Czar Magdalenki... czyli gwarancja całkowitej bezkarności.
Tagi:
Państwo jest od tego, aby pamiętać o wszystkich swoich obywatelach także o tych słabszych i tych, którym nie do końca się udało - powiedział dziś w Gdańsku Lech Kaczyński. Przypomniał wydarzenia z roku 1980 i 1988, strajki i porozumienie Okrągłego Stołu.
Według prezydenta Okrągły Stół można i trzeba krytykować, ale jako etap w walce był potrzebny.
Przypomnijmy więc jak to było:
Żaden z komunistycznych zbrodniarzy i przestępców, którzy uczestniczyli w Okrągłym Stole, nie został ukarany za to, co robił w czasach PRL. W opinii publicznej wywołuje to przypuszczenie, że chroni ich jakaś tajna umowa zawarta przed lub w czasie trwania Okrągłego Stołu. Wiele komentarzy wywołały następujące wydarzenia: Sierpień 1994 - uniewinniono generałów SB Ciastonia i Płatka, oskarżonych o kierowanie morderstwem księdza Jerzego Popiełuszki. W czasie postępowania prokuratorskiego okazało się, że nie można postawić zarzutów Czesławowi Kiszczakowi. Na poczatku postępowania Minister Sprawiedliwości Wiesław Chrzanowski odsunął od prowadzenia śledztwa prokuratora Witkowskiego, który chciał rozszerzyć krąg podejrzanych o kierownictwo MSW i Biura Politycznego PZPR. „To był proces manipulowany - powiedziała Teresa Paradowska, ławnik, która sprzeciwiła się uniewinnieniu generałów SB.
Marzec 1995 - prokuratura umorzyła śledztwo przeciwko Jaruzelskiemu i Kiszczakowi podejrzanym o zniszczenie stenogramów z posiedzeń Biura Politycznego z lat 1982-1989.
Maj 1995 - ostatecznie umorzono śledztwo przeciwko Leszkowi Millerowi i Mieczysławowi Rakowskiemu, oskarżonym o nielegalne transakcje dewizowe (pożyczali pieniądze od KPZR dla upadajacej PZPR).
Lipiec 1995 - Sejm nie zgodzil się na uchylenie immunitetu poselskiego Ireneusza Sekuły, oskarżonego o nadużycia finansowe.
Grudzień 1995 - Prokuratura umorzyła sprawę przeciwko Aleksandrowi Kwaśniewskiemu, ktoremu zarzucano poświadczenie nieprawdy w dokumentach złożonych u marszałka Sejmu.
Luty 1996 - sejmowa komisja odpowiedzialności konstytucyjnej odmówiła postawienia autorów stanu wojennego przed Trybunałem Stanu.
Kwiecień 1996 - Sąd Wojewódzki w Gdańsku umorzył sprawę przeciwko Jaruzelskiemu odpowiedzialnemu za masakrę na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku. Jaruzelski groził, ze postawienie go przed sądem spowoduje, ze „z wielu głów spadną aureole”.
Kwiecień 1996 - prokuratura ostatecznie umorzyła sprawę przeciwko Jozefowi Oleksemu, podejrzanemu o szpiegostwo na rzecz wywiadu Rosji, a wcześniej KGB.
Sierpień 1996 - Sąd Wojewódzki w Warszawie uniewinnił Czesława Kiszczaka, współoskarżonego w procesie morderców górników kopalni „Wujek”. Wygłaszając ostatnie słowo przed wydaniem wyroku, Kiszczak stwierdził, że przy Okrągłym Stole zagwarantowano mu calkowitą bezkarność.
A oto wypowiedzi niektórych uczestników Okrągłego Stołu, którzy w Magdalence reprezentowali stronę solidarnościową:
Alojzy Pietrzyk: - Wokół Wałęsy, który przewodniczył naszej stronie wciąż kręciły się takie osoby, jak Bronek Geremek, Tadeusz Mazowiecki, Adaś Michnik. (...) W Magdalence wyczułem grę, by co bardziej radykalnych działaczy „S”, mniej ugodowych - złagodzić. Już dobór uczestników spotkań o tym świadczył. (...) Na kolejną Magdalenkę pojechano w składzie okrojonym, mnie pominięto. Stawałem się niewygodny, zwłaszcza że przy podstoliku górniczym wynieśliśmy sprawę naprawienia krzywd ofiarom stanu wojennego. Część naszych doradców nie dopuszczała, by przy głównym stole były poruszane jakiekolwiek windykacje ze strony solidarnościowej. (...) Pomału wychodziły na jaw wcześniejsze uzgodnienia. Wyczuwało się, ze przedtem odbywały się rożne spotkania. Wynikało z nich, że nad PRL-em zaczyna zawisać jakaś ochronna tarcza. A niewtajemniczeni mieli złudzenie, ze coś zależy od naszego przygotowania i siły przekonywania.
Pierwsze spotkanie w Magdalence zakończyło się niesamowitym obiadem. Niektórzy ze strony OPZZ, ze strony rządu i naszej już w tym czasie bardzo szybko potrafili znaleźć wspólny jezyk. Potrafili i napić się razem. Komitywa między niektórymi była tak wielka, że przy odjeździe, gdy wszedłem do minibusu, którym nas transportowano, towarzystwo było już wymieszane. Między naszymi siedzieli OPZZ-owcy i rządowi.
(...) odbyło się posiedzenie KKW zwołane przez Wałęsę. Związane było wyłącznie z wyborami do parlamentu i wyborem prezydenta. KKW liczyła 20 osób, ponadto uczestniczyli w niej zwykle doradcy (Geremek, Mazowiecki, Stelmachowski, Kuroń, Michnik) z prawem zabierania głosu, ale bez prawa głosowania. Z reguły posiedzenia prowadził Janusz Pałubicki.
Byłem zwolennikiem wolnych wyborow i przegrałem. Prof. Geremek jako przewodniczący zespołu reform politycznych Okrągłego Stołu, przekonał KKW, że powinniśmy przyjąć propozycję wyborów okrojonych - dla nich 65 proc., dla nas 35. A potem nastąpiła najbardziej haniebna chwila. Na stanowisko prezydenta zaproponowano dwie kandydatury: Kiszczaka i Jaruzelskiego. Jak można było na posiedzeniu KKW „S” w ogóle brać pod uwagę Kiszczaka i Jaruzelskiego na najwyższy urząd w państwie? Oceniłem to jako niesamowity upadek, wręcz profanację „S”. A tu bez żadnych protestów, niemal natychmiast doszło do głosowania: Kiszczak, albo Jaruzelski. Padło stwierdzenie, że jak prezydentem ma być taki typ jak Kiszczak, to lepiej postawić na Jaruzelskiego. Po tym stwierdzeniu Pałubicki poddał wniosek o poparcie Jaruzelskiego pod głosowanie. Tylko ja byłem przeciw, dwoje wstrzymało się. Reszta była za. Z większością najwyraźniej wcześniej odbyły się rozmowy, wszystko było bardzo umiejętnie przygotowane. (...) Wynik posiedzenia KKW sprawił, że obrady Okrągłego Stołu ruszyły z kopyta i szły bardzo pięknie.
Potem odbyło się jeszcze parę posiedzeń w Magdalence. Wciąż rosła komitywa warszawiaków z obu stron barykady. Mieli już stałe, wręcz towarzyskie - przy wódce - kontakty.
Jeśli Kiszczak powołuje się na rozstrzygnięcia Okrągłego Stołu, zwalniające go z poniesienia odpowiedzialności, to może chodzić jedynie o ustalenia podjęte w wąskiej grupie osób. Bardzo dobrze było widać, że niektorzy uczestnicy rozmów afiszowali się z generałami, wręcz brudzia wypijali, jak na przykład Adam Michnik. To te osoby dały generałom pewne gwarancje, ale nie publiczne, tylko w rozmowach kuluarowych.
Jarosław Kaczyński:- W ramach tej umowy logicznie mieściło się i to, że partnera, z którym się rozmawia, nie wsadza się do więzienia. Ten sposób myślenia potwierdzają poźniejsze wypowiedzi Jacka Kuronia. Kuroń domagając się przestrzegania umów Okrągłego Stołu powoływał się na swój honor. Kiszczak mógł być przekonany, że porozumienie przy Okrągłym Stole gwarantuje mu nietykalność. (...) Przy Okrągłym Stole powstał układ, który miał uniemożliwić ukaranie komunistów za ich działalność w latach osiemdziesiątych, a być może i za wcześniejszą działalność.
Jest jeszcze coś, co zapewnia komunistom bezkarność - szantaż. (...) Komuniści mają dostęp do znacznie większej ilości materiałów kompromitujących, niż miał Macierewicz. Adam Strzembosz: - Znam wypowiedź Jacka Kuronia: ludzi z ktorymi się rozmawia, nie wsadza się do więzień Ja w jednym z wywiadów protestowałem przeciwko możliwości niestosowania istniejącego prawa. Powiedziałem, że umowy nie mogą być wiążące dla organów ścigania. Natomiast Adam Michnik powiedział, że dla niego byłyby wiążące. Lech Kaczyński: - W latach dziewięćdziesiątych parokrotnie mówiono mi, że niektórzy liderzy solidarnościowi zasiadający przy Okrągłym Stole mają pewne poczucie lojalności wobec osób z którymi rozmawiali. Zawsze mnie denerwowało, że bardziej czuli się zobowiazani wobec komunistycznego partnera, niż wobec swoich „towarzyszy broni" z lat osiemdziesiątych.
Leszek Piotrowski: - Umowa gwarantująca Kiszczakowi, Jaruzelskiemu i innym niekaralność w zamian za oddanie części władzy była możliwa. Jeśli miała miejsce to podczas tajnych konwektykli w Magdalence.(...) Te „randki” utrzymywane były w tajemnicy. Teraz wielu polityków zaprzecza, jakoby zawierano jakiekolwiek tajne umowy w Magdalence - np. poseł Bronislaw Geremek, ale z wypowiedzi i zachowań Jaruzelskiego i Kiszczaka można wyciagnąć wnioski wręcz odwrotne.