Lądowanie aliantów w kontynentalnej części Włoch
Podczas konferencji w Quebecu ustalono następujący podział celów w sektorze morza Śródziemnego:
a) Pierwszy etap- wyeliminowanie Włoch z wojny i utworzenie baz lotniczych w rejonie Rzymu, a jeżeli okaże się to możliwe bardziej na północ.
b) Drugi etap- zajęcie Sardynii i Korsyki.
c) Trzeci etap- utrzymanie niesłabnącego nacisku na wojsk niemieckie w północnych Włoszech i stworzenie dogodnych warunkach do operacji "Overlord", jak również do ewentualnego lądowania naszych wojsk, łącznie z głównymi siłami zmodernizowanej armii Francuskiej i lotnictwa, w południowej Francji."
Aby zrealizować pierwszy punkt planu zamierzano uderzyć siłami 5 armii amerykańskiej w Zatoce Salerniańskiej na południe od Neapolu, oraz wysadzić jednostki 8 armii brytyjskiej w rejonie Reggio di Calabria. Do wykonania tych zamierzeń alianci zgromadzili całkiem pokaźne siły: w sumie 40 dywizji w tym 27 brytyjskich, 9 amerykańskich i 4 francuskie. Do wsparcia operacji w pełnej gotowości bojowej znajdowało się 3127 samolotów, w tym 406 transportowych.
3 września 1943 rozpoczął się desant wojsk brytyjsko kanadyjskich w Reggio di Calabria poprzedzony potężnym przygotowaniem artyleryjskim. Lądujące oddziały zasadniczo nie napotkały oporu, opanowały Reggio di Calabria i posuwały się naprzód. Lądowanie to spowodowało poważne zmiany polityczne, Mussolini został zastąpiony marszałkiem Bodogolio który podpisał zawieszenie broni z aliantami. W odpowiedzi Niemcy zajęli cały kraj rozbrajając przy tym armię włoską. 9 września rozpoczęło się lądowanie aliantów w okolicy Salerno, operację tę przeprowadziła 5 armia amerykańska. Dzięki wsparciu artylerii okrętowej udało się włamać w pozycję niemieckie z głębokość od 15 do 20 kilometrów. 13 września Niemcy wykorzystując opieszałość aliantów wykonali kontratak i rozcięli przyczółek pod Salerno na dwie części.
Jednak już 16 września przewaga aliantów dała o sobie znać i Niemcy utracili inicjatywę. Przez cały czas Niemcy wycofywali się z południa półwyspu na północ ścigani przez 8 armię brytyjską, która 16 września połączyła się z amerykanami 60 kilometrów na południowy-zachód od Salerno. W pościgu za wycofującym się nieprzyjacielem 5 armia amerykańska zajęła 1 października Neapol, a 6 października stanęła na linii rzeki Volturno. 8 armia brytyjska 25 września zajęła Fogię z jej strategicznie ważnymi lotniskami. Kontynuując natarcie Brytyjczycy zajęli 6 października Termoli. 4 października ostatecznie zakończono oczyszczanie Korsyki z oddziałów niemieckich. Amerykanie rozpoczęli natarcie z linii rzeki Volturno dopiero 12 października.
Niemcy stawiali energiczny opór który wraz ze złym stanem pogody nie pozwala amerykanom posuwać się zbytnio naprzód. Przez następne dni trwały walki nad rzeką Volturno, które przyniosły aliantom umiarkowane zdobycze terytorialne. 22 października do natarcia przystąpiła 8 armia która nacierała w pasie wybrzeża. Niemcy przed wycofaniem się na linię Gustawa planowali najpierw stawić opór na dwóch liniach pośrednich : linii Barbary i linii Reinharda. 30 października Brytyjczykom udało się uczynić wyłom w linii Barbary. Od 31 października do 4 listopada trwały ciężkie walki o Monte Massico i Monte Santa Croce. Od 5 października 5 armia rozpoczęła zasadniczy atak na linię Reinharda. Do 15 października trwały na tej linii ciężkie walki, aż do momentu kiedy amerykańskie natarcie zostało wstrzymane. 8 armia kontynuowała działania zaczepne w swoim sektorze, lecz z niewielkim powodzeniem. 28 listopada rozpoczął się atak na linii Sangro, poprzedzony był zmasowanym przygotowaniem artyleryjskim, dzięki czemu posunął się naprzód, ale Niemcy zdążyli już zgromadzić rezerwy na tyłach. W sektorze 5 armii natomiast natarcie wznowione zostało 2 grudnia atakiem na Monte Camino wsparte silnym ogniem artyleryjskim. Góra zostaje opanowana 6 grudnia. 8 grudnia pierwsze oddziały zostały przeniesione do Anglii w celu przegrupowania do operacji "Overlord", na ich miejsce sprowadzone były oddziały francuskie. Natarcie postępowało wolno we wszystkich sektorach, Niemcy stawiali silny opór jeszcze przed pozycjami linii Gustawa. W nieustannych atakach alianci doszli do linii Gustawa 15 stycznia 1944.
Lądowanie we Włoszech było swego rodzaju próbą generalną przed operacją "Overlord". Dowódcy i żołnierze potrzebowali doświadczenia w zdobywaniu przyczółków na brzegach. Ten cel niewątpliwie osiągnięto. Jednak na konferencji w Quebeku postawiono sobie bardzo dalekosiężne cele których do końca 1943 nie udało się zrealizować. Chciano zdobyć bazy w okolicy Rzymu których zamierzano użyć do planowanych bombardowań celów w Niemczech. Ostatecznie takie operacje powietrzne można też było prowadzić z zajętych już terenów jednak niewątpliwie zajęcie obszarów bardziej na północ miałoby pozytywny wpływ na ich koszt i skuteczność. Jednym z większych sukcesów tej kampanii było wyeliminowanie Włoch z wojny. Choć kraj ten był dla Niemiec bardziej ciężarem to jednak jego armia, flota i przemysł były dla osi przydatne, a w takiej sytuacji był to jeszcze jeden kraj okupowany.