TEMAT: Jaką prawdę o człowieku znajdziesz w literaturze? Rozwiń swoja wypowiedź w formie rozprawki , podaj dwa różne przykłady.
Filozofia od wieków stara się ostatecznie zdefiniować, jakie i czym jest człowieczeństwo, odpowiedzieć na pytania o istocie ludzkiej i wypracować koncepcję człowieka, która określi jego naturę. Prawda zapewne, jak zawsze, leży gdzieś pośrodku. Człowiek jednego dnia potrafi czynić dobro, tworzyć piękno, przeżywać wspaniałe uniesienia duchowe, a następnego siać zniszczenie, zło w czystej postaci. Raz słyszymy „Człowiek to brzmi dumnie” by zaraz potem dowiedzieć się, iż jakiś „człowiek” wyrzucił zagłodzonego i skatowanego psa przez okno. Praojciec i pramatka zostali według Biblii stworzeni na podobieństwo Boga. „Stworzył, więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.” Nie było w nich zła gdyż grzech pierworodny ich nie dotyczył. Gdy jednak zjedli zakazany owoc zaszczepione zostało w nich nasienie szatana, stali się grzeszni i musieli opuścić Raj. Przekleństwo to miało dotyczyć wszystkich potomków pierwszych ludzi, co oznacza, iż nas również. Tak właśnie narodziła się przewrotność ludzkiej natury, w każdym z nas jest zło i dobro. Dla mnie najważniejsze prawdy o człowieku przekazywane przez literaturę to te dotyczące ”zadziwiającej” okrutności, ignorancji, egoizmu, brutalności istoty ludzkiej.
Po pierwsze mit o Dedalu i Ikarze przekazuje nam prawdę o ojcowskiej tzn. rodzicielskiej miłości. Mit ten mówi o ojcu , który zaufał swojemu synowi mimo, że wiedział ze ten nie jest w stanie go posłuchać . Tak często jest z nami, twierdzimy ze wiemy lepiej, ze nie musimy nikogo słuchać a jednak okazuje się ze rodzice mają racje i robią wszystko z miłości dla nas, chociaż ciężko jest młodemu człowiekowi pogodzić się z tym.
Kolejnym argumentem jest powód, dla którego Mały książę opuścił planetę to poznawanie świata. Książę udał się w daleką wędrówkę w poszukiwaniu prawdy, wartości i zasad moralnych. Oczywiście odnalazł je dzięki bardzo mądremu zwierzątku. Tym zwierzątkiem jest Lis. Tak. To właśnie Lis, który był symbolem zła, chytrości i przebiegłości występuje tutaj jako postać jak najbardziej pozytywna. To właśnie on pozwolił Księciu zrozumieć, czym jest prawdziwa przyjaźń i miłość. Otworzył mu oczy na to, czego nie był w stanie dostrzec. Księciu i Lisowi udało się stworzyć więzy przyjaźni. Stali się dla siebie bliscy. Zwierzę nie było już dla chłopca podobne do stu tysięcy innych lisów, lecz stało się jedno i najdroższe. Jasne jest, że tak naprawdę nie liczy się wygląd zewnętrzny tylko wewnętrzny. Gdy chcemy kogoś „oswoić”, czyli zaprzyjaźnić się z nim, potrzebna jest ocena sercem, bo jak powiedział Lis: „sercem widzi się najlepiej”. „Oswojenie” wiąże się też z odpowiedzialnością za drugiego człowieka. Los przyjaciela jest częścią naszego życia. Należy troszczyć się o niego, pomagać w potrzebie. Nie wolno zapomnieć, że więzy, które raz zwiążą dwoje ludzi, połączą ich na całe życie.
Ponadto każde spotkanie z przyjacielem jest ważne, cenne. Każda sekunda, minuta czy też godzina są droższe od złota. Lis powiedział kiedyś chłopcu, że „mowa jest źródłem nieporozumień”. Czasem można nic nie mówiąc lepiej się zrozumieć.
Wszystkie te utwory ukazują prawdy na temat człowieka . Pamiętając o tym, iż istota ludzka zdolna jest do przedstawionych wcześniej zachowań, mamy większą kontrolę nad samym sobą. Poznajemy skutki takich czynów, dzięki czemu stajemy się bardziej świadomi świata, który nas otacza. Dostrzegamy również znacznie lepiej otaczające nas przejawy zła, co powoduje, iż możemy skuteczniej z nim walczyć.