BIOPOLIMERY

BIODEGRADACJA - nieodwracalny proces prowadzący do wyraźnych zmian w strukturze chemicznej, polegający na zrywaniu wiązań kowalencyjnych w łańcuchu głównym polimeru powodujący utratę właściwości użytkowych materiału pod wpływem czynników biologicznych (enzymy produkowane przez mikroogranizmy: bakterie, grzyby, algi), Proces ten jest złożony i wieloetapowy. Polimer zostaje rozkładany na proste związni tj. CO2, H2O, sole mineralne.

Biodegradacja jest wykorzystywana między innymi w oczyszczalniach ścieków, dzięki niej szkodliwe odpady można utylizować.

Biodegradacje dzielimy na:

- aerobową - w obecności tlenu

- anaerobową - w warunkach beztlenowych z wydzieleniem metanu (biometanizacja) - spotykane na wysypiskach śmieci.

Polimer degradowalny - ulega degradacji w określonym czasie i stopniu zgodnie ze standaryzowanymi testami i normami.

KOMPOSTOWALNOŚĆ - zdolność do biodegradacji na drodze kompostowania. Biodegradowalny materiał ulega deizintegracji do stopnia niewykrywalności. Polimery kompostowalne po procesie kompostowania stają się bezpieczne dla roślin.

BIODEGRADOWALNE POLIMERY NATURALNE:

- polisacharydy (skrobia, celuloza, chityna, lignina)

- białka (żelatyna, kazeina, gluten, jedwab, wełna)

- lipidy (oleje i tłuszcze)

- poliestry produkowane przez ogr. żywe

- poliestry syntezowane z 'bio-monomerów'

- inne (guma naturalna, kompozyty)

Biopolimery pochodzą też z procesów petrochemicznych.

SKROBIA:

1) Amyloza - wiązania α-1,4 glikozydowe; łańcuch prosty

2) Amylopektyna - wiązania α-1,4 glikozydowe i α-1,6 glikozydowe; łańcuch rozgałęziony

Skrobia pod wpływem wody ulega żelowaniu - smaczny kisiel

Zastosowanie: produkja klejów, opakowań; gastronomia; przemysł farmaceutyczny, tekstylny, włókienniczy, papierniczy, kosmetyczny.

---