W silnikach typu RTA kąt gniazda zaworu wynosi 30°+ 2'. Podczas szlifowania można usunąć materiał na głębokość nie większą niż 3 mm. Stan obrabianej powierzchni gniazda sprawdza się sprawdzianem i szczelinomierzem (rys. 6.47). Należy również sprawdzić prawidłowość przyle­gania grzybka zaworu do gniazda. W tym celu na powierzchnię przylegania grzybka zaworu nanosi się tusz, wprowadza się zawór do prowadnicy zaworu i wykonuje 3-^-4 jego obrócenia w lewo i w prawo o ok. 120°. Wymaga to niewielkiego uniesienia zaworu liną o wyregulowanym odpowiednio naciągu bądź przez nacisk od dołu zaworu przy obróconym koszu. Niestosowanie tego zabiegu może spowodować zatarcie przylgni gniazda i zaworu. Sprawdzenie za pomocą tuszu powinno wykazać przyleganie zaworu na całym obwodzie, jednakże tylko na części wewnętrznej (rys. 6.48). Różnicę kątów wierzchoł­kowych gniazda i grzybka zaworu sprawdza się szczelinomierzem. Producent silnika nie zaleca wspólnego docierania zaworu i gniazda za pomocą pasty ściernej. Przy większym zużyciu gniazd zaworowych, uniemożliwiającym jego regene­rację, a także w razie rozluźnienia jego osadzenia lub pęknięcia wymienia się gniazda na nowe.

Powierzchnię otworu dla gniazda zaworowego w głowicy w razie jej uszko­dzeń wyrównuje się, czyści i mierzy. Jeśli otwór nie zapewnia wymaganego wcisku gniazda, to wytacza się go na nowe wymiary gniazda naprawczego (o większej średnicy zewnętrznej). Przed zamontowaniem nowego gniazda otwór powinien być wyczyszczony, a jego powierzchnie odtłuszczone. Dotyczy to również gniazda. Gniazda przed wciśnięciem oziębia się w ciekłym azocie (—195°C) albo w zestalonym dwutlenku węgla (—79°C). W tym ostatnim wypadku zaleca się również podgrzanie głowicy do temperatury 100-f-110°C.

W silnikach typu RTA kąt gniazda zaworu wynosi 30°+ 2'. Podczas szlifowania można usunąć materiał na głębokość nie większą niż 3 mm. Stan obrabianej powierzchni gniazda sprawdza się sprawdzianem i szczelinomierzem (rys. 6.47). Należy również sprawdzić prawidłowość przyle­gania grzybka zaworu do gniazda. W tym celu na powierzchnię przylegania grzybka zaworu nanosi się tusz, wprowadza się zawór do prowadnicy zaworu i wykonuje 3-^-4 jego obrócenia w lewo i w prawo o ok. 120°. Wymaga to niewielkiego uniesienia zaworu liną o wyregulowanym odpowiednio naciągu bądź przez nacisk od dołu zaworu przy obróconym koszu. Niestosowanie tego zabiegu może spowodować zatarcie przylgni gniazda i zaworu. Sprawdzenie za pomocą tuszu powinno wykazać przyleganie zaworu na całym obwodzie, jednakże tylko na części wewnętrznej (rys. 6.48). Różnicę kątów wierzchoł­kowych gniazda i grzybka zaworu sprawdza się szczelinomierzem. Producent silnika nie zaleca wspólnego docierania zaworu i gniazda za pomocą pasty ściernej. Przy większym zużyciu gniazd zaworowych, uniemożliwiającym jego regene­rację, a także w razie rozluźnienia jego osadzenia lub pęknięcia wymienia się gniazda na nowe.

Powierzchnię otworu dla gniazda zaworowego w głowicy w razie jej uszko­dzeń wyrównuje się, czyści i mierzy. Jeśli otwór nie zapewnia wymaganego wcisku gniazda, to wytacza się go na nowe wymiary gniazda naprawczego (o większej średnicy zewnętrznej). Przed zamontowaniem nowego gniazda otwór powinien być wyczyszczony, a jego powierzchnie odtłuszczone. Dotyczy to również gniazda. Gniazda przed wciśnięciem oziębia się w ciekłym azocie (—195°C) albo w zestalonym dwutlenku węgla (—79°C). W tym ostatnim wypadku zaleca się również podgrzanie głowicy do temperatury 100-f-110°C.

W silnikach typu RTA kąt gniazda zaworu wynosi 30°+ 2'. Podczas szlifowania można usunąć materiał na głębokość nie większą niż 3 mm. Stan obrabianej powierzchni gniazda sprawdza się sprawdzianem i szczelinomierzem (rys. 6.47). Należy również sprawdzić prawidłowość przyle­gania grzybka zaworu do gniazda. W tym celu na powierzchnię przylegania grzybka zaworu nanosi się tusz, wprowadza się zawór do prowadnicy zaworu i wykonuje 3-^-4 jego obrócenia w lewo i w prawo o ok. 120°. Wymaga to niewielkiego uniesienia zaworu liną o wyregulowanym odpowiednio naciągu bądź przez nacisk od dołu zaworu przy obróconym koszu. Niestosowanie tego zabiegu może spowodować zatarcie przylgni gniazda i zaworu. Sprawdzenie za pomocą tuszu powinno wykazać przyleganie zaworu na całym obwodzie, jednakże tylko na części wewnętrznej (rys. 6.48). Różnicę kątów wierzchoł­kowych gniazda i grzybka zaworu sprawdza się szczelinomierzem. Producent silnika nie zaleca wspólnego docierania zaworu i gniazda za pomocą pasty ściernej. Przy większym zużyciu gniazd zaworowych, uniemożliwiającym jego regene­rację, a także w razie rozluźnienia jego osadzenia lub pęknięcia wymienia się gniazda na nowe.

Powierzchnię otworu dla gniazda zaworowego w głowicy w razie jej uszko­dzeń wyrównuje się, czyści i mierzy. Jeśli otwór nie zapewnia wymaganego wcisku gniazda, to wytacza się go na nowe wymiary gniazda naprawczego (o większej średnicy zewnętrznej). Przed zamontowaniem nowego gniazda otwór powinien być wyczyszczony, a jego powierzchnie odtłuszczone. Dotyczy to również gniazda. Gniazda przed wciśnięciem oziębia się w ciekłym azocie (—195°C) albo w zestalonym dwutlenku węgla (—79°C). W tym ostatnim wypadku zaleca się również podgrzanie głowicy do temperatury 100-f-110°C.

W silnikach typu RTA kąt gniazda zaworu wynosi 30°+ 2'. Podczas szlifowania można usunąć materiał na głębokość nie większą niż 3 mm. Stan obrabianej powierzchni gniazda sprawdza się sprawdzianem i szczelinomierzem (rys. 6.47). Należy również sprawdzić prawidłowość przyle­gania grzybka zaworu do gniazda. W tym celu na powierzchnię przylegania grzybka zaworu nanosi się tusz, wprowadza się zawór do prowadnicy zaworu i wykonuje 3-^-4 jego obrócenia w lewo i w prawo o ok. 120°. Wymaga to niewielkiego uniesienia zaworu liną o wyregulowanym odpowiednio naciągu bądź przez nacisk od dołu zaworu przy obróconym koszu. Niestosowanie tego zabiegu może spowodować zatarcie przylgni gniazda i zaworu. Sprawdzenie za pomocą tuszu powinno wykazać przyleganie zaworu na całym obwodzie, jednakże tylko na części wewnętrznej (rys. 6.48). Różnicę kątów wierzchoł­kowych gniazda i grzybka zaworu sprawdza się szczelinomierzem. Producent silnika nie zaleca wspólnego docierania zaworu i gniazda za pomocą pasty ściernej. Przy większym zużyciu gniazd zaworowych, uniemożliwiającym jego regene­rację, a także w razie rozluźnienia jego osadzenia lub pęknięcia wymienia się gniazda na nowe.

Powierzchnię otworu dla gniazda zaworowego w głowicy w razie jej uszko­dzeń wyrównuje się, czyści i mierzy. Jeśli otwór nie zapewnia wymaganego wcisku gniazda, to wytacza się go na nowe wymiary gniazda naprawczego (o większej średnicy zewnętrznej). Przed zamontowaniem nowego gniazda otwór powinien być wyczyszczony, a jego powierzchnie odtłuszczone. Dotyczy to również gniazda. Gniazda przed wciśnięciem oziębia się w ciekłym azocie (—195°C) albo w zestalonym dwutlenku węgla (—79°C). W tym ostatnim wypadku zaleca się również podgrzanie głowicy do temperatury 100-f-110°C.

---