Aby serce skutecznie pompowało krew, musi być zachowana sekwencja skurczu poszczególnych obszarów. Najpierw kurczą się obydwa przedsionki krew wypychana jest z nich do komór serca. Następnie kurczą się obie komory, dzięki czemu krew przedostaje się do pnia płucnego i aorty. Taka sekwencja skurczu zapewniona jest przez układ bodźcoprzewodzący. Układ ten składa się z wyspecjalizowanych włókien mięśniowych, które zapewniają przepływ informacji między poszczególnymi obszarami serca i czuwają nad synchronizacją skurczu. Impuls do skurczu powstaje w tzw. węźle zatokowym, położonym w prawym przedsionku. Następnie przewodzony (przez wyspecjalizowane włókna mięśniowe) jest do węzła przedsionkowo komorowego, znajdującego się w miejscu połączenia przedsionków i komór. Proces ten prowadzi do skurczu przedsionków. Stamtąd, poprzez włókna pęczka Hisa i jego odnogi, impuls przewodzony jest do komór. Skutkiem przewiedzenia impulsu do komór jest ich skurcz. Ten cykl pracy serca można prześledzić w elektrokardiogramie (EKG). Poszczególne symbole oznaczają: Załamek P skurcz przedsionków (tzw. depolaryzacja przedsionków) Zespół QRS skurcz komór (tzw. depolaryzacja komór). Załamek T proces powrotu mięśnia komór do gotowości do następnego skurczu (tzw. repolaryzacja komór). Aby zapewnić jednokierunkowy przepływ krwi przez serce (eliminacja cofania się krwi, np. do przedsionków podczas skurczu komór), serce wyposażone jest w cztery zastawki: zastawkę dwudzielną (zwaną także mitralna) - między lewym przedsionkiem i lewą komorą; zastawkę trójdzielną między prawym przedsionkiem i prawą komorą;zastawki półksiężycowate między prawą komorą i pniem płucnym oraz między lewą komorą i aortą. Szczelność tych zastawek ma bardzo istotny wpływ na kondycję serca. Przy nieszczelności (tzw. niedomykalności) zastawek może dojść do ciężkiej choroby serca, zwanej niewydolnością. Krew odżywiająca serce płynie przez tętnice wieńcowe. Badanie obrazujące stan tętnic wieńcowych nazywa się koronarografią. KREW Krew jest rodzajem tkanki łącznej, która składa się z komórek krwi zawieszonych w płynie zwanym osoczem. Wśród komórek krwi wyróżnia się krwinki czerwone (erytrocyty), krwinki białe (granulocyty) oraz płytki krwi (trombocyty). Człowiek dorosły o masie 70-80 kg posiada 5-6 litrów krwi, co stanowi ok. 8% jego masy. Komórki zajmują około 45%, a osocze — 55% objętości krwi. Zadaniem krwi jest transport tlenu, dwutlenku węgla, składników odżywczych, hormonów, produktów przemiany materii oraz przeciwciał odpornościowych. Jest to możliwe, ponieważ krew jako jedyna tkanka organizmu ma zdolność lokomocji i przemieszczania się.
PŁYTKI KRWI, płytki Bizzozera, krwinki płytkowe, upostaciowane składniki krwi ssaków, drobne, płaskie fragmenty cytoplazmy megakariocytów szpiku, wielkości 2 4 mm; u człowieka ok. 200 300 tys. w 1 mm3 krwi; komórkami zapoczątkowującymi linię rozwojową megakariocytów są komórki CFU-M; różnicowanie się i produkcja płytek krwi są sterowane przez trombopoetynę (swoisty czynnik SCF); odgrywają istotną rolę w mechanizmach ochrony organizmu przed utratą krwi, tworząc konglomeraty zatykające uszkodzone małe naczynia i uwalniając po rozpadzie jeden z enzymów proteolitycznych układu krzepnięcia krwi; różne krwinki innych grup zwierząt czynne w procesie krzepnięcia krwi są zw. trombocytami.
|