Pod względem ludności Polska zajmuje 8 miejsce w Europie i 29 w świecie. Około 12 milionów Polaków żyje poza granicami naszego kraju.

Największe skupiska polonijne znajdują się:

• w Stanach Zjednoczonych (9 min),

• w Niemczech (1,5 min),

• we Francji (1,0 min).

Polska zaliczana jest do krajów Europy o średnim poziomie gęstości zaludnienia - 124 osoby na km². Wskaźnik ten jest około 3 razy niższy niż w Holandii (370 osób na km²), a 6 razy wyższy niż w Szwecji (20 osób na km²).

Najgęściej zaludnione są województwa centralnej i południowej część kraju:

• Śląskie - 398 osób na km²

• Małopolskie -212 osób na km²

• Dolnośląskie - 150 osób na km²

• Łódzkie -147 osób na km²

• Mazowieckie - 142 osób na km

Najsłabiej zaludnione są województwa wschodnie i północne:

• Warmińsko - Mazurskie - 60 osób na km²

• Podlaskie - 61 osób na km²

• Lubuskie - 73 osób na km²

• Zachodniopomorskie - 76 osób na km

• Lubelskie - 89 osób na km²

Przyczyny niskiej gęstości zaludnienia:

• słaby rozwój miast i przemysłu

• słabe warunki naturalne - niekorzystne dla rolnictwa (zbielicowane gleby, urozmaicona rzeźba
  terenu, krótki okres wegetacji, dużo jezior, duża lesistość)

Przyczyny wysokiej gęstości zaludnienia:

• warunki naturalne (rozmieszczenie surowców, zasoby wodne, warunki klimatyczne, gleby)

• warunki polityczne i społeczne

Czynniki kształtujące wielkość zaludnienia:

• przyrost naturalny czyli różnica pomiędzy liczbą urodzeń żywych, a liczbą zgonów w danym
  okresie.

• ruch wędrówkowy - migracje zewnętrzne

• kataklizmy - wojny, klęski żywiołowe, epidemie
  Etapy rozwoju demograficznego w Polsce:

1. lata 1939 - 1945 straty wojenne

2. lata bezpośrednio po n wojnie światowej - wysoki przyrost naturalny na skutek szybkiego
   wzrostu liczby urodzeń tzw. przyrost komensacyjny związany z poprawą warunków życia
   ludności po II wojnie światowej oraz z naturalnym dążeniem populacji do odbudowy strat
   wojennych - powojenny wyż demograficzny (kulminacja w 1956 roku)

---