AFAZJA DZIECIĘCA - TERMINOLOGIA
W Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD - 10) wyróżnia się kategorię: Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka (F 80) obejmującą m.in. zaburzenia ekspresji mowy (F80.1) i zaburzenia rozumienia mowy (F80.2).
Przyczyny tych zaburzeń nie zostały dostatecznie poznane a ich patomechanizm jest niejednoznaczny. Dla bliższego określenia charakteru zaburzenia, neurologopedzi, neuropsycholodzy, lekarze neurolodzy, często stosują termin rozwojowa afazja /dysfazja dziecięca. W polskiej literaturze logopedycznej w odniesieniu do afazji rozwojowej zamiennie używa się także terminów: niedokształcenie mowy o typie afazji, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego, niedorozwój mowy, alalia, SLI. Dotychczas nie osiągnięto porozumienia co do sposobu ujmowania i kategoryzacji zaburzeń w rozwoju mowy oraz stosowania jednolitej terminologii.
NIEDOKSZTAŁCENIE MOWY O TYPIE AFAZJI
Termin stosowany dla określenia zaburzeń afatycznych u dzieci. Upowszechniony w latach 60 - tych przez dr Zofię Kordyl - współzałożycielkę ośrodka dla dzieci z afazją, badaczkę problemów afazji dziecięcej. W Ośrodku Szkolno - Wychowawczym (dla dzieci afatycznych) Zgromadzenia Sióstr Felicjanek posługujemy się terminologią wprowadzoną przez dr Kordyl. Termin niedokształcenie mowy o typie afazji wskazuje na pewne podobieństwo specyficznych zaburzeń w rozwoju mowy u dzieci do afazji dorosłych (symptomy, czasem etiologia, patomechanizm) a jednocześnie podkreśla fakt trwającego, niezakończonego u dziecka procesu kształtowania się mowy. Niedokształcenie mowy o typie afazji może mieć postać ekspresywną, recepcyjną lub mieszaną. Objawom specyficznym (dotyczącym mowy i języka) towarzyszą objawy niespecyficzne - głównie wynikające z zaburzeń uwagi, pamięci, myślenia pojęciowego, dynamiki procesów nerwowych, zaburzeń emocji i zachowania. Charakterystyczne są trudności w opanowywaniu umiejętności czytania i pisania. Zachodzi konieczność stosowania kompleksowych oddziaływań terapeutycznych.