Wyrok
z dnia 24 lutego 2005 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie
OSK 1088/2004
Naruszenie wynikającego z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) obowiązku dokonania oceny zgodności zaskarżonego aktu administracyjnego ze wszystkimi przepisami wchodzącymi w grę w danej sprawie, nawet gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze, nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego na zasadzie art. 273 § 2 tejże ustawy.
LEX nr 171188
171188
Dz.U.02.153.1270: art. 134§ 1; art. 273§ 2
Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.).
Sędziowie NSA: Barbara Gorczycka-Muszyńska, Andrzej Jurkiewicz.
Protokolant: Katarzyna Baran.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ryszarda K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 marca 2004 r., sygn. akt II SA/Łd 1471/03 w sprawie ze skargi Ryszarda K. na decyzję Wojewody z dnia 26 sierpnia 1998 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki
oddala skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 17 marca 2004 r., sygn. akt II SA/Łd 1471/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Ryszarda K. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 stycznia 2002 r., sygn. akt II SA/Łd 2138/98. W uzasadnieniu Sąd stwierdził po pierwsze, że wśród przesłanek wznowienia postępowania wymienionych w art. 271-273 ustawy z 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) nie ma przesłanki dającej podstawę do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego na skutek nowelizacji przepisów ustawy, wedle której sąd badał legalność działań administracji w pierwotnym postępowaniu zakończonym prawomocnym orzeczeniem. Następnie zauważył, że zgodnie z treścią art. 273 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Pomijając już kwestię, iż wskazaną skarżącego "kartkę informacyjną", trudno uznać za środek dowodowy mający wpływ na wynik sprawy, to należy podkreślić, iż dowód ten i tak nie spełniałby ustawowej przesłanki z art. 273 § 2 ustawy. Niemożność skorzystania w poprzednim postępowaniu z określonych środków dowodowych nie zachodzi bowiem wtedy, gdy istniała obiektywna możliwość powołania się na nie, a tylko na skutek opieszałości, zaniedbania, zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby ich powołania strona tego nie uczyniła. Z użytego w przepisie zwrotu "wykrycie" wynika, że odnosi się on do okoliczności i dowodów w poprzednim postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych stronom. Nie odnosi się natomiast do okoliczności i dowodów jawnych z materiału poprzedniego postępowania, a tylko nie dostrzeżonych przez stronę (por. postanowienia Sądu Najwyższego, zachowujące aktualność w obecnym stanie prawnym: z dnia 15 maja 1968 r., sygn. akt I CO 1/68 - OSNC 1969/2/36 oraz z dnia 10 lutego 1999 r., sygn. II CKN 807/98 - LEX nr 78214).
Od tego wyroku Ryszarda K. złożył skargę kasacyjną, zaskarżając go w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 134 § 1 w zw. z art. 273 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez błędne ich zastosowanie, co miało wpływ na wynik sprawy.
Wskazując na powyższe uchybienia wniesiono o uchylenie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 stycznia 2002 r., sygn. akt II SA/Łd 2138/98 i orzeczenie o uchyleniu decyzji Wojewody z 26 sierpnia 1998 r., względnie o przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że przedmiotem skargi o wznowienie postępowania jest żądanie dokonania oceny skutków prawnych późniejszego wykrycia przez stronę postępowania administracyjnego okoliczności faktycznej, to jest notatki, której treść stanowi potwierdzenie podnoszonej przez mocodawcę w trakcie całego postępowania administracyjnego i sądowego okoliczności ustnego zgłoszenia zamiaru dokonania prac budowlanych polegających na utwardzeniu części działki położonej w B. gmina P. Fakt istnienia notatki o tej treści został wykryty po wydaniu w dniu 22 stycznia 2002 r. wyroku. Ocena skutków prawnych tego zgłoszenia nie była przedmiotem rozstrzygnięcia organów administracyjnych I i II instancji, a w wydanym w dniu 22 stycznia 2002 r. wyroku Sąd nie ocenił skutków prawnych braku tej oceny jako przesłanki uchylenia kontrolowanych decyzji.
Nawet gdyby przyjąć, że będąca podstawą żądania wznowienia nowa okoliczność faktyczna niezbyt precyzyjnie została we wniosku o wznowienie postępowania przedstawiona to właściwe zastosowanie art. 134 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi podstawę dokonania oceny przez sąd nie związany zawartymi w skardze o wznowienie zarzutami. Przesłanką oddalenia skargi o uchylenie decyzji nakazujących rozbiórkę utwardzenia części działki wydanym w dniu 22 stycznia 2002 r. wyrokiem był fakt, że Sąd orzekający nie oceniał dowodu, że mocodawca dokonał zgłoszenia przystąpienia do wykonywania prac budowlanych przed rozpoczęciem wykonywania tych prac. Art. 14 § 2 k.p.a. daje stronie podstawę dokonania ustnego zgłoszenia. Za taką interpretacją przemawia interes strony, a Sąd I instancji do tej kwestii w ogóle się nie odniósł. Powołana wyżej okoliczność stanowi podstawę żądania wznowienia zarówno w dacie zgłoszenia wniosku o wznowienie postępowania (art. 58 ustawy o NSA w związku z art. 403 § 2 k.p.c.), jak i w dacie rozpatrzenia sprawy przez sąd (art. 273 § 2 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W postępowaniu przed NSA prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji tego sądu (art. 183 § 1 z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., cyt. dalej jako "p.p.s.a."). NSA jako sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonymi przez przyjęte w niej podstawy, określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres.
Skarga kasacyjna nie mogła być uwzględniona, albowiem podniesione w niej zarzuty przeciwko zaskarżonemu wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi nie są trafne. Wbrew twierdzeniu skarżącego naruszenie wynikającego z art. 134 § 1 p.p.s.a. obowiązku dokonania oceny zgodności zaskarżonego aktu administracyjnego ze wszystkimi przepisami wchodzącymi w grę w danej sprawie, nawet gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze, nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego na zasadzie art. 273 § 2 p.p.s.a., ponieważ nie spełnia kryteriów sformułowanej w tym przepisie przesłanki wznowienia postępowania.
Z tych względów, działając na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę kasacyjną należało oddalić.