KONARSKI Stanisław, właściwie Hieronim Konarski, 1700-73, pisarz polityczny, pedagog, reformator szkolnictwa, poeta, pijar; prekursor polskiego oświecenia; 1740 założył w Warszawie Collegium Nobilium, 1750-55 przeprowadził reformę szkół pijarskich w Polsce; krytyk liberum veto, dostrzegał potrzebę głębokich reform politycznych w państwie (O skutecznym rad sposobie, 1760-63); podręcznik retoryki O poprawie wad wymowy (1741), przekłady P. Corneille'a, J. Racine'a, Woltera, dramat Tragedia Epaminondy. Pisma wybrane (1955), Pisma pedagogiczne (1959), Listy (1962).
BOHOMOLEC Franciszek, 1720-84, komediopisarz, jezuita; redaktor „Monitora”; Małżeństwo z kalendarza (1766), Pan dobry (1767), przeróbki z Moliera.
BOGUSŁAWSKI Wojciech, 1757-1829, aktor, dramatopisarz, nazywany ojcem polskiego teatru narodowego; propagator ideologii oświecenia; twórca pierwszego stałego zespołu zawodowego aktorów polskich, także pierwszej szkoły dramatycznej; tworzył teatr pełniący ważną funkcję wychowawczo-obywatelską (zwłaszcza po upadku państwa polskiego); liczne role i partie operowe; autor i tłumacz ok. 80 utworów dramatycznych i librett operowych (Henryk IV na łowach 1792, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale 1794); Dzieła dramatyczne (1820-ok. 1830), Dzieje Teatru Narodowego (wydawnictwo fotooffsetowe 1965).
STANISŁAW LESZCZYŃSKI, 1677-1766, król polski 1704-09 i 1733-36; wybrany przy poparciu Szwedów, po ich klęsce 1709 opuścił kraj; 1733, po śmierci Augusta II, wybrany ponownie przy pomocy zięcia, króla francuskiego Ludwika XV; po wojnie sukcesyjnej polskiej -we Francji; Głos wolny wolność ubezpieczający (1749).
NARUSZEWICZ Adam, 1733-96, poeta i historyk, jezuita; biskup od 1775, sekretarz Rady Nieustającej 1782-86; jeden z twórców klasycyzmu stanisławowskiego; nadworny poeta króla; redaktor „Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych”; krytyk ciemnoty i zacofania szlachty oraz zepsucia magnaterii; satyry (Reduty 1778, Chudy literat 1778), liryki, ody; Historia narodu polskiego (do 1386; t. 2-7 1780-86, t. 1 1824) -próba ukazania dziejów Polski w duchu oświeceniowym.