Entalpia H (zawartość ciepła) — w termodynamice i chemii wielkość fizyczna będąca funkcją stanu mająca wymiar energii, będąca też potencjałem termodynamicznym, oznaczana przez H, 'h',I lub χ, którą definiuje zależność widoczna poniżej
gdzie:
H — entalpia układu
U- energia wewnętrzna
p- ciśnienie
v- objętość
Entalpia jest równa sumie energii wewnętrznej, czyli energii jaka jest potrzebna do utworzenia układu gdy jest on tworzony w otoczeniu próżni oraz iloczynu pV, który jest równy pracy jaką należy wykonać nad otoczeniem by w danych warunkach uzyskać miejsce na układ.
PARAMETRY I FUNKCJE STANU UKŁADU TERMODYNAMICZNEGO
Parametry ekstensywne - proporcjonalne do ilości materii w układzie:
Masa- jedna z podstawowych wielkości fizycznych określająca bezwładność (masa bezwładna) i oddziaływanie grawitacyjne (masa grawitacyjna) obiektów fizycznych. Jest wielkością skalarną. Potocznie rozumiana jako miara ilości materii obiektu fizycznego. W szczególnej teorii względności związana z ilością energii zawartej w obiekcie fizycznym. Najczęściej oznaczana literą m.
Objętość-jest miarą przestrzeni, którą zajmuje dane ciało w przestrzeni trójwymiarowej. W układzie SI jednostką objętości jest metr sześcienny. Z tego względu najpopularniejszą w Polsce jednostką objętości jest jeden litr (l) (1 l = 1 dm3 = 0,001 m3).
Parametry intensywne - niezależne od ilości materii w układzie:
Temperatura- będąca miarą stopnia nagrzania ciał. Temperaturę można ściśle zdefiniować tylko dla stanów równowagi termodynamicznej, bowiem z termodynamicznego punktu widzenia jest ona wielkością reprezentującą wspólną własność dwóch układów pozostających w równowadze ze sobą. Temperatura jest związana ze średnią energią kinetyczną ruchu i drgań wszystkich cząsteczek tworzących dany układ i jest miarą tej energii.
Ciśnienie- to wielkość skalarna określona jako wartość siły działającej prostopadle do powierzchni podzielona przez powierzchnię na jaką ona działa, co przedstawia zależność:
gdzie: p - ciśnienie (Pa), Fn - składowa siły prostopadła do powierzchni (N), S - powierzchnia (m2)
Ułamek molowy- jest to rodzaj miary stężenia, który jest stosunkiem liczby moli danego składnika mieszaniny lub roztworu do sumy liczby moli wszystkich składników.
Szczególnie niskie ułamki molowe są podawane w częściach na milion (ppm) lub nawet częściach na miliard (ppb).
Ułamek molowy składnika A (xA) w a-składnikowej mieszaninie wynosi:
gdzie ni jest liczbą moli substancji i.
Suma ułamków molowych wszystkich składników roztworu jest równa jedności.
PRACA OBJĘTOŚCIOWA- w termodynamice technicznej, bardzo ważną rolę odgrywa praca objętościowa, polegająca na wykonaniu pracy na układzie lub przez układ, prowadzącej do zmiany objętości. Bardzo dobrym tutaj przykładem może być silnik samochodowy, a dokładniej cylinder, w którym porusza się tłok. Jeśli mamy do czynienia z przemianą równowagową, to ciśnienie nie ulega zmianie przy zmianie objętości, a także ciśnienie to jest takie samo jak ciśnienie wywierane na zewnętrzną część tłoka.
Praca jaka jest wykonana przez zmianę objętości jest określana poprzez wyrażenie:
-dW = pdV
gdzie:
p - ciśnienie panujące w układzie
dV - zmiana objętości układu
Energia wewnętrzna (oznaczana zwykle jako U lub Ew) w termodynamice - całkowity zasób energii układu stanowiący sumę energii oddziaływań międzycząsteczkowych i wewnątrzcząsteczkowych układu, a także energii ruchu cieplnego cząsteczek oraz wszystkich innych rodzajów energii występujących w układzie.
Proces termodynamiczny, zwany też przemianą termodynamiczną to każda, dowolna zmiana stanu termodynamicznego układu fizycznego.
Klasyfikacja procesów termodynamicznych ze względu na stałość określonych wartości funkcji stanu
Przemiana izobaryczna (stałe ciśnienie p = const.)
Przemiana izotermiczna (stała temperatura T=const)
Przemiana izochoryczna (stała objętość V = const.)
Izentalpowa (stała entalpia H = const.)
Przemiana adiabatyczna (brak wymiany ciepła z otoczeniem ΔQ = 0)
Przemiana izentropowa - adiabatyczna odwracalna (brak wymiany ciepła z otoczeniem ΔQ = 0, stała entropia S = const.)
Przemiana politropowa (pV n = const., gdzie n wykładnik politropy)
Klasyfikacja procesów termodynamicznych, ze względu na ich odwracalność
Proces odwracalny
Proces nieodwracalny
Przemiana izochoryczna - proces termodynamiczny zachodzący przy stałej objętości (V = const). Oprócz objętości wszystkie pozostałe parametry termodynamiczne mogą się zmieniać.
Podczas przemiany izochorycznej nie jest wykonywana praca, układ może wymieniać energię z otoczeniem tylko w wyniku cieplnego przepływu energii. Z pierwszej zasady termodynamiki wynika, że całe ciepło doprowadzone lub odprowadzone z gazu w procesie izochorycznym jest zużywane na powiększenie lub pomniejszenie jego energii wewnętrznej:
Przemiana izobaryczna to proces termodynamiczny, podczas którego ciśnienie układu nie ulega zmianie, natomiast pozostałe parametry termodynamiczne czynnika mogą się zmieniać. Procesy izobaryczne mogą zachodzić zarówno w sposób odwracalny, jak i nieodwracalny. Odwracalny proces izobaryczny przedstawia na wykresie krzywa zwana izobara. Praca wykonana przez układ (lub nad układem) w odwracalnym procesie izobarycznym jest równa ubytkowi (lub przyrostowi) entalpi układu. W szczególności, gdy jedyny wkład do pracy stanowi praca objętościowa (polegająca na zmianie objętości układu), jest ona wyrażona wzorem
gdzie
W - praca wykonana przez układ,
p - ciśnienie,
ΔV - wzrost objętości układu.
Dla gazu doskonałego przemiana izobaryczna spełnia zależność
V -objętość
T -temperatura
Proces egzoenergetyczny - proces fizyczny, w którym wydzielana jest energia co podnosi temperaturę układu i otoczenia (w zależności od układu termodynamicznego). Przykładem procesu egzoenergetycznego jest chemiczna reakcja egzoenergetyczna
Proces endoenergetyczny (endotermiczny) - proces fizyczny, w którym pochłaniana jest energia co obniża temperaturę układu i otoczenia (w zależności od układu termodynamicznego). Przykładem procesu endoenergetycznego jest chemiczna reakcja endoenergetyczna.