Patologie chodu
fizjologiczne zmiany chodu u ludzi starszych
redukcja długości kroku
mniejsza szybkość
ograniczone ruchy kończyn górnych
ograniczona rotacja miednicy
bardziej płaska stopa w fazie odbicia i kontaktu początkowego
chód patologiczny- problem:
stabilności i podporu
wystarczającego prześwitu w fazie wymachu
odpowiedniej długości kroku
minimalnego zużycia energii
sprawnej naprzemiennej zmiany faz dla obu nóg
mm. odwodziciele stawu biodrowego
w warunkach normalnych zabezpieczają przed opadaniem miednicy na stronę przeciwną (stabilizacja miednicy)
dysfunkcja tych mięsni: opadanie miednicy po stronie przeciwnej- objaw Trendelenburga
zwyrodnienie stawu biodrowego- coxalgia
miednica po stronie przeciwnej unosi się
na pierwszy rzut oka podobny do chodu Trendelenburga
prostowniki stawu biodrowego
działają w początkowej fazie podporu, zapobiegając pochyleniu się tułowia w przód
niedowład: pogłębienie lordozy lędźwiowej oraz pochylenie tułowia do tyłu (żeby zapobiec upadkowi)
zginacze stawu biodrowego
działają w fazie wymachu nadając przyspieszenie kończynie dolnej
ich niedowład: odchylenie tułowia do tyłu aby zapoczątkować zgięcie w stawie biodrowym
m. czworogłowy uda
wyprost kolana w fazie podporu
niedowład: zablokowanie kolana w wyproście w czasie całej fazy podporu lub przeprost
m. brzuchaty łydki
odpowiedzialny za fazę oderwania palców od podłoża
jego niedowład- brak tej fazy, chód piętowy, opóźniona faza oderwania pięty lub brak tej fazy
m. piszczelowy przedni
skurcz ekscentryczny we wczesnej fazie podporu- przeciwstawianie się zgięciu podeszwowemu
osłabienie: chód człapiący
porażenie: opadanie stopy
chód koguci /bociani
spastyczność (wzmożone napięcie mięśniowe)
wzmożone napięcie przywodzicieli- krzyżowanie ud
wzmożone napięcie mięsni kulszowo-goleniowych- przykurcze zgięciowe w stawach kolanowych
końska deformacja stopy
choroba Parkinsona
choroba układu pozapiramidowego
bradykinezja- spowolnienie i zubożenie ruchowe
sztywność mięśniowa
przodopochylenie tułowia
drżenie
choroba Parkinsona- problemy z chodem
wolno
małymi kroczkami
powłócząc nogami
problem z rozpoczęciem chodu („klejące stopy”)
problem z zatrzymaniem się
problem ze skręcaniem
postawa- główna przyczyna kłopotów z chodzeniem
głowa wysunięta do przodu
stawy biodrowe i kolanowe w zgięciu
chód na przodostopiu
prawidłowa postawa
głowa ponad ramionami (ponad biodrami i ponad stopami)
stawy biodrowe i kolanowe przeważnie w wyproście
długość kroku ok.. 1,5 metra
mm. grupy przedniej ramienia silniejsze niż mm. grupy tylnej
przywodziciele uda silniejsze niż odwodziciele
mm. grupy tylnej podudzia lepiej rozwinięte niż mm. grupy przedniej
choroba Parkinsona- c.d.
sztywność mięśniowa, brak możliwości rozluźnienia mięśni
silniejsze mięśnie „wygrywają”
tułów pochyla się do przodu
ciężar ciała przenosi się na przodostopie
przodopochylenie tułowia powoduje zmniejszenie prześwitu
równowaga
utrzymywanie środka ciężkości nad polem podparcia
utrata równowagi
środek ciężkości poza polem podparcia
czy można poprawić chód w chorobie Parkinsona?
dystrofia mięśniowa
postępujące osłabienie mięśni
początkowo mięsnie miednicy i kończyn dolnych
potem sukcesywne zajmowanie kolejnych grup mięśni
dystrofia mięśniowa
chód
na szerokiej podstawie
kaczkowaty
pogłębiona lordoza lędźwiowa
wyraźny objaw Trendelenburga- obustronnie
niestabilność stawów kolanowych
przerost mięśni łydek
chód na przodostopiu lub na palcach
niedowład połowiczy spastyczny
udar niedokrwienny lub krwotoczny
urazy czaszkowo-mózgowe
krwiaki
chód hemiparetyczny
w fazie podporu- niestabilność niedowładnej nogi, zwłaszcza stawu kolanowego
w fazie wymachu niedostateczny prześwit
zaburzenia równowagi
kończyna dolna w fazie wymachu zatacza półkola- udo w odwiedzeniu, miednica uniesiona
-kolano w przeproście
staw skokowy w zgięciu podeszwowym
stopa w ustawieniu końsko-koślawym
faza kontaktu z podłożem- przodostopie, boczny brzeg stopy
podczas fazy wymachu stopa zgina się podeszwowo
MPD- mózgowe porażenie dziecięce
przykurcze przywodzicieli
rotacja wewnętrzna ud
przykurcze zgięciowe w stawach biodrowych i kolanowych
przykurcze ścięgien Achillesa
chód spastyczny
nie obciąża całej stopy
słaba równowaga statyczna
chód niepewny
przodopochylenie tułowia
chód „przeciwbólowy”
oszczędzanie chorej kończyny- jak najkrótszy podpór, jak najmniejsze obciążenie- utykanie
skrócenie wykroku
wydłużenie fazy podwójnego podporu
chód ataktyczny
po spożyciu nadmiernej ilości alkoholu
przy uszkodzeniach móżdżku
na szerokiej podstawie
stopy skierowane na zewnątrz
niestabilność tułowia
zaburzenia koordynacji