Kraul na grzbiecie

W kraulu na grzbiecie pływak leży na plecach pod katem wynoszącym 10'-12' w stosunku do lustra wody. Jego głowa jest ułożona w ten sposób, że uszy są zanurzone w wodzie, a twarz znajduje się nad powierzchnią wody.

Kończyny dolne wykonują naprzemianstronne rytmiczne ruchy w płaszczyźnie strzałkowej, z dołu do góry i z góry w dół. Ruchem efektywnym kończyn dolnych jest ruch z dołu do góry.

Kończyny górne pracują cyklicznie, naprzemianstronnie, tzn. gdy jedno ramię wykonuje ruch właściwy - wiosłujący pod powierzchnią wody, drugie ramię znajduje się w fazie przygotowawczej, tj. w fazie przeniesienia za głowę nad powierzchnia wody. Kończyny górne są głównym motorem napędowym dla ciała pływaka (ok. 65% całej prędkości).

Oddychanie w kraulu na grzbiecie powinno być swobodne i rytmiczne oraz zsynchronizowane z pracą kończyn górnych. Wdech i wydech wykonuje się na jeden cykl ruchowy kończyn górnych. Wdech przypada na fazę przeniesienia kończyny nad wodą, a wydech odbywa się podczas ruchu wiosłującego tej samej kończyny.

W kraulu na grzbiecie występuje (najczęściej) koordynacja sześciouderzeniowa, tzn. na jeden cykl pracy kończyn górnych przypada sześć uderzeń kończyn dolnych.

Pływanie kraulem na grzbiecie zaprezentowano po raz pierwszy na Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie w 1912 roku, gdzie Amerykanin Joe Hebner przepłynął dystans 100m stylem grzbietowym uzyskując czas 1,21.02. Ewolucja techniki pływania kraulem na grzbiecie doprowadziła do tego, iż obecnie dystans 100m zawodnicy przepływają poniżej 57 sekund. Pod względem szybkości pływania kraul na grzbiecie jest trzecim w kolejności stylem pływackim po kraulu i delfinie. W konkurencjach olimpijskich kraulem na grzbiecie pływa się na dystansach 100 i 200 m.

Błędy w pływaniu kraulem na grzbiecie.

Błędy obserwowane w czasie pływania kraulem na grzbiecie wynikają przede wszystkim z niewłaściwego ułożenia ciała na wodzie. Do nauczania oraz doskonalenia ruchów lokomocyjnych kończyn dolnych przystępujemy dopiero po opanowaniu poprawnego leżenia i poślizgu w pozycji na grzbiecie, natomiast pracą kończyn górnych wprowadzamy dopiero po opanowaniu tzw. „mocnych nóg”. Ruchy ramion nie powinny służyć do korekty ułożenia ciała na wodzie.

Do najczęściej spotykanych błędów w pływaniu kraulem na grzbiecie należą:

• zbytnie ugięcie w stawach biodrowych, tzw. „siedzenie” w wodzie

• wynurzanie kolan z wody

• usztywnianie kończyn dolnych w stawach kolanowych

• złe ułożenie stóp względem podudzia, np. palce skierowane na zewnątrz lub ugięcie grzbietowe stóp

• usztywnianie stopy w stawie skokowym

• nadmierne odchylanie głowy do tyłu

• zbyt wysokie unoszenie głowy nad wodą

• wykonywanie ruchu właściwego kończyną górną (pod wodą) wyprostowaną w stawie łokciowym

• „dokładanka” kończyn górnych - zatrzymanie obydwu rąk przy biodrach

• brak fazy odepchnięcia za pomocą dłoni

• nierytmiczny wdech i wydech

• brak rotacji tułowia podczas pracy kończyn górnych

„Wskazówki metodyczne do nauczania pływania” - Ewa Dybińska, Andrzej Wójcicki

---