al. Piotr Buda, AWSD, r. IV

model antropologiczny

Katolicka Szkoła Podstawowa

klasa II

……………………… …...………………..

data podpis opiekuna praktyk

Tylko dla odważnych i wytrwałych

Cel: Uświadomienie, że walka grzechem polega na ciężkiej i wytrwałej pracy nad sobą, swoim postępowaniem. Poznanie trzeciego warunku sakramentu pojednania.

Osiągnięcia:

- uczeń wie, że po popełnieniu zła, należy się poprawić;

- uczeń zna nazwę trzeciego warunku sakramentu pojednania i wie na czym polega mocne postanowienie poprawy;

- uczeń przygotowując się do sakramentu pojednania umie uczynić mocne postanowienie poprawy.

Orędzie zbawcze: Spowiadanie się bez mocnego postanowienia poprawy nie miałoby sensu. Chrześcijanin powinien cierpliwie pracować nad sobą, nad swoimi wadami. Pozbycie się wady nie załatwia problemu. W miejsce wady musi przyjść cnota, jakieś dobro. W ciągłym poprawianiu się powinniśmy słyszeć słowa Jezusa: Odwagi! Nie bójcie się!

Pomoce: Podręcznik ucznia s.94-95, fragment Pisma św. Mt 14,27 (M1), świeca, zapałki, karta pracy, opowiadanie Mały Jasiu i miotła (M2), miotła brzozowa, opowiadanie o Damianie (M3).

Treść katechezy	metody
Modlitwa na rozpoczęcie: Akt żalu Sprawdzenie obecności i przygotowania do zajęć. Sprawdzenie wiadomości z ostatnich zajęć dotyczących drugiego warunku dobrej spowiedzi. Katecheta zadaje pytania: na czym polega żal za grzechy? jak można wyrazić żal za grzechy? jaka jest różnica między żalem doskonałym a niedoskonałym? I. Przyznanie się do błędów i zmiana postępowania Dzieci rozmawiają w parach zadając sobie nawzajem pytania (pytania zapisujemy na tablicy): co powinienem zrobić, gdy skrzywdzę drugą osobę? jakie w tej sytuacji powinienem skierować do niej słowa? Dzieci zapamiętują wypowiedzi kolegów lub koleżanek i kilka osób przedstawia zasłyszane wypowiedzi Podsumowanie: Kiedy kogoś skrzywdzimy powinniśmy go przeprosić. W takich sytuacjach powinniśmy powiedzieć: poprawię się, już więcej tego nie zrobię, zmienię się. Rozmawiamy na temat tego czy zawsze łatwo jest podejść do drugiej osoby i powiedzieć, że się zmienimy: czy łatwo jest podejść do kogoś, przeprosić i szczerze powiedzieć, że się poprawimy dlaczego to jest trudne? Podsumowanie: Czasem brakuje nam odwagi, żeby przyznać się do winy. Lękamy się też, co pomyśli sobie o nas drugi człowiek. Postawienie problemu: Kto nam może pomóc w lepszym postępowaniu?	Wspólna modlitwa Odpytywanie Rozmowa w parach Podsumowanie katechety Pogadanka Podsumowanie katechety
II. Trzeci warunek spowiedzi: mocne postanowienie poprawy W uroczysty sposób odczytujemy Ewangelię Mt 14,27. Zapalamy świecę, słuchamy w postawie stojącej. Pytamy uczniów: o jakim wydarzeniu mówi tekst Ewangelii? jakie słowa skierował do uczniów Pan Jezus? Podsumowanie: Tylko Pan Jezus może nas uwolnić od lęków i dodać nam odwagi do poprawy naszego życia. Jezus umacnia tych, którzy chcą wejść na drogę dobra. Uczniowie dowiadują się o trzecim warunku sakramentu pojednania, który jest związany z poprawą naszego postępowania. W tym celu rozwiązują ćwiczenie 1 z karty pracy. Wyjaśniamy na czym polega mocne postanowienie poprawy: mocne postanowienie poprawy to chęć zmiany naszego postępowania na lepsze; staranie się o poprawę powinno dotyczyć przede wszystkim grzechów ciężkich, następnie popełnianych najczęściej oraz grzechów powszednich (przykłady); wybranie jednego z popełnionych grzechów i unikanie go do następnej spowiedzi świętej. Opowiadanie: Mały Jasiu i miotła. Opowiadanie jest komentarzem do podanych wyżej treści. W trakcie trwania opowiadania dajemy uczniom miotłę brzozową, aby spróbowały ją złamać	Odczytanie Ewangelii (M1) Rozmowa kierowana Komentarz katechety Pogadanka Wypełnianie karty pracy Wykład katechety Katecheta opowiada (M2)
III. Nasze staranie się, aby być lepszym Czytamy opowiadanie o Damianie. Opowiadanie ma nam uzmysłowić, że nie jest tak łatwo zmienić nasze postępowanie. Jest to proces bardzo długi i potrzebna jest cierpliwość. Uczniowie wypełniają ćwiczenie 2 z karty pracy, które jest kontynuacją opowiadania o Damianie. Modlitwa na zakończenie: Akt skruchy	Katecheta czyta (M3) Wypełnianie karty pracy Wspólna modlitwa

Materiały katechetyczne:

M1: Fragment Pisma św. (Mt 14,27):

Jezus zaraz przemówił do nich: „Odwagi, to Ja, nie bójcie się”!

M2:Opowiadanie Mały Jasiu i miotła:

Mały Jasiu był już od roku ministrantem. Został nim zaraz po pierwszej komunii św. W każdy pierwszy piątek miesiąca korzystał z sakramentu pojednania. Kiedy przyszedł kolejny pierwszy piątek miesiąca Jasiu był pełen niepokoju. Już trzy dni wcześniej myślał o dniu spowiedzi. Martwił się tym, że spowiada się ciągle z tych samych grzechów. Po każdej spowiedzi obiecywał sobie, że od tego momentu nie popełni już żadnego grzechu. Mimo to, po pewnym czasie od spowiedzi, okazywało się, że popełnia wciąż te same grzechy i z żadnym nie może sobie poradzić. Bał się o tym powiedzieć ks. Markowi, u którego co miesiąc się spowiadał. Dlatego postanowił, że tym razem nie pójdzie do spowiedzi. Na szczęście zauważył to ks. Marek i po Mszy św. postanowił porozmawiać z Jasiem. Zapytał się:

- Jasiu, dlaczego nie byłeś dzisiaj u spowiedzi? Przecież byłem w konfesjonale i nawet kolejka nie była dzisiaj taka długa.

- Mam pewien problem. - odpowiedział Jasiu lekko się czerwieniąc i zaraz dodał - Ale nie wiem jak to księdzu powiedzieć.

- Najlepiej szczerze, jak na spowiedzi - zachęcał żartobliwie ks. Marek.

- Chodzi o to, że… - zaczął nieśmiało - ja ciągle popełniam te same grzechy. Mimo, że obiecuję sobie, że już więcej nie będę grzeszył, to mi nie wychodzi.

- Postanowienie poprawy musi być konkretne, a nie ogólne - powiedział poważnie ksiądz.

- A co to znaczy „konkretne”? - zapytał już odważniej Jasiu.

- Jakby ci to powiedzieć… hmm - zastanawiał się ks. Marek, po czym z zadowoleniem powiedział głośno - Już wiem! Chodźmy do schowka na miotły.

Udali się obaj do schowka na narzędzia. Jasiu szedł w tyle zastanawiając się jaki związek ma jego pytanie ze schowkiem na miotły. Za to ksiądz maszerował szybkim krokiem zadowolony ze swojego pomysłu. Ks. Marek wszedł pierwszy i zapalił światło. Zaraz za nim pojawił się mały Jasiu. Schowek był zakurzony, w kątach wisiały pajęczyny, ale narzędzia były dobrze poukładane, dlatego ks. Marek nie miał problemu ze znalezieniem miotły brzozowej. Jasiu w dalszym ciągu nie wiedział po co udali się do schowka i po co księdzu potrzebna jest akurat teraz miotła. Ks. Marek zauważył wielkie zdziwienie na twarzy Jasia, dlatego szybko zaczął wyjaśniać:

- Wyobraź sobie, że łodygi tej miotły to twoje grzechy. Widzisz jak ich dużo! A teraz masz i spróbuj je wszystkie na raz złamać!

- Proszę księdza to nie możliwe. - mówił stękając i czerwieniąc się Jaś - tych gałązek jest za dużo.

- A teraz spróbuj złamać tylko jedną gałązkę - poprosił ksiądz.

- Ależ to bardzo proste! - powiedział z zadowoleniem Jasiu pokazując ułamaną gałązkę.

- Już wiesz, dlaczego tak trudno ci było, poprawić się po spowiedzi? - zapytał Ks. Marek i nie czekając na odpowiedź zaczął wyjaśniać - Ty chciałeś poprawić się na raz ze wszystkich grzechów, a trzeba to robić powoli najpierw z tych ciężkich i powtarzających się najczęściej. I nie możesz się zrażać tym, że znowu upadłeś i popełniłeś ten sam grzech. Ważne jest, abyś był wytrwały i nigdy się nie poddawał mimo upadków. Jeżeli się poddasz nie wygrasz z grzechem. Acha! I proś zawsze Pana Jezusa o pomoc w walce z grzechem, bo sam nie dasz rady pokonać swoich słabości.

- Teraz już rozumiem. - powiedział zadowolony Jaś - A ja chciałem tak od razu nie grzeszyć i być świętym.

- Teraz wyspowiadasz się. - zaproponował ksiądz - Tylko pamiętaj, żeby wybrać jeden konkretny grzech i pracować nad nim, aż do następnej spowiedzi.

Zaraz obaj wyszli ze schowka na miotły i udali się do konfesjonału. Jasiu wyspowiadał się i po spowiedzi uklęknął przed Panem Jezusem. Na modlitwie prosił Go, aby pomógł mu w walce z jednym wybranym grzechem.

I tak Jasiu starał się skupić szczególnie na jednym grzechu, aż do następnej spowiedzi.

M3: Opowiadanie o Damianie:

Mama Damiana zauważyła kiedyś w łazience przyklejoną w rogu lustra karteczkę z literką „m”. Domyślała się, że przykleił ją Damian, ale zapomniała zapytać chłopca o tę karteczkę. Literka była na lustrze już od kilku tygodni, kiedy mama zobaczyła na drzwiach do mieszkania naklejoną literę „g”. Tym razem zapytała Damiana:

- Synku, co oznaczają te tajemnicze litery, które rozlepiasz po mieszkaniu?

Chłopiec odpowiedział z bardzo tajemniczą miną:

- To jest, mamusiu, moja droga do świętości!

Zdumienie mamy było wielkie, więc Damian pośpieszył z wyjaśnieniami:

- Ksiądz na spowiedzi powiedział mi, że prawdziwa poprawa to droga do świętości. Ja zawsze zapominałem, że mam byś lepszy. Dlatego wpadłem na pomysł, żeby zrobić sobie małe znaczki, które przypomną mi o podjętych postanowieniach. Na przykład ta literka „m” w łazience ma mi przypominać o modlitwie. Kiedy rano idę myć zęby i spoglądam w lustro, to przypomina mi się nieraz, że przecież nie odmówiłem jeszcze pacierza i modlę się zaraz po umyciu.

- A literka „g” na drzwiach? - zapytała mama.

- Ona jest po to, abym był grzeczny, gdy wrócę do domu. Teraz przed drzwiami mocno postanawiam sobie, że będę w domu dobry dla wszystkich. Mamusia pamięta, ze o tym często zapominałem - szczerze wyznał Damian.

Ten pomysł bardzo się mamie spodobał. Jeszcze przez długi czas w domu Damiana pewne literki gdzieś znikały, a tu i ówdzie pojawiały się nowe. Ale mama już nigdy o nic nie pytała. Cieszyła się tylko tym, że jej syn rzeczywiście stawał się coraz grzeczniejszy i bardziej życzliwy dla wszystkich.

1

---