Kolegium Karkonoskie w Jeleniej Górze

Wydział Przyrodniczy kierunek pielęgniarstwo

Wykładowca : mgr T. Skibińska

PROMOCJA ZDROWIA W MIEJSCU PRACY

Opracowała: Aleksandra Kowalska grupa D

Zdrowie wg WHO to: stan dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub niepełnosprawności. Zdrowie to również zdolność do pełnienia ról społecznych, adaptacji do zmian środowiska i radzenia sobie z tymi zmianami.

We współczesnej koncepcji (filozofii) zdrowia podkreśla się także, że zdrowie jest:
wartością - dzięki której każdy może realizować swoje aspiracje, zmieniać środowisko i radzić sobie z nim,
zasobem - gwarantującym rozwój społeczeństwa,
środkiem - do codziennego życia umożliwiającym lepszą jego jakość.

Fundamentalne warunki zapewniające zdrowie to: pokój, stabilny system ekonomiczny, odtwarzalne zasoby naturalne, globalne i lokalne bezpieczeństwo obejmujące bezpieczeństwo ekonomiczne, a także mieszkanie, żywienie, edukacja, zarobki, sprawiedliwość i równość społeczna.
Największe znaczenie i wpływ na zdrowie ma prozdrowotny styl życia, czyli świadome zachowania sprzyjające utrzymaniu i ochronie zdrowia. Pod tym hasłem kryją się:
-aktywność fizyczna,
-racjonalne żywienie,
-utrzymywanie czystości ciała i otoczenia,
-zachowanie bezpieczeństwa,
-radzenie sobie ze stresem,
-poddawanie się profilaktycznym badaniom medycznym, itp.

PROMOCJA ZDROWIA jest procesem umożliwiającym ludziom zwiększenie kontroli nad własnym zdrowiem, jego poprawę i utrzymanie. Największy, bo 53% wpływ na zdrowie człowieka ma styl życia, na który składają się między innymi takie elementy: aktywność fizyczna, sposób odżywiania się, umiejętności radzenia sobie ze stresem, stosowanie używek (nikotyna, alkohol, środki psychoaktywne) czy zachowania seksualne. Środowisko fizyczne warunkuje stan zdrowia człowieka w około 21%. Korzystny wpływ na zdrowie ma czyste powietrze, woda, zdrowa i bezpieczna szkoła oraz zakład pracy. Negatywne oddziaływanie środowiska na zdrowie wynika w znacznym stopniu z degradacji środowiska naturalnego, promieniowania jonizującego, hałasu, szkodliwych substancji chemicznych oraz czynników biologicznych. Zdrowie człowieka w 16% uwarunkowane jest przez czynniki genetyczne, zaś jedynie 10%, czyli w najmniejszym stopniu poprzez opiekę zdrowotną, jej strukturę, organizację, funkcjonowanie czy też dostępność do świadczeń medycznych i ich jakość.

Pojęcie “promocja zdrowia” ukształtowało się pod koniec lat 1970-tych, a ściślej w czasie obrad Światowego Zgromadzenia Zdrowia w 1978 roku. Po wydaniu przez Biuro Światowej Organizacji Zdrowia (ŚOZ)Regionu Europejskiego “Dokumentu dyskusyjnego” na temat promocji zdrowia w 1984 r., wraz z zaproponowaniem jej definicji I Międzynarodowa Konferencja na temat promocji zdrowia w Ottawie (1986) dopełniła formą i treścią jej ideę i przysporzyła potencjalnej energii na tyle, że już w ciągu kilku następnych lat z dynamicznego ruchu społecznego rozwinęła się nowa dziedzina nauki o nazwie promocja zdrowia.

Promocja zdrowia ma obejmować wszystkich ludzi i dotyczyć ich codziennego życia.
Publiczny udział w określaniu problemów, podejmowanie decyzji dotyczącej poprawy lub zmiany czynników warunkujących zdrowie to naczelne zadania promocji zdrowia.

Do podstawowych działań promocji zdrowia zalicza się obecnie trzy nierozłączne elementy:
-edukację zdrowotną,
-zapobieganie chorobom
-lokalna politykę zdrowotną.

Aby zrealizować plany i zamierzenia w dziedzinie promocji i poprawy zdrowia ŚOZ zaprojektowała i rozpowszechniła szereg projektów, które szybko zostały zaadoptowane do warunków poszczególnych krajów. Do działań na rzecz zdrowia włączyły się jednostki i społeczności lokalne, a także określone siedliska. Do takich projektów należą: ”Zdrowe miasta”, „Zdrowe miejsce pracy”, Szkoła promująca zdrowie”, „Szpital promujący zdrowie”, “Szpital przyjazny dziecku”.

Zdrowiem w miejscu pracy w Polsce jak i w innych krajach Europy Wschodniej i Środkowej zajmowano się “z urzędu” od wielu lat w ramach tzw. medycyny przemysłowej. Dziedzina ta z definicji miała się zajmować przede wszystkim działaniami profilaktycznymi, jednak z upływem czasu rozrastał się pion leczniczy do tworzenia łóżek szpitalnych przy większych zakładach pracy włącznie. Rzeczywiste promowanie zdrowia w miejscu pracy rozpoczęło się w Polsce również z początkiem lat 1990-tych.

Pracownicy spędzają około 36% ich dnia w pracy. To sprawia, że miejsce pracy jest idealnym miejscem do zapoznawania pracowników z wiedzą i umiejętnościami, które są potrzebne, aby polepszyć zachowania zdrowotne. Coraz większe koszty ponoszone na opiekę zdrowotną, starzenie się polskiego społeczeństwa, będą przyczyniały się do zwiększania zapotrzebowania na miejsca pracy, w których jest realizowana profilaktyka chorób oraz są wdrażane programy promocji zdrowia.
     W centrum zainteresowania promocji zdrowia są działania, dzięki którym ludzie bardziej interesują się swoim zdrowiem oraz uzyskują coraz większy wpływ na czynniki kształtujące stan ich zdrowia. To nauka i sztuka pomagania ludziom w taki sposób, aby mogli zmieniać swoje środowisko i styl życia na sprzyjający ich zdrowiu. Są to również metody sprzyjające zdrowiu, które powinny stać się podstawą rozwiązywania współczesnych problemów zdrowotnych.

Zagadnienia ochrony zdrowia pracujących poprzez działania promocyjne jest od wielu lat dostrzegane również w Polsce. Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra hab. med. J. Nofera w Łodzi (IMP) jest instytucją, która pełni wiodąca rolę jeśli chodzi o propagowanie nowej formy działań na rzecz zdrowia w miejscu pracy oraz stwarzanie warunków dla jej upowszechnienia. W ramach Instytutu od grudnia 1996 roku funkcjonuje Krajowe Centrum Promocji Zdrowia w Miejscu Pracy. Jest to pierwsza w Polsce instytucja, która koordynowała projekt w ramach Programu działań wspólnotowych w dziedzinie zdrowia publicznego (2003-2008) finansowanego przez Komisję Europejską, DG ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów. Promocja zdrowia, zgodnie z definicją zaproponowaną w Karcie Ottawskiej z 1986 roku, określana jest najczęściej jako proces, który ma umożliwiać ludziom coraz lepszą kontrolę nad czynnikami kształtującymi ich zdrowie, a tym samym ma tworzyć podstawy do poprawy jego stanu. W tym sensie promocja zdrowia oznacza działania, które zwiększają możliwości prozdrowotnych wyborów człowieka. Dotyczy ona więc kształtowania odpowiedzialności za własne zdrowie oraz podejmowania racjonalnych decyzji związanych ze zdrowym trybem życia.
Promowanie zdrowia w firmie może stać się sukcesem zarówno pracowników i jak i pracodawcy. Zdrowie pracowników jest kapitałem, który opłaca się pomnażać. Promocja zdrowia w miejscu pracy (WHP - Workplace Health Promotion) jest połączeniem wysiłków pracodawców, pracowników oraz społeczeństwa w celu polepszenia zdrowia oraz dobrego samopoczucia ludzi w miejscu pracy. To może być osiągnięte poprzez kombinację składającą się z:
1)    polepszenia organizacji pracy oraz jej środowiska,
2)    promowania aktywnego uczestnictwa w zakresie promowania zdrowia w miejscu pracy,
3)    zachęcania do indywidualnego rozwoju.
Promocja zdrowia w miejscu pracy przynosi korzyści nie tylko pracownikom, ale również pracodawcy. Działania prozdrowotne powinny wpływać m.in. na przeciwdziałanie i ograniczanie inwalidztwa, na zapobieganie przedwczesnej utracie wykwalifikowanej kadry, potencjalne zmniejszenie kosztów związanych z chorobą oraz poprawę wydajności pracowników. To także tworzy korzyści społeczne.  Dodatkowo dbając o zdrowie podwładnych, pracodawca zwiększa poziom satysfakcji z pracy oraz lojalność , jak również tworzy pozytywny wizerunek firmy na rynku pracy.
Efektywna promocja zdrowia w miejscu pracy występuje gdy:
1)  działanie jest oparte na analizach potrzeb zdrowotnych oraz potrzebach danej inicjatywy,
2)  wszyscy partnerzy przedsięwzięcia są włączeni do działania,
3)  działania WHP są skupione na polepszaniu jakości życia oraz warunków w pracy jak również na koncentrują się na zachowaniach poszczególnych pracowników
4)  działania prozdrowotne w miejscu pracy są związane z praktykami zarządzania oraz

codzienną rutyną inicjatyw.

Przedsiębiorstwo promujące zdrowie powinno umieć opracowywać i wdrażać prozdrowotną politykę zarządzania oraz kulturę organizacyjną. Dotyczy ona w szczególności metod i stylów zarządzania, w których za podstawowy kapitał uznaje się samą załogę, tworzenie norm i zasad kierowania umożliwiające załodze aktywne uczestniczenie w podejmowaniu decyzji, a także dostosowywanie wymagań do kwalifikacji zatrudnionych oraz budowanie klimatu współpracy w grupach pracowniczych. Środowisko pracy powinno być tak tworzone i modyfikowane, aby po pierwsze nie zagrażało zdrowiu. Jednak to już nie wystarcza. Czas spędzony w pracy musi przede wszystkim sprzyjać dobremu stanowi zdrowia. Dbałość o zdrowie i dobre samopoczucie pracowników, jako element zarządzania personelem, staje się kluczowym czynnikiem wzrostu efektywności i konkurencyjności przedsiębiorstwa, poprawy jego wizerunku oraz oszczędności finansowych. Największa część zakładów koncentrowała swoją aktywność w obszarze ponad standardowych usprawnień materialnego środowiska pracy. Głównie poprawiała estetykę i wygodę pomieszczeń socjalnych i wprowadzała prozdrowotne modyfikacje stanowisk pracy. Drugim szczególnie eksponowanym obszarem były oferowane pracownikom dodatkowe świadczenia medyczne: szczepienia ochronne, głównie przeciwko grypie i WZW , dodatkowe badania diagnostyczne, poza wstępnymi czy okresowymi. Z kolei najmniej przedsiębiorstw podejmowało się wspierania prozdrowotnych zachowań personelu. Pomagało pracownikom w radzeniu sobie ze stresem, udzielało pomocy nadużywającym alkohol, a w kolejnych latach prowadziło edukację zdrowotną. Wyjątkiem w tym obszarze było organizowanie zajęć sportowych dla pracowników. Na ogół przedsięwzięcia te były prowadzone w sposób akcyjny i nie angażowały w dostateczny sposób samych pracowników. Uwidocznił się też brak zainteresowania procesami ewaluacji. Niespełna 1/4 firm oceniała skutki realizowanych przez siebie działań. Powodami angażowania się w działania prozdrowotne było głównie podtrzymywanie tradycji w tym zakresie. Motywację prorynkową, czyli świadomość tego, że takie przedsięwzięcia mogą kształtować wizerunek zakładu czy wpływać na jakość jego produktów lub usługi zaobserwowano tylko w co około trzecim przedsiębiorstwie.

W zakresie promowania zdrowia zatrudnionych nie doszło, jak dotąd do współpracy międzysektorowej. Nawet dwa najbardziej zainteresowane zdrowiem pracowników Ministerstwa: Zdrowia oraz Gospodarki i Pracy nie podjęły prób porozumienia się co do priorytetów i sposobów wspierania procesów nakierowanych na zachowywanie zdolności do pracy naszego starzejącego się społeczeństwa (jedynie Ministerstwo Zdrowia na przestrzeni ostatnich kilku lat wspiera, ale nie w systematyczny sposób niektóre z inicjatyw KCPZwMP i OSPZwMP, co nie stwarza dostatecznych podstaw do realizacji długofalowych zamierzeń i projektów). Upraszczając wypada stwierdzić iż NFZ koncentruje się na profilaktyce chorób, PIP na „promocji”, ale głównie bezpieczeństwa w miejscu pracy, PIS na higienie środowiska pracy i szczątkowej edukacji zdrowotnej, ZUS na rehabilitacji zawodowej. Sytuacja ta powoduje iż nie udało się dotąd zorganizować narodowego forum promocji zdrowia pracowników, na wzór takich organizacji tworzonych w innych państwach UE, których zadaniem jest lobbing na rzecz rozwiązań upowszechniających tę koncepcję.

To niedowartościowanie promocji zdrowia i brak wspólnej koncepcji rozwoju działalności tego rodzaju przenosi się do służb funkcjonujących na poziomie przedsiębiorstw. Starają się one wywiązywać przede wszystkim z realizacji swoich specyficznych, kontrolowanych odgórnie obowiązków i rzadko dochodzi do współpracy pomiędzy profesjonalistami służby medycyny pracy, bhp czy zarządzania zasobami ludzkimi w kierunku przedsięwzięć bliższych promocji zdrowia.

Kolejnym niezwykle istotnym czynnikiem jeśli idzie o uwarunkowania rozwoju promocji zdrowia w miejscu pracy są przekonania pracodawców na temat trudności związanych z wdrażaniem tej koncepcji. Przywoływane już tutaj badania wykazały, że około dwie trzecie firm narzeka na brak środków na tego typu cele, ponad połowa na niedostatek rozwiązań prawnych, zachęcających do ich prowadzenia, a co piąta za barierę uznaje zaabsorbowanie swojej kadry zarządzającej innymi sprawami. Na pracodawcach spoczywa bezpośrednia odpowiedzialność za zapewnienie bezpiecznych i zgodnych z normami higienicznymi warunków pracy oraz przestrzeganie norm pracy , w tym tych jego przepisów, które gwarantują pracownikom regenerację sił i wypoczynek . Zadania te są wyraźnie określone w przepisach prawnych, w tym przede wszystkim w Kodeksie pracy. Aby je wypełnić , pracodawcy są zobowiązani do zorganizowania służb bezpieczeństwa i higieny pracy (lub doradztwa z tego zakresu), do zapewnienia pracownikom medycznej opieki profilaktycznej, a także do stałego kontrolowania poziomu narażenia zdrowia występującego w środowisku pracy.

Co się tyczy przekonań pracowników, to przytłaczająca większość z nich, bo aż około 90%, oczekuje od zatrudniającego ich zakładu pracy ponad obligatoryjnych działań prozdrowotnych. Najczęściej idzie o: opłacanie usług lekarzy specjalistów , ograniczanie przez kierownictwo stresu w pracy, specjalną troskę o wygodę i bezpieczeństwo na stanowiskach pracy i dofinansowywanie wypoczynku . Równocześnie ponad połowa zatrudnionych uważa, że tam gdzie pracują zdrowie pracowników albo zupełnie się nie liczy , albo dbałość o nie ogranicza się do spraw objętych przepisami bhp. Ponadto również ponad połowa badanych jest przekonanych, że nie mogą we własnym zakresie ograniczać niekorzystnego dla zdrowia wpływu czynników występujących w ich środowisku pracy. Można zatem mówić o dużym zapotrzebowaniu na działalność prozdrowotną w miejscu zatrudnienia. Pracownicy powinni być partnerami najbardziej zainteresowanymi rzeczywistym wypełnieniem zadań z zakresu ochrony zdrowia. Aktywna postawa i postępowanie zgodne z regułami zachowań prozdrowotnych w miejscu pracy (a niewątpliwie także w życiu osobistym) w znacznym stopniu warunkują skuteczność podejmowanych przedsięwzięć profilaktycznych. Udział pracowników pożądany jest zarówno w formie indywidualnej, np poprzez przestrzeganie przepisów dotyczących bezpieczeństwa pracy, stosowanie środków profilaktyki indywidualnej itp., jest również w formie zespołowej , poprzez społeczną kontrolę warunków pracy i wywieranie nacisku na pracodawców, by je poprawili. Ogromne znaczenie ma w tym aktywność związków zawodowych, społeczna inspekcja pracy itp. Ten dwubiegunowy układ jest uzupełniony istnieniem państwowych służb inspekcyjno-kontrolnych oraz działalnością wyspecjalizowanej służby medycznej. Kolejną grupą społeczną, która może mieć wpływ na upowszechnianie promocji zdrowia pracujących są lekarze służby medycyny pracy. Największa część lekarzy, jako barierę dla promocji zdrowia w miejscu pracy w naszym kraju uznaje brak zainteresowania nią pracodawców. Inne, często przytaczane przeszkody to: niedostateczna gratyfikacja finansowa dla lekarzy za działania tego rodzaju, małe umiejętności pozyskiwania przez nich funduszy na taki cel ,czy ograniczone możliwości kształcenia się w tej dziedzinie. Podobny odsetek skarży się też na brak zainteresowania promocją zdrowia ze strony pracowników (57%). Około połowa badanych narzeka na nadmiar innych obowiązków, brak stymulacji Np. ze strony WOMP albo to, że promocja zdrowia nie daje prestiżu w środowisku lekarskim.

Warto podkreślić podstawową rolę tych służb , polegająca na wspomaganiu pracodawców i pracowników przede wszystkim w zakresie :
- kryteriów (wymagań) określających zasady tworzenia i utrzymywania bezpiecznego i zdrowego środowiska pracy, sprzyjającego w możliwie optymalnym stopniu zdrowiu fizycznemu i psychicznemu pracowników w procesie pracy,

- adaptacji pracy do możliwości wykonujących ją osób, uwzględniając stan ich zdrowia fizycznego i psychicznego.
Zwróćmy uwagę na to inne podejście :kluczem ma być nie dobór osoby do pracy (czy też jej eliminacja według przeciwwskazań zdrowotnych) , ale kształtowanie warunków pracy w dostosowaniu do indywidualnych ludzkich możliwości. Konwencje stwierdzają jednoznacznie: służby medycyny pracy powinny być utworzone dla wszystkich pracujących, we wszystkich rodzajach działalności gospodarczej i we wszystkich miejscach pracy.

Zasada ta obliguje wszystkich pracodawców do:

-posiadania wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia występujących na stanowiskach pracy,

-informowania pracowników o ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną pracą i wynikach pomiarów czynników szkodliwych,

-dopuszczania do pracy tylko pracowników posiadających aktualne orzeczenie o zdolności do pracy na określonym stanowisku,

-opłacania kosztów badań i pomiarów czynników szkodliwych w środowisku pracy oraz kosztów badań profilaktycznych (okresowych i kontrolnych).

Najistotniejsze znaczenie dokonanej nowelizacji polegało na wprowadzeniu po raz pierwszy równych obowiązków dla wszelkich pracodawców

Promocja zdrowia w miejscu pracy jest szczególnym przypadkiem promocji zdrowia w ogóle. Dlatego przez promocję zdrowia w miejscu pracy rozumieć należy takie działania podejmowane wobec pracowników zakładu pracy, których ostatecznym celem jest umocnienie i rozwój ich zdrowia, realizowane głównie w sferze prozdrowotnych przekształceń ich stylu życia (zachowań zdrowotnych) oraz w sferze tych elementów najszerzej rozumianego środowiska w zakładzie, które istotnie warunkują możliwości dokonania tego rodzaju zmian

Promocja Zdrowia dla Nauczycieli

Do PSPL „Chumed” zgłosił się na badania okresowe nauczyciel informatyki, będący jednocześnie z-cą dyrektora szkoły. Związku z tym , z zakładem pracy od dłuższego czasu podpisana jest umowa na usługi z medycyną pracy (zgodnie z rozporządzeniem ministra) skierowany wie jaka jest procedura postępowania. Trafia on ze skierowaniem do gabinetu pielęgniarki . Ona wystawia skierowanie do okulisty (praca przy komputerze , )i laryngologa(stały długotrwały wysiłek głosowy). Wykonuje badanie EKG z uwagi na zajmowane kierownicze stanowisko pracy , na którym badany jest narażony na stres. Pobiera próbkę krwi do badania na morfologię ,cukier ,cholesterol ,oraz próbkę moczu , co jest uzgodnione z zakładem pracy i zapisane w umowie jako badanie dodatkowe dla każdego pracownika tej szkoły. Zakres ten zostaje rozszerzony o cały profil lipidowy z uwagi na zajmowane stanowisko, związane ze stresem . Pielęgniarka wyznacza termin badania lekarskiego . Nauczyciel zgłasza się w wyznaczonym terminie z kompletem badań od specjalistów , laboratoryjnych i EKG. Do badania lekarskiego jest przygotowana cała dotychczasowa dokumentacja tego nauczyciela , oraz założona jest kolejna karta badania okresowego i karta sanitarna . Lekarz w formie miłej rozmowy przeprowadza wywiad z badanym . Pyta, czy zmieniło się coś w jego sytuacji zdrowotnej od poprzedniego badania , zapisuje staż pracy oraz zbiera wywiad dotyczący ewentualnych chorób przewlekłych, chorób układu nerwowego , krążenia , oddechowego, moczowy, układ ruchu. Pyta o urazy czaszki , kręgosłupa lub kończyn .O przewlekłe choroby typu : padaczka ,cukrzyca, alergie, nadciśnienie, o omdlenia, utratę świadomości. Choroby narządu wzroku i słuchu, oraz gardła(występowanie chrypek i bezgłosu).Dalsza część wywiadu dotyczy nałogów , wzrostu , wagi , tętna , RR , przebytych zabiegów operacyjnych , leków przyjmowanych stale lub leczenia się w poradni specjalistycznej . Do karty są również wpisywane wyniki badań specjalistycznych i laboratoryjnych . Są one omawiane z badanym .

Pacjent skarży się na okresowe chrypki i bezgłos . Bóle krzyża i obręczy barkowej . Badanie EKG w normie , natomiast badanie laboratoryjne wykazały podwyższony poziom cholesterolu, LDLu oraz trójglicerydów, przy niskim poziomie HDLu. Ciśnienie tętnicze 160/90.Nikotynizm. Poucza się pacjenta o możliwości skorzystania z kursu emisji głosu dla nauczycieli . Ma on na celu naukę mówienia „ na przeponie „ bez nadmiernego obciążenia strun głosowych . Informuje się o celowości stosowania nebulizacji , która nawilża aparat mowy i łagodzi dolegliwości . Podkreśla się negatywny wpływ palenia papierosów na stan śluzówek. Co do dolegliwości układu ruchu, zaleca się systematyczną gimnastykę co dzień w domu , co najmniej 40 min . Nauczyciel zostaje poinstruowany co do jakości , natężenia ćwiczeń na obręcz barkową i lędźwiowo-krzyżową . Lekarz przedstawia wszystkie zalety stosowania gimnastyki , oraz konsekwencje jej niestosowania .Proponuje skorzystać z zabiegów fizjoterapii i w tym celu kieruje pacjenta do lekarza pierwszego kontaktu po skierowanie na zabiegi . Zaleca się przerwy w pracy przy komputerze i krótką gimnastykę napiętych partii mięśni . Pokazuje się najlepszą pozycję do pracy przy komputerze (oparte plecy i przedramiona ) oraz o najdogodniejsze ustawieniu monitora (na wprost).

Ponieważ poprzednie badanie cholesterolu były w normie , a waga była niższa nisza o 8 kg zaleca się dietę niskotłuszczową oraz wysiłek fizyczny przynajmniej 2 x tygodniowo po 40 min przez dwa miesiące , a potem kontrolne badania profilu lipidowego. Informuje się o konieczności zgłoszenia się do lekarza pierwszego kontaktu, jeżeli lipidogram nadal będzie poza normą .W związku z tym ,że RR pacjenta w domu jest w normie(z wywiadu) , zaleca się założenie dzienniczka z pomiarami wysokości ciśnienia tętniczego w różnych sytuacjach, co dzień przez 2 tyg. i wizytę w POZ .Uświadamia się pacjenta ,że palenie papierosów ,nadwaga ,wysoki poziom cholesterolu ,praca w dużym stresie oraz mała aktywność fizyczna składają się na duże ryzyko chorób układu krążenia, co może prowadzić do :zawału ,udaru lub wylewu. Lekarz stara się uświadomić badanego , że jego zdrowie jest jego potencjałem, że w jego interesie leży, by było ono jak najlepsze . Badany jest osoba wykształconą, co bardzo ułatwia zadanie lekarzowi. Z uwagi na kierownicze stanowisko oraz duże poczucie odpowiedzialności, badany nie może pozwolić sobie na absencję chorobową. Z uwagą przyjmuje rady lekarza medycyny pracy. Zgodnie z zaleceniem lekarza okulisty, do zaświadczenia lekarskiego wpisuje się konieczność stosowania okularów korekcyjnych z filtrem ochronnym do pracy przy komputerze. Wystawia się zaświadczenie lekarskie z data następnego badania za dwa lata .W związku z badaniem sanitarno-epidemiologiczny przeprowadza się wywiad co do chorób zakaźnych ,pyta się pacjenta o biegunki ,wymioty ,wysypki na skórze ,częste ropne zapalenia gardła, trudno gojące się rany ,kontakt z gruźlicą ,żółtaczką i innymi chorobami zakaźnymi.. Ogląda się skórę badanego i wykonuje się badanie Rtg płuc (praca z ludźmi) . Jeżeli Rtg jest bez zmian zaświadczenie wystawia się na okres 3 lat(palenie papierosów).

BIBLIOGRAFIA:

A. Gniazdowski „Promocja zdrowia w miejscu pracy teoria i zagadnienia praktyczne”

Narodowy Program Zdrowia

Wytyczne Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J.Hofera w łodzi

Promocja zdrowia w miejscu pracy-portal medyczny

---