POLIETYLEN , (-CH2-CH2-)n
polimer syntetyczny termoplastyczny, otrzymywany w wyniku polimeryzacji etylenu; stała, przezroczysta, bezbarwna lub mlecznobiała masa o charakterystycznym parafinowym połysku i dotyku; odporny na niskie temp. (-50ºC), działanie stężonych kwasów i zasad oraz większości rozpuszczalników org. (z wyjątkiem węglowodorów i tłuszczów); struktura i własności p. zależą od sposobu prowadzenia procesu polimeryzacji; rozróżnia się p. niskociśnieniowy, twardy o dużej gęstości, oraz wysokociśnieniowy, miękki o małej gęstości; jeden z najtańszych i najpospolitszych termoplastów; stosowany do wyrobu folii, powłok kablowych, art. gosp. domowego, zabawek, pojemników i butelek na wodę i chemikalia, rur (do wody pitnej i ścieków); w Polsce produkowany jest tylko p. wysokociśnieniowy pn. handl. politen i petrolen.
POLIPROPYLEN
syntetyczny polimer termoplastyczny, otrzymywany w wyniku katalitycznej polimeryzacji niskociśnieniowej propylenu; własnościami zbliżony do polietylenu; białożółtawa, przejrzysta, twarda masa o b. dobrych własnościach mech. i dielektr.; palny; w temp. pokojowej odporny na działanie chemikaliów; stosowany do produkcji części aparatów narażonych na korozję, wykładzin, butelek, folii, opakowań i naczyń odpornych na sterylizację wrzątkiem.
POLICHLOREK WINYLU , PCV, (-CH2-CHCl-)n
syntetyczny polimer termoplastyczny otrzymywany w wyniku polimeryzacji chlorku winylu; biały, niepalny proszek, bez smaku i zapachu; temp. mięknienia 70ºC; odporny na działanie kwasów, zasad, alkoholi, benzyny, olejów mineralnych; nie jest toksyczny; stosowany bez dodatku plastyfikatorów (p.w. twardy) do wyrobu płyt, rur, armatury sanitarnej, przyborów kreślarskich, pomp, materiałów chemoodpornych w budowie aparatury chem. i powłok antykorozyjnych; z dodatkiem zmiękczaczy (p.w. miękki) - węży do wody i chemikaliów, uszczelek, wykładzin podłogowych i tapicerskich powłok ochronnych, folii ubraniowej i galanteryjnej, ponadto sztuczna skóra oraz cewniki, dreny, sondy używane w różnych schorzeniach; również jako surowiec do otrzymywania klejów i lakierów, polimerów włóknotwórczych, tworzyw piankowych; nazwy handl.: winidur (p.w. twardy), polwinit, igelit (p.w. miękki), pianowin (p.w. spieniony); dawn. oznaczany PCW.
POLIOCTAN WINYLU
syntetyczny polimer termoplastyczny, otrzymywany w wyniku polimeryzacji octanu winylu; zależnie od stopnia polimeryzacji jest miękki, żywicowaty lub kruchy; palny; pęcznieje w wodzie i alkoholach; wykazuje dobrą przyczepność do wielu materiałów; w handlu występuje (pn. winacet) zwykle w postaci emulsji; stosowany do wyrobu klejów, apretur, jako spoiwo farb emulsyjnych, szpachlówek oraz do dalszej przeróbki (poliacetale).
POLIMETAKRYLAN METYLU
syntetyczny polimer termoplastyczny, otrzymywany w wyniku polimeryzacji (metodą perełkową) ciekłego metakrylanu metylu; bezbarwna masa o doskonałej przezroczystości (przepuszcza promieniowanie nadfioletowe), dobrych własnościach mech. i dielektr.; odporny na działanie światła, chemikaliów, starzenie; nieodporny na wiele rozpuszczalników; w handlu dostępny w postaci przezroczystych, bezbarwnych lub barwionych płyt, bloków, rur, prętów i granulatu; stosowany do wyrobu szkła bezpiecznego, kopuł samolotowych, soczewek, art. dentystycznych.
POLISTYREN
syntetyczny polimer termoplastyczny, produkt polimeryzacji perełkowej styrenu; bezbarwne, przezroczyste, kruche ciało stałe o małej odporności cieplnej (ok. 70ºC); palny; odporny na działanie alkaliów, olejów mineralnych i roślinnych, kwasów, wody; posiada dobre własności dielektr.; stosowany do produkcji materiałów izolacyjnych, części samochodowych, lodówek, naczyń, pojemników, zabawek, galanterii; p. piankowy (styropian) stosuje się jako materiał izolacyjny w przem. chłodniczym, okrętowym, budownictwie.