Analiza
…Sytuacja poprzedzająca?… …Zachowanie?… .. Konsekwencje?…
- usunąć dystraktory z otoczenia
- zapewnić wygodne miejsce pracy
- zachowania niepożądane muszą być rozbite na mniejsze i sformułowane bardzo konkretnie - tylko wtedy da się je zmienić
ZACH. STEREOTYPOWE / Wzmocnienia automatyczne
- dziecko musi być bardzo zajęte czymś atrakcyjnym, prostym, wciągającym: dostosowane do jego możliwości zadania i atrakcyjne nagrody
- zajęcia na cały dzien
- ochrona dziecka - wygaszanie sensomotoryczne
- GRYZIEIE RĘKI: zablokować ruch ręki do ust i powiedzieć: „Ręce w dół”. Nauczyć alternatywnego zachowania: „nie, nie praca”. Ułatwić zadanie i zakończyć.
DZIECKO nie CHCE SIEDZIEĆ na KRZEŚLE
- nie sadzać go siłą
- popracować nad motywacją
- na krześle - nagroda, bieganie - bez nagrody. Na początku bardzo krótkie zadania na krześle, potem coraz dłuższe.
ROBI COŚ na PRZEKÓR, BY PRZYCIĄGNĄĆ UWAGĘ
- nie uśmiechać się, mieć twarz-maskę i stalowe nerwy, nie komentować, zachować spokój i opanowanie, posadzić na jeżyku
- gdy jest grzeczne, dać ten rodzaj uwagi, o który chodzi
- nauczyć proszenia o różne rzeczy
- zabawy na lepszy kontakt
PŁACZ, KRZYKI W REAKCJI NA ODMOWĘ
Problem: Dziecko reaguje płaczem, krzykiem, piskami, rzucaniem się na ziemię, kiedy mu się czegoś odmówi lub musi chwilę poczekać.
Terapia: Ignoruj niepożądane zachowanie, nie komentuj. 1) Ucz dziecko, jak formułować ładne prośby o upragnione przedmioty czy aktywności. Nagradzaj za nie. 2) Nagradzaj dziecko za spokojne zniesienie odmowy 3) Używaj atrakcyjnych przedmiotów i aktywności jako nagród w innych zadaniach/sytuacjach. Źródło: Eric Schopler „Ćwiczenia edukacyjne…”
- UDERZANIE GŁOWĄ: zabierz pomoce, odwróć się i policz do 10. Odwróć się i oddaj dziecku pomoce. Ułatwij zadanie, pochwal za robienie go - ale na pewno je skonczcie razem.
UCIECZKA/UNIKANIE
- zmniejszyć stopień trudności
- ROZRZUCANIE PRZEDMIOTÓW ZE STOLIKA
- przytrzymać ręce dziecka, odwrócić się na 10s i kontynuować zadanie, można je ułatwić
- uniemożliwić zrzucanie
- nie podnosić przedmiotów!
- uderzanie terapeutów, kiedy zadanie jest za trudne: naucz jak mówić „Koniec”, pochwal za ten komunikat i wtedy pozwól na krótki odpoczynek (dalej przy stole).
UPÓR, PŁACZ, KRZYKI NA PROŚBĘ O SPEŁNIENIE PROSTEGO ZADANIA
Problem: Dziecko nie lubi zmian, nie znosi, kiedy rodzice coś mu każą (wyjść, ubrać się, zacząć coś robić). Buntuje się dla samego buntu, ponieważ to ono chce mieć kontrolę nad sytuacją.
Terapia: 1) Ignoruj krzyki i płacz dziecka, nie komentuj ich, zachowaj spokój i opanowanie. 2) Dawaj delikatne podpowiedzi manualne, sam zaczynaj to, co dziecko ma zrobić (np. czekaj z kurteczką gotową do założenia, własnoręcznie działaj z pierwszym elementem ćwiczenia, poruszaj dłońmi dziecka). Postaraj się, aby rozpoczęcie działania było dla dziecka jak najłatwiejsze. 3) Zaoferuj nagrodę - przyjemną aktywność, jedzenie, coś natychmiastowego i atrakcyjnego dla dziecka. 4) Uśmiechaj się i chwal dziecko za posłuszeństwo, ale nie złość się, kiedy nie słucha. Źródło: Eric Schopler „Ćwiczenia edukacyjne…”, Dorota Zawadzka „Moje dziecko”
PROBLEMY Z JEDZENIEM
- dzieci autystyczne nie umieją kontrolować mięśni zaangażowanych w żucie
- boją się zmian
- dla dzieci, które boją się pokarmów stałych: dmuchanie baniek, kawałka watki, coś słodkiego na wargach i niech wciągnie językiem, demonstrować żucie, poruszać jego żuchwą
- mieszać nowy pokarm ze starym
- łyżeczka nowego zanim dostanie stary
- jak nie chce jeść, to nie - nie zmuszać go cały dzien
- nie dawać ciastek między posiłkami
- w ogóle karmić tylko w porach posiłków
ZACHOWANIA AGRESYWE, KRZYKI
- dziecko bije, wyzywa inne dzieci lub osoby dorosłe
- nie robi tego z powodu trudności zadania, tylko dla swojej własnej frajdy
- timeout: 15 sekund w kącie lub na jeżyku