Test Lovetta został opublikowany w 1932 roku. Jest obecnie najbardziej rozpowszechnioną metodą subiektywnej oceny siły mięśniowej. Opiera się na badaniu ręcznym poszczególnych mięśni w określonych pozycjach i przy określonym ruchu. W każdym ruchu jest jeden mięsień, który głównie za tę czynność odpowiada. Poprzez odpowiednią pozycję izoluje się go od innych mięśni synergistycznych.

Lovett rozróżnia następujące stopnie siły mięśnia:
    0º - to brak czynnego skurczu mięśnia.
    1º - ślad czynnego skurczu mięśnia.
    2º - wyraźny skurcz mięśnia i zdolność wykonania ruchu przy pomocy i odciążenia odcinka ruchomego.
    3º - zdolność do wykonywania ruchu czynnego samodzielnego z pokonaniem ciężkości danego odcina
    4º - zdolność do wykonania czynnego ruchu z pewnym oporem
    5º - prawidłowa siła, tj. zdolność wykonywania czynnego ruchu z pełnym oporem.
 

Klasyfikacja  uszkodzeń  rdzenia  ASIA  Impairment  Scale   Klasyfikacji Urazów Rdzenia Kręgowego
 
 A  -  całkowite  uszkodzenie:  brak  czynności  ruchowej  i  czuciowej  poniżej  poziomu  uszkodzenia  łącznie

 z  brakiem  czucia  w  segmentach  S4-S5.   
  
B  -  niecałkowite  uszkodzenie:  brak  czynności  ruchowej  poniżej  poziomu  uszkodzenia,  przy  zachowanym  czuciu  (obejmuje  to  także  zakres  segmentów  

S4-S5).

C  -  niecałkowite  uszkodzenie:  zachowany  ruch

 poniżej  poziomu  uszkodzenia  oraz  więcej  niż

 połowa  kluczowych  mięśni  posiada  siłę  do  3

 stopni  w  skali  Lovett'a.   
  
D  -  niecałkowite  uszkodzenie:  zachowany  ruch

 poniżej  poziomu  uszkodzenia  oraz  więcej  niż

 połowa  kluczowych  mięśni  posiada  siłę  równą  lub  większą  od  3  w  skali  Lovett'a.   
  
E  -  bez  uszkodzeń  neurologicznych  :  prawidłowa  

czynność  ruchowa  i  czuciowa   

Skala Barthela pozwala ocenić sprawność chorego - jakie czynności pacjent może wykonać sam lub z pomocą, albo nie może wykonać sam lub z pomocą, albo nie może wykonać ich wcale. Wg skali Barthela maksymalnie pacjent może otrzymać 100 pkt, a min. 0 pkt. Według skali Barthela pacjentów można podzielić na trzy grupy w zależności od ich stanu psychoruchowego:

I grupa - pacjent LEKKI - 85 - 100 pkt,

II grupa - pacjent ŚREDNIOCIĘŻKI - 20 - 85 pkt,

III grupa - pacjent CIĘŻKI - 0 - 25 pkt

2. Ocena pacjenta wg skali Barthel

Lp.	Czynność */	**/ Wynik
1.	Spożywanie posiłków: 0-nie jest w stanie /samodzielnie jeść/ 5-potrzebuje pomoc w krojeniu. smarowaniu masłem, itp. lub wymaga zmodyfikowanej diety 10-samodzielna,niezależna
2.	Przemieszczanie się /z łóżka na krzesło i z powrotem, siadanie/: 0-nie jest w stanie. Nie zachowuje równowagi przy siedzeniu 5-większa pomoc /fizyczna, jedna lub dwie osoby/ 10-mniejsza pomoc /słowna lub fizyczna/ 15-samodzielny
3.	Utrzymywanie higieny osobistej: 0-potrzebuje pomocy przy czynnościach osobistych 5-niezależny przy myciu twarzy. Czesaniu się, myciu zębów/ z zapewnionymi pomocami/
4.	Korzystanie z toalety /WC/ 0-zależny 5-potrzebuje trochę pomocy, ale może coś zrobić sam 10-niezależny, zdejmowanie, zakładanie, ubieranie się, podcieranie się
5.	Mycie, kąpiel całego ciała: 0-zależny 5-niezależny /lub pod prysznicem/
6.	Poruszanie się /po powierzchni płaskich/: 0-nie porusza się lub < 50 m 5-niezależny na wózku. Wliczając zakręty> 50 m 10-spacery z pomocą /słowną lub fizyczną / jednej osoby>50 m 15-niezależny/ale może potrzebować pewnej pomocy np.laski/>50m
7.	Wchodzenie i schodzenie po schodach: 0-nie jest w stanie 5-potrzebuje pomocy /słownej, fizycznej. przenoszenie/ 10-samodzielny
8.	Ubieranie się i rozbieranie: 0-zależny 5-potrzebuje pomocy ale może wykonywać połowę bez pomocy 10-niezleżny / zapinaniu guzików, zamka,. sznurowadeł itp./
9.	Kontrolowanie stolce /zwieracza odbytu: 0-nie panuje nad oddawaniem stolca /lub potrzebuje lewatyw/ 5-czasami popuszcza /zdarzenia przypadkowe/ 10-panuje /utrzymuje stolec
10.	Kontrolowanie moczu /zwieracza pęcherza moczowego: 0-nie panuje nad oddawaniem moczu lub cewnikowany i przez to niesamodzielny 5-czasami popuszcza /zdarzenia przypadkowe/ 10-panuje /utrzymuje mocz
	Wynik kwalifikacji ***/

Skala:

1. 86-100 pkt. - stan pacjenta `'lekki''

2. 21- 85 pkt. - stan pacjenta `'średnio ciężki''

3. 0 - 20 pkt. - stan pacjenta `'bardzo ciężki''

Skala Ashwoth'a (nasilenia spastyczności)

Jest to skala 6 stopniowa. Zmodyfikowana przez samego autora przez uzupełnienie skali o stopień 1+. Oceny spastyczności dokonuje lekarz i magister rehabilitacji zarówno przy przyjęciu jak przed wypisem chorego z oddziału, jak również w ciągu każdego dnia pobytu aby ocenić wpływ zabiegów fizykalnych i ćwiczeń usprawniających na spastycznie porażone kończyny.

0 - normalny stan napięcia;

1 - nieznaczny wzrost napięcia mięśnia występujący przy chwytaniu i uwalnianiu lub manifestujący się minimalnym oporem w końcowej fazie ruchu zginania i prostowania;

1+ - nieznaczny wzrost w stanie napięcia mięśnia przy chwytaniu  i uwalnianiu oraz w drugiej połowie zakresu ruchu w stawie;

2 - bardziej znaczny wzrost napięcia mięśnia przez większą część zakresu ruchu w stawie ale dotknięta część kończyny daje się łatwo poruszyć

3 - wyraźny wzrost napięcia mięśnia, ruch bierny trudny do wykonania;

4 - dotknięta część sztywna w zgięciu czy w wyproście;

Skala Rankina

    0. Pacjent nie zgłasza skarg.
   1. Pacjent zgłasza niewielkie skargi, które nie wpływają w sposób istotny na jego tryb życia.
   2. Niewielki stopień niepełnosprawności. Objawy nieznacznie zmieniają dotychczasowy tryb życia, lecz nie ograniczają możliwości samodzielnego funkcjonowania. Nie jest zależny od otoczenia.
   3. Średni stopień niepełnosprawności. Objawy znacznie zmieniają dotychczasowy tryb życia i uniemożliwiają całkowicie niezalene funkcjonowanie.
   4. Dość ciężki stopień niepełnosprawności. Objawy zdecydowanie uniemożliwiają samodzielne życie.  Nie jest konieczna ciągła opieka i pomoc osoby drugiej.
   5. Bardzo ciężki stopień niepełnosprawności. Pacjent całkowicie zależny od otoczenia. Konieczna stała pomoc osoby drugiej. 

Wizualna skala analogowa (VAS) to najprostsza metoda służąca do oceny np. bólu, aktywności choroby.
Praktycznie, skala VAS to 10 cm linia prosta (100 mm), na której chory zaznacza punkt, który odpowiada jego odczuciu bólu (skala bólu) lub aktywności choroby (skala aktywności choroby). Punkt 0 oznacza całkowity brak bólu lub aktywności choroby, natomiast punkt 100 to ból najsilniejszy lub największe nasilenie choroby.

Porównanie wyników jest szczególnie przydatne u osób z przewlekłym bólem, gdyż pomaga dostosować dawki leków do aktualnych potrzeb chorego.
U pacjentów, którzy nie mogą sami wypełnić skali VAS (np. dzieci, osoby z trudnością z pisaniem) można rozpoznać nasilenie bólu obserwując zachowanie, grymasy na twarzy, płacz, niepokój i inne.

---