Red Crow - Mekasto
Był człowiekiem znanym z poszanowania prawa, przewodził plemieniu Blood, największemu, najbardziej niezależnemu i wojowniczemu odłamowi czarnych Stóp. jako czwarty z wodzów Blackfoot podpisał Traktat nr 7.
Czerwona Wrona był niskim, drobnym mężczyzną, już w młodości świadomym, że nie dorównuje fizycznie posturą innym wojownikom, dlatego nie znosił żartów z powodu swojego wyglądu. Kiedyś w gniewie zabil swego brata, który pozwolił sobie na niewybredny żart. Wydarzenie to wywarło silne piętno na psychice Mekasto i odtąd aż do końca życia panował nad swoimi emocjami.
Fakt, że wódz Crowfoot oficjalnie wystepował w imieniu całego narodu Czarnych Stóp byl rezultatem uznania przez rząd kanadyjski i dowództwo Policji Konnej konfederacji czarnych Stóp jako pełnoprawnego partnera w rozmowach dwóstronnych. Jednak niektórzy wodzowie nie uznawali nad sobą zwierzchnictwa Crowfoot'a, należał do nich Czerwona Wrona, wódz cieszący się dużym poważaniem wśród przywódców konfederacji. Czerwona Wrona niechętnie brał udział w spotkaniach z przedstawicielami rządu kanadyjskiego podczas negocjowania ustalen Traktatu nr 7. W końcu, mimo protestów kilku swoich wodzów wojennych, zgodził się podpisać traktat, pod warunkiem wszakże, iż uczyni to też Crowfoot i jego ludzie. Jedna z żon Crowfoot'a była siostrą Czerwonej Wrony, a więc obaj wodzowie związani byli bliskimi więzami rodzinnymi. Nie bez znaczenia był też fakt, że wódz Crowfoot cieszył się ogromnym szacunkiem w konfederacji czarnych Stóp i bardzo liczono się z jego głosem podczas narad plemiennych
Przykładem prawego charakteru Czerwonej Wrony bylo wydarzenie związane z poszukiwaniem przez Konną Policję koni skradzionych przez wojowników Blood plemieniu gros Venters/Atsina/. Policja odnalazla 7 koni i aresztowała 4 wojowników. Czerwona Wrona zglosił się wtedy ze swoim synem w posterunku policji i opowiedzial o swoim udziale w wyprawie po konie /kradzież konia nie uchodziła wśród Indian z Równin za czyn naganny/.
Czerwona Wrona przewodzil plemieniu Blood do 1891r.
notka z Kayas Ochi nr 14 marzec - kwiecień 1991 r.