Metoda ta opracowana przez neurofizjologa Karela i terapeutkę Bertę Bobathów cały proces usprawniania opiera się na zgodności ćwiczeń z naturalnym rozwojem ruchowym człowieka.
TEZA: Bobach założyła, że cały deficyt ruchowy u człowieka wywodzi się z zaburzenia prawidłowych odruchów postawy, które służą koordynacji ruchowej w przestrzeni i ich kontroli w stosunku do otoczenia. Uważa, że poprzez likwidację powstałych patologii rozwojowych można przywrócić prawidłowe napięcie mięśniowe i uzyskać tą drogą zróżnicowane ruchy czynne.
Plan usprawniania jest tak zaplanowany, aby wyrównać luki ontogenetycznego rozwoju, przy jednoczesnym zahamowaniu przetrwałych automatyzmów ruchowych obejmujących poszczególne kończyny lub całe ciało.
Na początku opracowania metody Bobathowie kładli nacisk wypracowanie u dziecka pozycji hamujących patologiczne współruchy. Większą wagę przyiązywano do umiejętności dziecka do zmiany pozycji niż do jej utrzymania. Początkowo wszystkie ruchy kierowane są przez terapeutę, co ułatwia wykonanie zamierzonych ruchów i hamowanie niezamierzonych.
Wspomaganie to polega na obchwytywaniu przez terapeutę kluczowych pkt-ów kontroli ruchów, jest to GŁOWA, OBRECZ BARKOWA, OBRĘCZ KD. W bezpośredniej strefie wspomagania ruch lub stabilizacja mają charakter bierny, ruchy wyzwolone w strefach oddalonych są czynne, są tym bardziej czynne im bardziej jest oddalona strefa wspomagania od pkt zamierzonego ruchu. Poprzez zmianę stref wspomagania kształtuje się stopniowo coraz bardziej czynne ruchy.
Sterowanie ruchem ma na celu zapobieganie powstawaniu nieprawidłowych wzorców napięcia mięśniowego, wyzwalających się szczególnie wtedy, gdy dziecko ma trudności z wykonaniem zadania ruchowego. W miarę opanowywania przez dziecko ruchu sterowanie ulega eliminacji.
Podstawa usprawniania dzieci z MPD metodą Bobathów jest znajomość zaburzeń neurologicznych wyst. U dzieci. Pozwala ona na opracowanie ćwiczeń dobranych do indywidualnych potrzeb dziecka na różnych etapach rozwoju ruchowego.
Główne zasady metody Bobathów:
Hamowanie odruchów patologicznych patologicznych normalizacja napięcia mięśniowego,
Dążenie do osiągnięcia prawidłowych ruchów poprze przemieszczenie w przestrzeni pkt kluczowych: głowy obręczy barkowej, obręczy miednicznej. Ma to na celu wykształcenie prawidłowych reakcji prostowania i równowagi, co prowadzi do opanowania czynności zgodnie z sekwencja rozwojową
Wszystkie ruchy kontrolowane przez terapeutę, pomoc jego zmniejsza się w miarę opanowywania ruchów przez dziecko
Ruchy prowadzone wolno tak, aby dziecko miało szansę włączenia się do pracy
Należy prowadzić do opanowania umiejętności przechodzenia z jednej pozycji do drugiej
Sposoby wspomagania powinny być dobrane do potrzeb dziecka
Wymagana ścisła praca z rodzicami
Program usprawniania dobierany indywidualnie
Ciągłe powtarzanie i wykorzystywanie opanowanych ruchów, i tych, nad, którymi dopiero pracuje