Zestaw I
Grupa funkcjonalna to:
grupa stworzona przez organizację dla realizacji bieżących celów organizacji w określonym horyzoncie czasowym;
grupa stworzona przez członków organizacji dla realizacji celów, które nie muszą mieć związku z celami organizacji;
grupa stworzona przez organizację dla realizacji bieżących celów organizacji w nieokreślonym horyzoncie czasowym;
grupa stworzona przez organizację dla realizacji wąskiego zakresu zadań w domyślnym horyzoncie czasowym.
Administracyjny model podejmowania decyzji:
zakłada, że menedżerowie podejmują decyzje, które zawsze służą interesom organizacji;
zakłada, że menedżerowie są skłonni zadawalać się pierwszym dopuszczalnym rozwiązaniem problemu;
obejmuje rozpoznanie i zdefiniowanie istoty sytuacji decyzyjnej;
zakłada, iż podejmujący decyzje posiadają pełną i dokładną informację o sytuacji decyzyjnej.
Na strukturę ról składają się:
zachowania nie akceptowane przez grupę;
zestaw określonych ról i wzajemnych stosunków między nimi, akceptowanych przez członków grupy;
stopień wzajemnego zaangażowania członków w sprawy grupy;
odbierane przez jednostkę znaczenie roli wysyłanej.
Z niejasnością pełnionej roli mamy do czynienia, wtedy gdy:
oczekiwania związane z daną rolą przekraczają możliwości danej osoby;
rola wysyłana jest niejednoznaczna, a jednostka nie wie, czego się od niej oczekuje;
informacje i wskazówki roli wysyłanej są sprzeczne lub wzajemnie się wykluczają;
stopień wzajemnego przyciągania wewnątrz grupy jest słaby.
Przywódca nieformalny, to osoba:
wyznaczona przez organizację do sprawowania funkcji przywódczej;
posiadająca wiedzę i umiejętności menedżerskie;
angażująca się w działalność przywódczą, lecz której prawo do tego nie zostało formalnie uznane przez organizację;
ulegająca wpływom grupy.
Bariera nienaruszalności stojąca na przeszkodzie podejmowania racjonalnych i obiektywnych decyzji opiera się na:
założeniu, że pewnych rzeczy się nie krytykuje lecz przyjmuje na zasadzie dogmatu;
błędnym mniemaniu, że decydent musi więcej znać i wiedzieć niż podlegli mu pracownicy;
fałszywej opinii, że decyzja zespołowa jest zawsze rozsądna;
przekonaniu, iż ważnym elementem wpływającym na podejmowanie decyzji jest narastanie zaangażowania w wybranym kierunku działania.
Zadania koniunktywne, to zadania grupowe, których wykonanie jest uzależnione od:
wszystkich członków grupy zadaniowej;
pracy najsprawniejszego członka grupy;
straty ponoszonej w toku rozwiązywania zadania;
pracy najsłabszego członka grupy.
Który z wymienionych czynników sprzyja myśleniu grupowemu:
otwartość grupy;
duża spójność grupy;
bezstronny przywódca;
szczerość w wyrażaniu własnych opinii i gotowość przyjmowania opinii innych.
Myślenie lateralne:
poszukuje tego co słuszne;
chętnie podąża przypadkowo napotkanym krokiem;
koncentruje się na tym, co jest blisko związane z tematem;
polega na rozłożeniu problemu na elementy składowe i poszukiwaniu rozwiązania.
Za decyzję uważamy:
losowy wybór jednego z możliwych przyszłych zachowań;
wybór wielu działań z pewnej ilości działań możliwych;
nielosowy wybór jednego z uznanych za możliwe wariantów przyszłego działania;
wybór między nieuświadomionymi przez decydenta wariantami przyszłych zachowań.
Decyzje operacyjne dotyczą:
najbliższej przyszłości;
problemów strategicznych organizacji;
skomplikowanych problemów występujących w trudnych do przewidzenia sytuacjach;
dalekiej przyszłości.
W warunkach ryzyka:
podejmujący decyzję zna dostępne możliwości wyboru i lecz nie zna związanych z nimi warunków;
podejmujący decyzję zna dostępne możliwości wyboru, lecz nie zna konsekwencji związanych z każdą z nich;
dostępność każdej z możliwości oraz jej potencjalne korzyści związane są zawsze z jakimś prawdopodobieństwem;
podejmujący decyzję nie zna wszystkich możliwości wyboru, ryzyka związanego z każdą z nich, ani ich prawdopodobnych konsekwencji.
Klasyczny model podejmowania decyzji:
zakłada, że podejmujący decyzję wykorzystuje niepełną informację o sytuacji decyzyjnej;
zakłada, że podejmujący decyzję jest ograniczony w swojej racjonalności;
zakłada logiczną i racjonalną naturę podejmującego decyzję;
opiera się na modelu administracyjnym.
Do barier, które stoją na przeszkodzie podejmowania decyzji obiektywnych należy:
przekonanie o nieomylności przełożonych;
ograniczone zasoby ludzkie, rzeczowe, informacyjne;
nie zrozumienie istoty pracy;
niewłaściwy system motywowania pracowników.
Strata ponoszona w procesie rozwiązywania problemów, to:
napięcie wynikające z obecności innych ludzi;
niepowodzenie w dzieleniu się unikatową informacją;
rodzaj współdziałania w grupie, który utrudnia rozwiązanie problemu;
uspokojenie wywołane przebywaniem w grupie.
Zestaw II
Przywódca nieformalny, to osoba:
wyznaczona przez organizację do sprawowania funkcji przywódczej;
angażująca się w działalność przywódczą, lecz której prawo do tego nie zostało formalnie uznane przez organizację;
posiadająca wiedzę i umiejętności menedżerskie;
ulegająca wpływom grupy.
Grupa funkcjonalna to grupa:
stworzona przez członków organizacji dla realizacji celów, które nie muszą być zgodne z celami organizacji;
realizująca wąski zakres celów o określonym bądź domyślnym horyzoncie czasowym;
o nieokreślonym horyzoncie czasowym, która realizuje bieżące cele organizacji;
stworzona przez członków organizacji dla realizacji ich własnych celów.
Które z poniższych zachowań nie oddaje istoty administracyjnego modelu podejmowania decyzji:
wykorzystywanie niepełnej informacji w podejmowaniu decyzji;
podejmowanie decyzji, które nie zawsze służą interesom organizacji;
akceptacja pierwszego dopuszczalnego rozwiązania sytuacji decyzyjnej;
zadowalanie się optymalnym rozwiązaniem sytuacji decyzyjnej.
Spójność wewnętrzna grupy, to:
wzajemna akceptacja członków grupy;
zestaw określonych ról akceptowanych przez członków grupy;
przestrzeganie określonych norm zachowań;
stopień wzajemnego przyciągania się członków grupy.
Bariera nienaruszalności stojąca na przeszkodzie podejmowania racjonalnych i obiektywnych decyzji opiera się na:
założeniu, że pewnych rzeczy się nie krytykuje, lecz przyjmuje na zasadzie dogmatu;
błędnym mniemaniu, że decydent musi więcej znać i umieć niż podlegli mu pracownicy;
fałszywej opinii, że decyzja zespołowa jest zawsze rozsądna;
przekonaniu, że ważnym elementem wpływającym na podejmowanie decyzji jest narastanie zaangażowania w wybranym kierunku działania.
Zadania addytywne, to zadania grupowe, których wykonanie jest uzależnione od:
wszystkich członków grupy zadaniowej;
pracy najsprawniejszego członka grupy;
straty ponoszonej w toku rozwiązywania zadania;
pracy najsłabszego członka grupy.
Który z wymienionych czynników sprzyja myśleniu grupowemu:
otwartość grupy;
bezstronny przywódca;
duża spójność grupy;
szczerość w wyrażaniu własnych opinii i gotowość przyjmowania opinii innych.
Myślenie lateralne:
chętnie podąża przypadkowo napotkanym krokiem;
koncentruje się na tym, co jest blisko związane z tematem;
poszukuje tego, co słuszne;
polega na rozłożeniu problemu na elementy składowe i poszukiwaniu rozwiązania.
Konfliktu ról doznajemy, gdy:
stopień wzajemnego przyciągania wewnątrz grupy jest słaby;
oczekiwania związane z daną rolą przekraczają możliwości danej osoby;
rola wysyłana jest niejednoznaczna;
informacje i wskazówki roli wysyłanej są sprzeczne lub wzajemnie się wykluczają.
Za decyzję uważamy:
wybór wielu działań z pewnej ilości działań możliwych;
losowy wybór jednego z możliwych przyszłych zachowań;
nielosowy wybór jednego z uznanych za możliwe wariantów przyszłego działania;
wybór między nieuświadomionymi przez decydenta wariantami przyszłych zachowań.
Do barier, które stoją na przeszkodzie podejmowania decyzji racjonalnych należy:
przekonanie o nieomylności przełożonych;
kierowanie się interesem osobistym;
ucieczka od odpowiedzialności;
niezrozumienie istoty pracy.
Decyzje operacyjne dotyczą:
problemów strategicznych organizacji;
skomplikowanych problemów występujących w trudnych do przewidzenia sytuacjach;
najbliższej przyszłości;
dalekiej przyszłości.
Które z poniższych stwierdzeń oddaje istotę podejmowania decyzji w warunkach ryzyka? Podejmujący decyzję:
nie zna wszystkich możliwości wyboru, ryzyka związanego z każdą z nich ani też ich konsekwencji;
może przewidzieć konsekwencje swoich działań ale nie zna prawdopodobieństwa ich wystąpienia;
musi trafnie określić prawdopodobieństwo związane z każdym wariantem;
zna dostępne możliwości wyboru, ale nie zna związanych z nimi warunków.
Klasyczny model podejmowania decyzji:
zakłada, że podejmujący decyzję wykorzystuje niepełną informację o sytuacji decyzyjnej;
zakłada logiczną i racjonalną naturę decydenta;
zakłada, że podejmujący decyzję jest ograniczony przez własne przyzwyczajenia i nawyki;
opiera się na modelu administracyjnym.
Istotą próżniactwa społecznego jest założenie, że:
intensywność pracy zespołowej jest większa niż pracy indywidualnej;
intensywność pracy zespołowej jest mniejsza niż pracy indywidualnej;
intensywność pracy zespołowej zależy od stopnia złożoności zadania;
intensywność pracy zespołowej jest taka sama jak pracy indywidualnej.