Rōmaji Hiragana	a      i      u      e     o あ い う　 え お
Rōmaji Hiragana	ka   ki     ku   ke    ko か き く け こ
Rōmaji Hiragana	sa    shi    su    se  so さ　 し す せ そ
Rōmaji Hiragana	ta     chi    tsu   te   to た　 ち　 つ て と
Rōmaji Hiragana	na    ni     nu     ne   no な に ぬ　 ね　の
Rōmaji Hiragana	ha     hi    fu    he     ho は　 ひ ふ へ ほ
Rōmaji Hiragana	ma   mi    mu   me   mo ま み む め も
Rōmaji Hiragana	ya      yu      yo や　 ゆ　 よ
Rōmaji Hiragana	ra    ri    ru    re    ro ら り る れ ろ
Rōmaji Hiragana	wa      o      n わ　 を　 ん

Dodatkowo pojawiają się inne znaki, które różnią się od pokazanych powyżej tylko dwoma kreskami, bądź kółkami.

が　ぎ　ぐ　げ　ご  -    ga, gi, gu, ge, go

ざ　じ　ず　ぜ　ぞ -     za, ji (zi), zu, ze, zo

だ　 ぢ づ で　ど - da, ji (dzi), zu, de, do

ば　び　ぶ　べ　ぼ -    ba, bi, bu, be, bo

ぱ　ぴ　ぷ　ぺ　ぽ -    pa, pi, pu, pe, po

Oraz połączenia sylab (niektóre znaki są mniejsze od pozostałych)

きゃ　 きゅ　 きょ  -   kya, kyu, kyo

しゃ　 しゅ　 しょ  -    sha, shu, sho

ちゃ　 ちゅ　 ちょ  -   cha, chu, cho

にゃ　 にゅ　 にょ  -   nya, nyu, nyo

ひゃ　 ひゅ　 ひょ  -   hya, hyu, hyo

みゃ　 みゅ　 みょ -   mya, myu, myo

りゃ　 りゅ　 りょ  -    rya, ryu, ryo

ぎゃ　 ぎゅ　 ぎょ -    gya, gyu, gyo

じゃ　 じゅ　 じょ -     ja, ju, jo

びゃ　 びゅ　 びょ -   bya, byu, byo

ぴゃ　 ぴゅ　 ぴょ -   pya, pyu, pyo

Rōmaji Katakana	a      i      u      e      o ア イ　ウ　 エ　 オ
Rōmaji Katakana	ka   ki     ku    ke   ko カ キ　 ク　ケ　コ
Rōmaji Katakana	sa     shi    su    se   so サ　 シ　 ス　 セ ソ
Rōmaji Katakana	ta   chi    tsu    te   to タ　チ　 ツ　 テ ト
Rōmaji Katakana	na    ni     nu    ne    no ナ　ニ　 ヌ　 ネ　 ノ
Rōmaji Katakana	ha    hi     fu   he     ho ハ　ヒ　 フ ヘ　 ホ
Rōmaji Katakana	ma   mi   mu    me  mo マ　 ミ　 ム　 メ　モ
Rōmaji Katakana	ya      yu     yo ヤ　　ユ　 ヨ
Rōmaji Katakana	ra     ri    ru     re    ro ラ　 リ ル　 レ　 ロ
Rōmaji Katakana	wa      o      n ワ　 ヲ ン

Dodatkowo pojawiają się inne znaki, które różnią się od pokazanych powyżej tylko dwoma kreskami, bądź kółkami.

ガ　ギ　グ　ゲ　ゴ  -    ga, gi, gu, ge, go

ザ　ジ　ズ　ゼ　ゾ  -   za, ji, zu, ze, zo

ダ　ヂ ヅ デ ド  -  da, ji, zu, de, do

バ　ビ　ブ　ベ　ボ  -   ba, bi, bu, be, bo

パ　ピ　プ　ペ　ポ  -   pa, pi, pu, pe, po

Oraz połączenia sylab (podobnie jak w hiraganie część liter jest mniejsza od pozostałych)

キャ　キュ　キョ  -    kya, kyu, kyo

シャ　シュ　ショ  -    sha, shu, sho

チャ　チュ　チョ  -    cha, chu, cho

ニャ　ニュ　ニョ  -    nya, nyu, nyo

ヒャ　ヒュ　ヒョ  -    hya, hyu, hyo

ミャ　ミュ　ミョ  -    mya, myu, myo

リャ　リュ　リョ  -   rya, ryu, ryo

ギャ　ギュ　ギョ  -    gya, gyu, gyo

ジャ　ジュ　ジョ  -    ja, ju, jo

ビャ　ビュ　ビョ  -    bya, byu, byo

ピャ　ピュ　ピョ  -     pya, pyu, pyo

Spis sylab, który służy do zapisywania dźwięków pochodzących z innych języków.

wo - ウォ          wi - ウィ          we - ウェ      va - ヴァ vi - ヴィ ve - ヴェ vo - ヴォ vu - ヴ

ti - ティ tu - トゥ tyu - テュ tsa - ツァ tsi - ツィ tse -  ツェ   tso - ツォ she - シェ che - チェ

di - ディ du - ドゥ dyu - デュ fa - ファ fi - フィ fe - フェ fo - フォ fyu - フュ ye - イェ je - ジェ

Odczytywanie znaków:

Bardzo ważny jest sposób odczytywania znaków, gdyż od tego będzie zależała poprawność odczytywania wyrazów japońskich.

shi - si

chi -ci

ha - jeśli występuje jako część wyrazu, czytamy jako ha, jeśli występuje samodzielne jako partykuła, wtedy czytamy ła

ya - ja    

yu - ju    

yo - jo

wa - ła

ji - zi

ji w szeregu "da ji zu de do" - dzi

kya - kja    kyu - kju   kyo - kjo sha - sia    shu - siu    sho - sio cha - cia   chu - ciu    cho - cio

nya - nja     nyu - nju    nyo - njo hya - hja    hyu - hju    hyo - hjo mya - mja    myu - mju    myo - mjo

rya - rja    ryu - rju    ryo - rjo gya - gja    gyu - gju    gyo - gjo ja - dzia   ju - dziu    jo - dzio

bya - bja     byu - bju    byo - bjo pya - pja    pyu - pju     pyo - pjo

Podwojenia i przedłużenia

W wyrazach japońskich mogą wystąpić wyrazy z przedłużonym dźwiękiem oraz podwojeniem.

Zacznę może od przedłużenia. Sylaby przedłużone w romaji określa się po prostu kreską np.

okāsan - matka

W hiraganie, wyraz w którym przedłużamy literkę "a" przedłużamy za pomocą drugiej literki "a" - 　おかあさん , czyli po literce która przedłużamy stawiamy drugą literkę "a". Wyraz taki przeczytamy po prostu okaasan.

W języku japońskim prócz literki "a", możemy jeszcze przedłużyć literkę i, u, e oraz o. Prawie wszystkie z nich, przedłużymy dostawiając drugą taką samą literkę np.

oniisan 　おにいさん　 - starszy brat

kūki 　くうき　 - powietrze

onēsan 　おねえさん　 - starsza siostra

tōri 　とおり　 - ulica

Jedyny problem polega z przedłużaniem literki "o". Tutaj sprawa może wyglądać dwojako.

Albo przedłużamy wyraz dostawiając drugą literkę "o" jak w wyrazie tōri, lub dodając literę "u". Ten drugi sposób jest najczęściej spotykany. Przedłużanie za pomocą "o" występuje w niewielu przypadkach. Tak więc zgodnie z tą definicją wyraz otōsan (otoosan) - ojciec, napiszemy:

おとうさん - czyli po przedłużanym dźwięku "o", stawiamy literkę "u". Nie czytamy jednak tego wyrazu otousan, tylko otoosan.

Druga kwestia, o której wcześniej wspomniałam, to podwojenie liter. Tutaj będzie o wiele łatwiej, gdyż aby to zrobić jest tylko jeden sposób.

Przyjrzyjmy się wyrazowi kitte - znaczek. Wyraz ten składa się z dwóch literek "t". Wiemy już, że w języku japońskim nie występuje pojedynczo litera "t". Jak więc zapisać taki wyraz? Otóż najpierw ki, później mała literka tsu, i wreszcie te. Czyli kitsute. Jednak wyraz ten, czyta się kitte, mimo iż pojawia się tam tsu. Aby właśnie nie robić takich błędów podczas czytania, problem ten da się łatwo odgadnąć, gdyż literka tsu będzie mniejsza od pozostałych. "Tsu" stawiamy przed literą, która ma być podwojona.

きって - tak właśnie wygląda zapisany hiraganą wyraz kitte.

Teraz mogę już zaprosić Was do pierwszej lekcji, ale tylko wtedy, gdy przerobicie dokładnie cały wstęp.

Znaki: "wa", "he" oraz "o"

Znak „は” może być odczytany na dwa sposoby:

- odczytujemy go „ha” - wtedy gdy jest częścią wyrazu np. (hana) - kwiat

- odczytujemy go „ła”, kiedy jest "partykułą" (poznasz ją już w pierwszej lekcji ) - np. わたし は　よし　です。(Watashi wa Yoshi desu.) - Jestem Yoshi.

Znak „へ” może być także odczytany na dwa sposoby.

- czytamy „he”, gdy znak jest częścią wyrazu へや (heya) - pokój

- czytamy „e”, gdy znak jest partykułą (poznasz ją w późniejszych lekcjach) np. わたし　は　うち　へ　かえります。 (Watashi wa uchi e kaerimasu.) - Wróciłem do domu.

Znaki: „お” i „を” odczytujemy w ten sam sposób. Używamy ich jednak w innych przypadkach.

- znak „お” jest zawsze częścią wyrazu np. おとうさん (otōsan) - ojciec

- znak „を” jest partykułą (poznasz ją w naszym kursie), f.e. わたし　は　ほん　を　よみます。(Watashi wa hon o yomimasu.) - Czytam książkę.

---