Geofizyka poszukiwawcza jest zespołem metod geofizycznych stosowanych w celu poszukiwania, rozpoznania i kontroli złóż surowców stałych, płynnych i gazowych. Metody geofizyki otworowej są częścią geofizyki poszukiwawczej. Są realizowane w otworach wiertniczych. Otwór powoduje zmiany w ośrodku skalnym i powstanie wokół niego cylindrycznych stref - przemytej i filtracji, które charakteryzują się odmiennymi od strefy niezmienionej parametrami. Pomiary wykonywane w ramach geofizyki otworowej nazywają się profilowaniami. Każde profilowanie jest zapisem zmian parametru z głębokością. Każdy parametr mierzony podczas profilowania jest pozorny z powodu wpływu otworu i stref wokół otworu oraz sondy pomiarowej. Profilowania oporności należą do grupy elektrometrii otworowej. Do tej grupy należy także profilowanie PS. Elektrometria opiera się na elektrycznych własnościach skał, do których zaliczamy: oporność właściwą i przewodnictwo właściwe, będące jej odwrotnością, przenikalność dielektryczną oraz zdolność ciał do polaryzacji. W wyniku trzech profilowań oporności o różnych zasięgach radialnych dostajemy Rt - oporność strefy niezmienionej, Ri - oporność strefy filtracji i Rxo - oporność strefy przemytej. Wynik profilowania oporności jest zapisany w skali logarytmicznej, jednostką jest omometr. Profilowanie PS ma anomalie wyrażone w mV. Anomalie mają duże wychylenia w stronę ujemnych wartości w piaskowcach. Linia iłów jest wyznaczona lokalnie i przebiega przez najbardziej dodatnie wychylenia na krzywej PS. Aby wyznaczyć mineralizację wody złożowej, z profilowania PS należy znać wartość statycznej anomalii PS, oporność filtratu płuczki i współczynnik dyfuzyjno-adsorpcyjny oraz temperaturę. Znajomość oporności wody złożowej i oporności skały pozwala wyliczyć jej porowatość efektywną. Radiometria lub geofizyka jądrowa wykorzystuje procesy promieniotwórcze zachodzące w skałach. Profilowanie gamma jest pomiarem naturalnej promieniotwórczości skał. Jest, podobnie jak PS metodą pasywną, opartą na polu naturalnym. Za naturalną promieniotwórczość odpowiadają izotopy 40K, 235U 238U i 232Th. Profilowanie gamma pełni funkcję korelacyjną polegającą na dopasowaniu głębokościowym anomalii w różnych profilowaniach. Wynik profilowania gamma, podobnie jak i innych profilowań może być wykorzystany do korelacji warstw wyznaczonych w różnych otworach. Anomalie na krzywej gamma są zapisane w jednostkach umownych API. Zailenie, czyli zawartość minerałów ilastych w skale można wyznaczyć na podstawie parametru różnicowego obliczonego z profilowania gamma. Parametr różnicowy jest funkcją wartości IGmax oraz IGmin odczytanych dla tej formacji litostratygraficznej, dla której wyznaczamy zailenie. Pierwszym przybliżeniem dla zailenia jest wartość parametru różnicowego. Profilowanie gamma służy do odróżnienia soli potasowych od kamiennych, do identyfikacji rud uranu i toru. Profilowanie gamma-gamma dostarcza informacji o gęstości objętościowej skały. Jest metodą aktywną, w sondzie jest źródło kwantów gamma. Profilowania gamma-gamma służy do wyznaczenia porowatości ogólnej, obok profilowania akustycznego i neutronowego. Mała gęstość soli i węgli oraz duża gęstość minerałów rudnych są podstawą do ich identyfikacji na podstawie pomiaru PGG. Profilowanie neutronowe pozwala na wyznaczenie współczynnika porowatości neutronowej NPHI. Jest to informacja o zawartości wodoru w skale. NPHI jest większe lub równe PHI, współczynnikowi porowatości ogólnej. Profilowanie akustyczne pozwala wyznaczyć model prędkościowy dla potrzeb sejsmiki. Wszystkie profilowania geofizyki otworowej z osobna, nawet profilowanie średnicy, CAL, służą do oceny litologii. Kompleksowa interpretacja jest ilościowym wyznaczeniem objętości składników mineralnych oraz porowatości i nasycenia przestrzeni porowej skał. Do kompleksowej interpretacji bierzemy tyle równań = profilowań, ile objętości składników litologicznych chcemy wyznaczyć. Profilowanie upadu warstw, PUW, jest rejestracją 6 mikroprofilowań oporności. Na podstawie takiego zapisu w procesie przetwarzania dostajemy kąt upadu i azymut kierunku zapadania powierzchni oddzielających warstwy o różnych opornościach. Interpretację geologiczną PUW prowadzimy w celu wyznaczenia struktur, np. fałdów, uskoków, powierzchni nieciągłości oraz w celu wyznaczenia środowiska sedymentacyjnego.