Anna Maj gr. 10 (wtorek, godz. 17¹⁰)

Art. 227.

1. Rektor dba o utrzymanie porządku i bezpieczeństwa na terenie uczelni.

2. Teren uczelni określa rektor w porozumieniu z właściwym organem samorządu terytorialnego.

3. Służby państwowe odpowiedzialne za utrzymanie porządku publicznego i bezpieczeństwa wewnętrznego mogą wkroczyć na teren uczelni tylko na wezwanie rektora. Służby te mogą jednak wkroczyć z własnej inicjatywy na teren uczelni w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia ludzkiego lub klęski żywiołowej, zawiadamiając o tym niezwłocznie rektora.

4. Porozumienia zawarte przez rektora z właściwymi organami służb, o których mowa w ust. 3, mogą określić inne przypadki związane z utrzymaniem porządku i bezpieczeństwa uzasadniające przebywanie tych służb na terenie uczelni.

5. Służby, o których mowa w ust. 3, są obowiązane opuścić teren uczelni niezwłocznie po ustaniu przyczyn, które uzasadniały ich wkroczenie na teren uczelni, lub na żądanie rektora.

Rektor uczelni wyższej, który, przez niedopełnienie obowiązków określonych
w ustawie, dopuszcza do naruszenia porządku na terenie uczelni lub sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo na osoby oraz mienie wielkiej wartości znajdujące się na terenie uczelni,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do lat 3.

1. Podziały typów czynów zabronionych

1. typ zasadniczy - opisują w sposób najbardziej typowy zachowania naruszające normę sankcjonowaną

2. typ opisowy - typy, w których zachowani karalne jest opisane

3. typ syntetyczny - zawierają opis znamion skupiających się na opisaniu skutku przestępnego bez wskazania sposobu naruszenia dobra prawnego

4. typ otwarty - opis czynu wymaga uzupełnienia przez cechy, które nie są opisane
   w ustawie karnej

5. typ niezupełny - to typ, który w swojej treści odsyła do innych przepisów karnych lub należących do innych dziedzin prawa celem sprecyzowani znamion

2. Podział przestępstw według odmiany typu czynu zabronionego

1. występek - czyn zabroniony zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc do lat 3.

2. przestępstwo indywidualne - przestępstwo, w którym posiadanie przez sprawcę określonej cechy przewidzianej przez ustawę stanowi znamię typu czynu decydujące o karalności (lub surowszej, względnie łagodniejszej karalności) danego zachowania

1. przestępstwo indywidualne właściwe - przestępstwo typu podstawowego, za które karalność jest uzależniona od posiadania przez sprawcę cechy przewidzianej przez ustawę

2. intarneus - osoba, która posiada kwalifikacje, aby być sprawcą przestępstwa indywidualnego - rektor uczelni wyższej

3. przestępstwo narażenia dobra prawnego na niebezpieczeństwo - charakteryzuje się co najmniej możliwością wystąpienia stanu niebezpieczeństwa dla dobra prawnego, czyli odrywającego się czasowo i miejscowo od czynu układu sytuacyjnego charakteryzującego się znacznym prawdopodobieństwem przerodzenia się naruszenie dobra

1. przestępstwo konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo - dla realizacji znamion danego typu musi wystąpić konkretna sytuacja niebezpieczeństwa, charakteryzująca się tym, że do wystąpienia skutku w postaci naruszenia dobra, który może ale nie musi wystąpić, nie jest już potrzebne zachowanie sprawcy, ale wystąpienie okoliczności zewnętrznych od niego niezależnych; przestępstwa konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo są zawsze przestępstwami skutkowymi, skutkiem jest tu wystąpienie sytuacji konkretnego niebezpieczeństwa dla dobra prawem chronionego

2. przestępstwo powszechnego narażenia na niebezpieczeństwo - stanowiące znamię typu niebezpieczeństwo musi mieć charakter niebezpieczeństwa dla znacznej liczby osób lub dla mienia o znacznych rozmiarach; w orzecznictwie przyjmuje się, że sprowadzenie zagrożenia dla 6 osób stanowi sprowadzenie niebezpieczeństwa powszechnego

4. przestępstwo materialne (skutkowe) - typ czynu zabronionego do którego realizacji znamion konieczne jest zmiana w świecie zewnętrznym, oderwana czasowo
   i miejscowo od samego zachowania

5. przestępstwo z zaniechania - sprzeczność zachowania z normą sankcjonowaną wynika z nie wystąpienia cechy nakazanej przez tę normę, tj. nie podjęcia działania
   w sytuacji, gdy jego podjęcie było wymagane

• rektor uczelni wyższej, jako gwarant zapobiegnięcia skutkowi

6. przestępstwo ścigane oskarżenia publicznego (z urzędu)

• przestępstwo ścigane bezwarunkowo

3. Strukturalna analiza znamion typu czynu zabronionego

Znamiona obligatoryjne typu czynu zabronionego:

1. określenie podmiotu, który może być sprawcą czynu zabronionego

• rektor uczelni wyższej

1. określenie czynności wykonawczej (czyli zachowania sprawcy albo skutku przestępnego )

• niedopełnienie obowiązków określonych w ustawie

• naruszenia porządku

• lub sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa na osoby oraz mienie wielkiej wartości znajdujące się na terenie uczelni

1. strony podmiotowej (czyli nastawienia psychicznego sprawcy do swojego zachowania lub wywołanego skutku)

• przestępstwo umyślne - sprawca ma zamiar popełnienia czynu, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.

1. wskazanie dobra prawnego będącego przedmiotem ochrony

• porządek publiczny,

• mienie wielkich rozmiarów w postaci budynku uczelni i wyposażenia,

• osoby (studenci, pracownicy, goście) przebywający na terenie uczelni

1. reguły postępowania dobrem prawnym

• utrzymanie porządku i bezpieczeństwa na terenie uczelni

Znamiona fakultatywne typu czynu zabronionego:

1. okoliczności modalizujące czyn

• miejsce - teren uczelni wyższej

4. Logiczny podział znamion typu czynu zabronionego

1. znamiona pozytywne - wskazują cechę, którą zachowanie musi posiadać, aby zostać uznane za zgodne z typem

• niedopełnienie przez rektora obowiązków związanych z utrzymaniem porządku i bezpieczeństwa na terenie uczelni

2. znamiona ocenne - wymagają dla subsumcji pod przepis ustawy dokonania wartościowania danego znamienia

• sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa

• mienie wielkich rozmiarów

3. znamiona ostre - znamiona, co do których zakresu desygnatów nie ma wątpliwości

• rektor uczelni wyższej

4. znamiona przedmiotowe - znamiona wskazujące na pewna zaszłość w świecie zewnętrznym

• naruszenie porządku na terenie uczelni

• sprowadzenie niebezpieczeństwa na osoby i mienie znajdujące się na terenie uczelni

5. znamiona podmiotowe - znamiona wskazujące na stosunek psychiczny sprawcy do realizowanego czynu lub skutku

• nieumyślność

• zaniechanie

• rektor uczelni wyższej, jako gwarant zapobiegnięcia skutkowi

2

---