LECZENIE UZDROWISKOWE

Leczenie uzdrowiskowe obejmuje:

• kilkutygodniowe kompleksowe postępowanie lecznicze, rehabilitacyjne lub profilaktyczne ze szczególnym wykorzystaniem właściwości leczniczych naturalnych tworzyw uzdrowiskowych (wody lecznicze, gazy lecznicze, klimat)

• jest dopełniane przez fizykoterapię, kinezyterapię, dietę, farmakoterapię i psychoterapię

• odbywa się w oderwaniu od stresów życia codziennego

Leczenie uzdrowiskowe zmierza do:

• ogólnego odciążenia czynności organizmu

• normalizację czynności narządów o osłabionej czynności lub zahamowanie nadmiernej

• utrzymanie zmniejszonej czynności narządu, jeśli nie jest możliwe pełne jej przywrócenie

• poprawy zdolności reagowania na bodźce i adaptacji do nich

• ćwiczenia wydolności ogólnej w celu zwiększania zdolności do codziennego wysiłku

Leczenie uzdrowiskowe zaliczamy do naturalnych metod leczenia gdyż:

• stanowi ochronę organizmu przed obciążającymi go czynnikami chorobotwórczymi, poprzez wypoczynek i wyizolowanie ze środowiska w którym występują

• normalizuje czynności organizmu wskutek systematycznego stosowania ćwiczeń i prowadzi do pobudzenia wewnętrznych zdolności do obrony przed chorobą

• powoduje zwiększenie zdolności narządów do przeciwstawienia się zmianom środowiskowym (adaptacja i hartowanie organizmu)

Cele leczenia uzdrowiskowego:

• leczenie uzupełniające chorób przewlekłych

• skracanie okresu zdrowienia

• przystosowanie do czynnego życia po ciężkiej chorobie

• utrwalenie zdrowych i korygowanie nieprawidłowych nawyków żywieniowych

• kompensacja braku ruchu

• pobudzenie rezerw wydolności (regulacja zasadniczych czynności oddychania, krążenia, gospodarki cieplnej, snu, trawienia, rytmów biologicznych, ukrwienia narządów, przemiany materii)

• poprawę lub odzyskanie psychofizycznej sprawności czynnościowej

• umożliwia odstawienie leków (uspokajających, nasennych, przeciwbólowych)

Ogólne zasady leczenia uzdrowiskowego:

• każdy chory ma szczegółowo i indywidualnie dobrany plan leczenia (uwzględniający indywidualne zdolności reagowania organizmu na bodźce)

• wydolność organizmu poprawia długotrwałe i systematyczne leczenie (przestrzeganie terminów zabiegów fizykalnych)

• przestrojenie czynnościowe organizmu w kierunku bardziej ekonomicznej i racjonalnej reakcji na każdy rodzaj jego obciążania

• utrzymanie poprawy stanu zdrowia przez dłuższy czas

• celowe leczenie poszczególnych układów narządów bez równoczesnego obciążania innych (dzięki dużej ilości naturalnych środków leczniczych)

• leczenie ruchem (spacery, gimnastyka na salach i boiskach)

• motywacja do walki z niesprawnością poprzez kontakt z osobami cierpiącymi na podobne schorzenia

• wychowanie zdrowotne kuracjuszy poprzez nauczenie zasad higienicznego trybu życia

Wskazania do stosowania kuracji uzdrowiskowej:

• rehabilitacja po ciężkich chorobach lub operacjach, której celem jest szybkie włączenie chorego do czynnego życia

• ograniczenie czynników ryzyka i usunięcie zaburzeń w mechanizmach regulacyjnych

• zapobieganie powstawaniu powikłań lub nawrotów przy utrzymującej się chorobie przewlekłej

• uruchomienie istniejących rezerw czynnościowych

Odczyn uzdrowiskowy:

• obejmuje okresy przejściowego pogarszania się stanu zdrowia pacjentów

• jest wywołany nadmierną reaktywnością organizmu na bodźce związane z kuracją

• występuje najczęściej między 7 a 12 oraz 18 a 22 dniem leczenia uzdrowiskowego (w przypadkach niepowikłanych trwa 1-7 dni)

• objawy odczynu uzdrowiskowego: chwiejność regulacji ze strony autonomicznego układu nerwowego ze zmniejszeniem sprawności regulacji i wzrostem odchyleń (układ krążenia)

• świadczy o zmniejszeniu zdolności organizmu do przeciwstawiania się obciążeniom wywoływanym bodźcami fizykalnymi

• po wystąpieniu odczynu należy przerwać zabiegi lub znacznie zmniejszyć ich siłę, lekarz powinien zastosować leczenie objawowe

• intensywność odczynu zależy od: organizmu chorego, rodzaju choroby, reaktywności jego organizmu, oraz ilości, intensywności i czasu trwania zabiegów

• aby go uniknąć lub zmniejszyć jego intensywność należy dobrać bodźce fizykalne indywidualnie pod względem jakości i natężenia gdyż reakcja na bodziec zależy od stanu chorego i od rodzaju choroby na którą cierpi

Zasady kwalifikowania chorych do leczenia uzdrowiskowego:

• organizm chorego musi mieć wydolność pozwalającą na obciążenie bodźcami (zabiegi, klimat, czynny tryb życia, samoobsługa)

• chory narząd lub układ musi mieć jeszcze zdolność reagowania na bodźce fizykalne

• chory musi wyrazić chęć współpracy z lekarzem i fizjoterapeutą

Przy kierowaniu na leczenie uzdrowiskowe należy brać pod uwagę:

• chorobę podstawową i współistniejące

• wyniki badań

• stan wydolności ogólnej i poszczególnych narządów

• okres choroby (zaostrzenie, remisja, nawrót)

• wiek kalendarzowy i biologiczny

• kierunki leczenia uzdrowiska

• odległość od miejsca zamieszkania

---