Marta Bogdanowicz

DEKALOG DLA NAUCZYCIELI DZIECI DYSLEKTYCZNYCH

NIE - „ nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe”

1. Nie traktuj ucznia jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.

2. Nie karz, nie wyśmiewaj ucznia w nadziei, że zmobilizuje go to do pracy.

3. Nie łudź się, że „sam z tego wyrośnie”, „weźmie się w garść”, „przysiądzie fałdów” lub, że ktoś go z tego „wyleczy”.

4. Nie spodziewaj się, że kłopoty ucznia pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej.

5. Nie ograniczaj uczniowi zajęć pozalekcyjnych, aby miał więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.

TAK - „strzeżonego Pan Bóg strzerze”.

1. Staraj się zrozumieć swojego ucznia, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec pogłębianiu się jego trudności szkolnych i wtórnych zaburzeń nerwicowych.

2. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności ucznia: na czym polegają, co jest ich przyczyną. Skonsultuj problemy dziecka ze specjalistą (psychologiem, pedagogiem, logopedą, w razie potrzeby - z lekarzem).

3. Aby jak najwcześniej pomóc uczniowi:

• Zaobserwuj podczas codziennych lekcji, co najbardziej mu pomaga;

• Bądź w stałym kontakcie z jego nauczycielem- terapeutą i korzystając z jego wskazań i literatury oraz szkoleń włączaj potrzebne dziecku ćwiczenia w zajęcia dydaktyczne;

• Bądź w kontakcie z poradnią, wykorzystuj wyniki badań i zalecenia specjalistów;

• Pomagaj rodzicom pracować z dzieckiem.

4.Opracuj program indywidualnych wymagań wobec ucznia,

dostosowany do jego możliwości i wkładu pracy. Oceniaj go na

podstawie wypowiedzi ustnych i treści prac pisemnych, pozwól

korzystać ze słownika, daj więcej czasu na zadania pisemne.

5.Bądź życzliwym i cierpliwym przewodnikiem ucznia w jego problemach

szkolnych.

---