Polscy poeci przeklęci
Cyprian Kamil Norwid (1821-1883), chory i opuszczony, zmarł w przytułku na peryferiach Paryża;
Stanisław Korab-Brzozowski (1876-1901), zmarł śmiercią samobójczą po zażyciu trucizny;
Kazimiera Zawistowska (1870-1902), zmarła śmiercią samobójczą w Krakowie;
Tadeusz Borowski (1922-1951), popełnił samobójstwo, mając 29 lat;
Andrzej Bursa (1932-1957), zmarł nagle w wieku 25 lat;
Halina Poświatowska (1935-1967), zmarła z powodu ciężkiej wady serca;
Włodzimierz Szymanowicz (1946-1967), zmarł tragicznie, żył 20 i pół roku;
Rafał Wojaczek (1945-1971), zmarł śmiercią samobójczą po przedawkowaniu leków;
Edward Stachura (1937-1979), popełnił samobójstwo we własnym domu;
Ryszard Milczewski-Bruno (1940-1979), utopił się podczas Toruńskiego Maja Poetyckiego;
Józef Gielo (1934-1981), alkoholik, zmarł w niejasnych okolicznościach;
Kazimierz Ratoń (1942-1982), zmarł w osamotnieniu, skłócony z rodziną i odrzucony przez środowisko literackie;
Andrzej Babiński (1938-1984), popełnił samobójstwo, skacząc z mostu Marchlewskiego w Poznaniu;
Jan Rybowicz (1949-1990), niedostosowany, pełen sprzeczności, które pogłębiała choroba alkoholowa, zmarł nagle;
Stanisław Czycz (1929-1996), chory na łuszczycę, izolował się od świata i środowisk literackich;
Janusz Żernicki (1939-2001), przez ostatnie lata życia schorowany, po amputacji nogi, bez pieniędzy;
Wincenty Różański (1938-2009), najdłużej żyjący z polskich poetów przeklętych, zmarł nagle w swoim mieszkaniu;