"Świadkowie albo nasza mała stabilizacja" to tytuł sztuki T. Różewicza z początku lat 60., która świetnie definiuje ówczesną sytuację polityczno-kulturową w PRL, a szerzej - stawia diagnozę całej współczesnej cywilizacji. Jej ludzie przyzwyczaili się już do życia na ruinach kultury, stali się obojętnymi świadkami ginących wartości: religijnych, moralnych, estetycznych. Tytułowe sformułowanie sztuki Różewicza funkcjonowało jako obiegowe hasło, przyjęło się też jako określenie polskiej kultury w latach 1956-70.