Elliott

* Teoria Elliotta jest niewątpliwie najbardziej popularną teorią związaną z rynkiem papierów wartościowych;

* W teorii tej bardzo ważną rolę odgrywają liczby Fibonacciego

→ W 1202 roku Leonardo z Pizy zwany Fibonaccim w podręczniku Liber Abaci przedstawił zadanie o królikach:

Zadanie polega na wyznaczeniu liczby par królików po upływie roku, jeżeli:

1. na początku jest jedna para;

2. para ta, począwszy od drugiego miesiąca, wydaje na świat drugą parę,

3. każda z par rozmnaża się w ten sam sposób.

Począwszy od miesiąca zerowego, przez pierwsze 2 miesiące mamy tylko 1 parę. Po drugim miesiącu jes już para potomków i rodziców. Po trzecim miesiącu tylko rodzice wydają na świat parę potomków. Są zatem 3 pary, z których 2 są zdolne wydać na świat potomstwo. W ciągu czwartego miesiąca wydają więc na świat 2 nowe pary potomków. Jest ich zatem 5 itd.

→ Można zauważyć, że w każdym następnym miesiącu liczba par jest równa sumie par w dwóch poprzednich miesiącach.

Oznacz to, że: f_n+2 = f_n+1 + f_n, gdzie f_i - liczba par w i-tym miesiącu, przy czym f_o=1 oraz f₁=1

→ Niezwykle ważna jest własność graniczna ciągu Fibonacciego:

→ Te dwie granice są z kolei istotne przy konstrukcji tzw. złotego podziału odcinka

* W podziale tym iloraz długości całego odcinka do odcinka dłuższego jest taki sam jak dłuższego do krótszego:

Własność ta oznacza, że długość odcinka a jest średnią geometryczną z długości a, a + b, b.

* Złoty podział odcinka odgrywa główną rolę w poszukiwaniu punktów zwrotnych trendu.

Jest wykorzystywany zarówno w analizie czasowej, jak i w analizie cen.

Główne założenia teorii Elliotta:

1. Punktem wyjścia tej teorii jest stwierdzenie, że cykl giełdowy składa się z fal impulsu i fal korygujących.

* Fale impulsu składają się z 5 fal. (Impuls to ruch zgodny z kierunkiem trendu.)

* Fale korygujące składają się z 3 fal.

Natomiast tak wygląda cykl podstawowy w teorii Elliotta:

(1-5 to fala impulsu, a-c to fala korekcyjna ∧ :

- fala impulsu składa się z 3 mniejszych fal impulsu (1,3,5) oraz 2 fal korygujących (2,4);

zatem fale 1,3,5 również mają strukturę pięciofalową (jednocześnie każda z nich jest częścią większej fali impulsu); natomiast fale 2,4 są falami korygującymi i mają strukturę trzyfalową - składają się z 3 podfal: a,b,c;

- fala korekcyjna składa się z 2 fal impulsu (a,c) oraz 1 fali korekcyjnej (b);

zatem fala a i c ma 5 podfal - 3 impulsu i 2 korygujące; zaś fala b ma 3 podfale - a,b,c.)

2. Liczba fal w cyklu podstawowym ma pewien związek z liczbami Fibonacciego:

* Dwie fale podstawowe (impuls i korekta) można oznaczyć liczbami 1 i 1.

* Fala korekcyjna obejmuje 3 fale (a,b,c).

* Fala impulsu składa się z 5 fal (1-5).

3. Oprócz wyglądu fal, w teorii Elliotta bardzo ważne są zasady dotyczące ich długości:

* zasięg fali - różnica między stanem początkowym i stanem końcowym

→ w przypadku indeksów giełdowych: jest to liczba punktów na końcu danej fali pomniejszona o liczbę punktów na początku tej fali (w teorii Elliotta zwykle bada się indeksy giełdowe, a nie poszczególne walory);

→ zasięg fali jest często wyrażany nie w punktach, lecz w % (ponieważ teorię Elliotta stosuje się często do dłuższych okresów)

* do najważniejszych reguł Elliotta należą twierdzenia o proporcjach, a wśród nich prognozowanie końca fali piątej w hossie:

Przyjmijmy, że złoty podział odcinka nazwiemy progresywnym, jeżeli odcinek prognozowany jest dłuższy (1,618/1,0 = 1,0/0,618?). Oznacza to, że odcinek bazowy ma długość równą 0,618 odcinka prognozowanego.

* Po identyfikacji 1 fali, reguła ta pozwala na prognozowanie końca fali piątej

Zasięg fali 1 stanowi 0,618 różnicy między zasięgiem fali 5 i zasięgiem fali 1 (na osi cen). Zasięg fali 5 to przewidywany koniec fali 5 w hossie.

* Po identyfikacji 3 fali, możemy skonstruować drugą prognozę dotyczącą końca fali 5. Zasięg fali 3 stanowi 0,618 zasięgu fali 5 (→ degresywny złoty podział odcinka?).

→ Gdyby teoria Elliotta była teorią ścisłą, to obie prognozy w zasadzie powinny znaleźć się blisko siebie. Jednak z uwagi na możliwość występowania fal wydłużonych (szczególnie dotyczy to fali 3) oraz fali 5 kończącej się poniżej szczytu fali 3 proporcje te nie muszą być zachowane. Otrzymujemy zwykle 2 poziomy: X i Y (możliwe są przypadki, że X<Y lub X>Y). Mamy więc „pasek zmiany trendu” → Z dużym prawdopodobieństwem ceny zmienią kierunek właśni między X i Y.

* istotne jest również poznanie zasięgu korekty - bessy (poziom zasięgu korekty ustala się również na podstawie wyglądu fal):

W teorii Elliotta wyróżnia się 3 zasadnicze poziomy: 62%, 50% i 38% (, które też mają związek z liczbami Fibonacciego: 62%≅0,618, a 38%≅0,618/1,618)

→ inna wersja tej zasady: reguła jednej - dwóch trzecich, która oznacza, że korekta znosi od 1/3 do 2/3 osiągniętych zarobków w czasie ostatniej fazy wzrostowej.

* podstawowe twierdzenie: Fala korygująca ma tendencję do zakończenia się w zasięgu fali czwartej niższego stopnia. Jest to tym bardziej prawdopodobne, jeśli fala korygująca jest falą czwartą.

→ wyjątek: sytuacja, gdy fala 1 jest falą wydłużoną → wówczas dno fali korygującej pokrywa się z dnem fali 2 niższego stopnia: jest to przykład odejścia od proporcji i skupienia uwagi na wyglądzie fal:

Wielu analityków sądzi, że wygląd fal jest dużo ważniejszy od proporcji:

4. Fale impulsu i fale korekcyjne mogą przybierać rozmaite kształty:

* 3 warianty fal impulsu:

• fale wydłużone,

• fale załamane - szczyt fali 5 znajduje się poniżej szczytu fali 3,

• trójkąty ukośne.

* 10 wariantów fal korygujących

5. Wykorzystanie idei związanej ze złotym podziałem do analizy czasu

* Główne twierdzenie: również oś czasu podlega złotym podziałom, jeśli za punkty podziału przyjąć istotne szczyty (dołki) cen na akcjogramie (Ale akcjogram, w którym jednostką jest sesja, nie musi odzwierciedlać proporcji Fibonacciego, gdzie jednostką jest dzień kalendarzowy !);

* Ze złotym podziałem związana jest tzw. koncepcja dnia zmiany trendu (TGD - time goal day):

→ na podstawie koncepcji podziału progresywnego i degresywnego:

Punkty A i B (na osi czasu kalendarzowego) to momenty istotnych dołków (lub szczytów)?.

Wyznaczamy prognozę dnia zmiany trendu, konstruując odcinek AC (lub AC') w taki sposób, że odcinek AC (AC') zostaje podzielony degresywnie (progresywnie) punktem B. Przy podziale:

- degresywnym AC/AB = AB/BC,

- progresywnym AC'/BC' = BC'/AB.

---