T7 Cyfrowe układy kombinacyjne
Cyfrowe funktory TTL i CMOS - badanie. Metodologia i technika składania układów kombinacyjnych i ich badania.
Przed zajęciami.
A) Zapoznaj się (literatura, wykład) z właściwościami cyfrowymi (tabele prawdy, dopuszczalne poziomy Hi i Lo) i analogowymi (charakterystyki: wejściowe, przejściowe, wyjściowe) wymienionych na początku „Programu ćwiczenia” układów cyfrowych.
B) Do każdego punktu „Programu ćwiczenia” narysuj schemat logiczny. Jeżeli układ wymaga projektu - koniecznie dodaj odpowiednią tabelę prawdy i dowód logiczny według zasad algebry Boole'a.
Program ćwiczenia.
Stosowane w ćwiczeniu układy scalone to z grupy TTL: 7400 (cztery NAND 2-wej), 1 szt.
7404 (sześć NOT), 1 szt.
7486 (cztery EX-OR 2-wej) 1 szt.
oraz z grupy CMOS 74001 (cztery NOR 2-wej) 1 szt.
Tylko te układy możesz wykorzystać do projektu!
Wszystkie uruchamiane i badane układy będą zasilane tylko jednym napięciem, znamionowo: Usup = + 5 V.
A. Badania funktorów:
1. Zbadaj zgodność działania z tablicą prawdy funktora NAND (7400 - TTL) - przykład na rys. 1. Zmierz prądy wejściowe w stanie 0 i 1 wejść połączonych razem (rys.2). Zmierz także prąd zwarcia wyjścia do masy w stanie 1 (rys.3).
2. Powtórz badania z pkt.1 dla funktora NOR (74001 - CMOS).
B. Konwersja funktorów; zaprojektuj, połącz i zbadaj działanie logiczne układu:
3. Funktora NOR 2-wej zrobionego z NAND'ów z jednego 7400,
4. Funktora EX-OR 2-wej zrobionego z NAND'ów z jednego 7400,
5. Funktora NAND 3-wejściowy zrobionego z funktorów wymienionych na początku „Programu ćwiczenia”.
C. Realizacja układów kombinacyjnych; zaprojektuj, połącz i zbadaj działanie logiczne układu:
6. Multipleksera 2-wej: wejścia danych X0, X1, wejście sterujące (adresowe) A, wyjście Y.
7. Demultipleksera 2-wyj: wejście danych X, wejście sterujące (adresowe) A, wyjścia Y0, Y1.
8. Minimalizacja i realizacja układowa funkcji logicznej (wejścia A, B, C, wyjście Y), zadanej w postaci tabeli prawdy (z tab.1 wybierz kolumnę wg nr twojej grupy!). Minimalizację (np. za pomocą tablicy Karnaugh'a) łatwiej wykonać dla „0” (czyli dla negacji Y) - jest ich mniej. Możesz stosować tylko funktory wymienione na początku „Programu ćwiczenia”.
Wejścia |
Tab.1 Wyjście Y dla grupy nr |
|||||||
A |
B |
C |
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
0 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
1 |
1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
0 |
1 |
1 |
1 |
0 |
1 |
1 |
0 |
1 |
0 |
_______________________
Rys. 1. Przykład dokumentowania badania
działania funktora logicznego.
Rys. 2. Pomiary wejściowych prądów.
Rys. 3. Pomiar wyjściowego zwarciowego prądu
przy stanie 1 na wyjściu.