (uczeń słucha, ogląda, potrafi), postawy (chętnie pragnie)
Metody pracy: oglądowe, werbalne, praktycznego działania
Formy organizacji: indywidualna, grupowa i zbiorowa
Środki dydaktyczne np. stół, koc, itd.