Podatki jako forma dochodów budżetu państwa

Najważniejszym źródłem dochodów budżetowych państwa są podatki.

Podatki są to przymusowe ,bezzwrotne i nieodpłatne świadczenia pieniężne pobierane przez państwo na podstawie przepisów prawa w celu uzyskania dochodów na pokrycie wydatków państwowych .Płatnikami podatków mogą być osoby fizyczne i prawne.

Podatki mogą być pobierane w celu:

- zdobycia pieniędzy na finansowanie wydatków sektora publicznego,

- dokonywania redystrybucji dochodów między różnymi sektorami gospodarki i grupami ludności dysponującymi różnymi dochodami,

- ograniczenia konsumpcji niektórych produktów, wykorzystania ich jako narzędzi polityki antycyklicznej i antyinflacyjnej.

Wśród podatków pobieranych przez państwo najpoważniejszą pozycję zajmuje podatek od dochodów osobistych ludności. Stanowi on przeciętnie ponad 30% dochodów budżetowych państwa.

Na drugim miejscu w tworzeniu dochodów budżetowych znajduje się opodatkowanie towarów i usług. W większości podatków jest to podatek obrotowy lub podatek od tzw. wartości dodanej (VAT) obciążający dobra konsumpcyjne.

Podatki służą przede wszystkim gromadzeniu przez państwo środków zasi­lających dochody budżetowe, niezbędnych do finansowania jego zadań. Obec­nie podatki wykorzystuje się do realizacji zadań o charakterze nie tylko fiskal­nym, lecz także gospodarczym, społecznym czy wprost politycznym. Wynika to z faktu, że system podatkowy nie stanowi jakiegoś wyodrębnionego, funkcjo­nującego niezależnie i w oderwaniu od otoczenia systemu. System podatkowy funkcjonuje jako element „nad systemu", tj. systemu (układu) społeczno-gospodarczego. Stanowi istotny element systemu (podsystemu) finansowego pań­stwa, tym samym w swej budowie musi uwzględniać wymogi wynikające, a jednocześnie kształtować go. Sposób od­działywania na system finansowy państwa, czy szerzej na system społeczno--gospodarczy, bez względu na jego charakter wynika z istoty ekonomicznej po­datków, wyrażającej się w kształtowaniu zasobów pieniężnych pozostających w dyspozycji poszczególnych osób prawnych lub fizycznych, lub inaczej osób prowadzących, lub nie, działalność gospodarczą i znajduje swój wyraz w polity­ce podatkowej państwa.

Polityka podatkowa formułuje cele poboru poszczególnych podatków, czyli zadania, które przy pomocy systemu podatkowego powinny być zrealizowane, oraz metody ich realizacji. Należy jednak podkreślić, że samo określenie celów leży poza obszarem polityki podatkowej i jest przedmiotem polityki finansowej. Ewolucja celów i zadań państwa wymaga dostosowywania do zmieniających się wymogów instrumentów służących do ich realizacji, a więc polityki podat­kowej i podatków.

Powszechnie wyróżnia się trzy funkcje podatków: fiskalną, gospodarczą i społeczną. Ponadto można jako samodzielną funkcję podatków, chociaż rzad­ko się to czyni, wyróżnić funkcję polityczną. Niektórzy autorzy w ramach tak zwanych funkcji pozafiskalnych wyróżniają zamiast funkcji gospodarczej i społecznej funkcje: alokacyjną, stabilizacyjną oraz redystrybucyjną, a także stymulacyjną i informacyjną.

Zgodnie z funkcją fiskalną podatki służą wyłącznie pokryciu obciążeń publi­cznych. W rezultacie, zgodnie z teorią absolutnej neu­tralności podatku, podatki nie powinny w żaden sposób oddziaływać.

Funkcja gospodarcza oznacza wykorzystanie podatku jako środka oddzia­ływania na gospodarkę. Oddziaływanie to może przybierać charakter globalny bądź selektywny. Oddziaływanie globalne polega na wykorzystaniu podatków do zmniejszenia siły nabywczej, tj. ściągnięciu nadwyżki inflacyjnej lub zwię­kszeniu siły nabywczej. Cele te realizowane są poprzez zwiększenie lub zmniej­szenie skali zobowiązań podatkowych. Natomiast oddziaływanie selektywne po­lega na przyznawaniu korzyści podatkowych w celu przyspieszenia rozwoju określonej dziedziny gospodarki, zwiększenia eksportu itp., lub na nakładaniu dodatkowych dolegliwości podatkowych w celu zahamowania rozwoju czy też w celu likwidacji danej dziedziny gospodarki, rodzaju własności itp.

Funkcja społeczna oznacza wykorzystanie podatków do oddziaływania na sferę społeczną. Podobnie jak w przypadku funkcji ekonomicznej, oddziaływa­nie to może przybierać charakter globalny lub selektywny. Oddziaływanie globalne wyraża się w zastąpieniu przemocy podatkami w celu likwidacji nie­równości społecznych. Cel ten osiągnąć można poprzez ograniczenie siły naby­wczej i majątku warstw zamożnych, stosowanie progresywnych podatków od dochodów, wysokie opodatkowanie majątku i artykułów luksusowych itp. Ta­kim działaniom zazwyczaj towarzyszą poczynania, powodujące wzrost siły na­bywczej niezamożnej części społeczeństwa.

Funkcja polityczna podatków umożliwia zastąpienie przemocy podatkami w celu realizacji programów politycznych, zakładających na przykład upań­stwowienie lub prywatyzację środków produkcji, likwidację nierówności spo­łecznych. Funkcja polityczna podatków zazwyczaj nie jest wyodrębniana. Możliwe do osiągnięcia przy jej pomocy cele wkomponowywane są do funkcji społecznej lub ekonomicznej.

Wyodrębnione poza funkcją fiskalną, funkcji alokacyjnej, stabilizacyjnej, redystrybucyjnej oraz stymulacyjnej stanowi w zasadzie inne ujęcie omówio­nych tu funkcji fiskalnej~gospodarczej i społecznej, przy czym zaciera chara­kterystyczną dla zaprezentowanego podziału jednoznaczność celów, do realiza­cji których w praktyce mogą być wykorzystywane podatki.

Funkcja stabilizacyjna podatków polega na oddziaływaniu na stabilizację ma­kroekonomiczną, wyrażającą się w zapewnieniu zrównoważonego wzrostu gospodarczego przy możliwie pełnym wykorzystaniu czynników produkcji, zrównoważonym bilansie płatniczym.

Funkcja redystrybucyjna, zwana też dystrybucyjną, wyraża się w od­działywaniu na rozkład dochodów ukształtowanych w wyniku gry siły rynkowych. Funkcja redystrybucyjna przejawia się w przeka­zywaniu dochodu i majątku narodowego pomiędzy podatnikiem czynnym a biernym.

Funkcja stymulacyjna może przejawiać się w kształtowaniu określonych sta­wek podatkowych, formułowaniu w odpowiedni sposób takich elementów kon­strukcji podatków jak ulgi, zwyżki i zwolnienia podatkowe. Stymulowanie za pomocą podatków może dotyczyć sfery gospodarczej oraz pozagospodarczej.

Funkcja informacyjna podatków wynika z faktu że podatki a konkretniej strumienie środków pieniężnych wpływające z tytułu poszczególnych podatków do budżetu państwa czy też innych podmiotów publicznoprawnych, mogą być i w zasadzie są nośnikiem informacji o przebiegu procesów podziału, wy­miany i produkcji informacje te mają ogólny charakter, niemniej mogą być one użyteczne i pomocne przy próbach określania i oceny zjawisk zachodzących w gospodarce.

Różnorodność realizowanych przez podatki funkcji może doprowadzić i zazwyczaj doprowadza do konfliktu między nimi. Z reguły wymaga to gra­dacji funkcji, tj. uporządkowania ich według ważności oraz zapewnienia we­wnętrznej ich spójności. Spełnienie tych wymogów warunkuje skuteczność od­działywania podatków, a tym samym realizację przypisanych im zadań.

Określenie celów polityki podatkowej jest przedmiotem polityki finansowej państwa i w jej ramach ustalana jest hierarchizacja funkcji podatków. W zależ­ności od podejścia do zagadnienia hierarchizacji funkcji, uwarunkowanego potrzebami polityki finansowej, różnie może być określane pierwszeństwo ce­lów, którym powinien służyć system podatkowy oraz poszczególne podatki wchodzące w jego skład.

Poglądy na temat pierwszeństwa określonej funkcji podatków są rozbieżne i każdy z nich ma swych zwolenników.

Zgodnie z pierwszym z nich ochrona dochodów publicznych wymaga przy­znania pierwszeństwa funkcji fiskalnej, gdyż w tym zakresie podatków nie mo­żna niczym zastąpić. Inne cele państwa - gospodarcze, społeczne itp. -można osiągać środkami nie podatkowymi. podporządkowane potrzebom wynikającym z konieczności polepszania warunków bytu ludności i tworzenia bardziej nowoczesnych struktur społecznych.

Budżet państwa to scentralizowany fundusz publiczny służący gromadzeniu środków pieniężnych w związku z funkcjami państwa. Podstawą tworzenia budżetu jest ustawa przyjmowana przez parlament, który upoważnia rząd do realizacji określonych w ustawie dochodów i wydatków. Cele i zadania państwa realizowane za pomocą budżetu muszą być z góry określone.

Wśród podatków które stanowią dochód budżetu państwa wyróżniamy:

• podatki bezpośrednie (dochodowe)

• podatki pośredni

Podatki bezpośrednie:

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Charakterystyczną cechą tego podatku było rozdzielenie podstawy opodatkowania na kilka części w zależności od źródła pochodzenia dochodu. Taka konstrukcja podatku umożliwia zróżnicowanie obciążeń w zależności od źródeł uzyskiwanych dochodów. Jej wadą jest jednak duża złożo­ność, co powoduje, że koszty związane z naliczaniem podatku są duże.

Funkcjonujący obecnie w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych reguluje ustawa z 26 lipca 1991 r. Podatkiem tym objęte są osoby fizyczne osiągające w danym roku podatkowym dochody.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego ro­dzaju dochody. Wyjątek stanowią tu niektóre dochody zwolnione z podatku. Podatnik może uzyskiwać dochody z różnych źródeł, wówczas przedmiotem opodatkowania jest suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

Dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku dodatkowym. W przypadku, gdy koszty uzyskania przychodów są wyższe od osiągniętych przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Jeżeli strata z danego źródła przychodów przekracza dochody uzyskane przez podatnika z innych źródeł, może on pokryć tę stratę w równych częściach z dochodów osiągniętych z tego źródła w najbliższych trzech kolejno po sobie następujących latach podatkowych.

W sytuacji, gdy podatnicy osiągają dochody z tytułu udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej wartości, wspólnego osiadania lub wspólnego użytkowania źródła przychodów opodatkowuje się je osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziału. Jeżeli wysokość udziałów wspólników spółki nie jest określona, przyjmuje się, że ich udziały w dochodach spółki są równe.

Małżonkowie, w tym także prowadzący działalność gospodarczą, płacą oddzielnie podatek od osiągniętych dochodów. Małżonkowie mogą być także opodatkowani łącznie od sumy ich przychodów. Warunkiem niezbędnym dla łącznego opodatkowania jest istnienie między nimi wspólnoty majątkowej oraz pozostawanie w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia się wiele przychodów, które są objęte tym obciążeniem. Dla prowadzących działalność gospodarczą istotne są zwłaszcza przychody uzyskiwane z tej działalności. Do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się kwoty należne z tytułu świadczeń dokonywanych w ramach powadzonej działalności, z wyjątkiem wartości zwróconych towarów. U podatników dokonujących sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług przychodem, w rozumieniu przepisów ustawy, jest przychód z tej sprzedaży pomniejszony o należny podatek VAT.;

Podatnicy mogą odliczyć od dochodu przed opodatkowaniem kwoty przeznaczone na darowizny, wydatki na cele mieszkaniowe, wydatki na dokształcanie, wydatki na nabycie akcji Skarbu Państwa i inne. W zakresie tych odliczeń przepisy ustawy lub aktów wykonawczych określają graniczny poziom kwot, które można odjąć od dochodu przed opodatkowaniem.

Podatek dochodowy od osób fizycznych jest obciążeniem progresywnym. W miarę wzrostu dochodu rośnie wysokość podatku. Jest on pobierany przy zastosowaniu trzech stopni progresji.

Przychodów uzyskanych z tytułu osobistego wykonywania usług łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł. osobowości prawnej. Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, z wyjątkiem wykonywania wolnego zawodu, płacą zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów w wysokości nie przekraczającej 12% tych przychodów w sytuacjach, gdy:

a) rozpoczynają działalność samodzielnie lub w formie spółki cywilnej osób fizycznych,

b) w roku poprzedzającym rok podatkowy, kwota przychodów prowadzonej działalności nie przekroczyła 160 tyś. zł.

Podatnik obciążony jest zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów osób fizycznych może zrzec się tej formy opodatkowania i wybrać:

1) opodatkowanie na ogólnych zasadach lub

2) inną formę zryczałtowanego opodatkowania.

Do końca 1995 roku zwolnione są z podatku dochodowego dochody ze sprzedaży: akcji (udziałów) spółek utworzonych w celu oddania im do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części mienia przedsiębiorstw, obligacji Skarbu Państwa akcji dopuszczonych do obrotu publicznego. Nie dotyczy to jednak przypadków, gdy sprzedaż tych udziałów, akcji lub obligacji jest przedmiotem działalności gospodarczej. W tym samym okresie zwolnione są z podatku dochody z tytułu umorzenia jednostek uczestnictwa funduszach powierniczych.

Zryczałtowane formy opodatkowania

Zryczałtowane formy opodatkowania występują obecnie wy­łącznie w podatku dochodowym od osób fizycznych. W polskim systemie podatkowym mamy do czynienia z czterema zryczał­towanymi formami opłacania podatku dochodowego:

1) kartą podatkową,

2) ryczałtem od przychodów z wytwórczości ludowej i artystycz­nej oraz prowadzenia hoteli,

3) ryczałtem ewidencjonowanym,

4) ryczałtem, od dochodów księży.

Zryczałtowanych form opodatkowania nie należy mylić z funkcjonującymi w podatkach dochodowych, zarówno od osób fizycznych, jak i od osób prawnych, procentowymi proporcjonal­nymi stawkami podatkowymi stosowanymi do niektórych rodza­jów przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i prawne (np. do przychodów z dywidend).

KARTA PODATKOWA

Karta podatkowa jest historycznie najstarszą z występujących obecnie zryczałtowanych form opodatkowania. Do 5 lipca 1993 r., a więc do wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, karta podatkowa była zryczałtowanym podatkiem obrotowym i do­chodowym opłacanym przez niektóre grupy podatników. Po lik­widacji podatku obrotowego i wprowadzeniu podatku od towa­rów i usług karta podatkowa jest wyłącznie zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Od l stycznia 1995 r. zasady opłacania karty podatkowej reguluje rozporządzenie ministra finansów z dnia 23 1994 r. w sprawie karty podatkowej.

Zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą opłacać podatnicy prowadzący działalność:

1) usługową lub wytwórczo-usługową,

2) w zakresie detalicznego handlu artykułami spożywczymi i ogrodniczymi, z wyjątkiem napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu,

3) w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu artykułami myślowymi, z wyjątkiem handlu paliwami silnikowymi, środkami transportu samochodowego, ciągnikami rolnic motocyklami oraz handlu artykułami przemysłowymi obje go koncesjonowaniem,

4) gastronomiczną, jeżeli nie jest prowadzona sprzedaż napojów o zawartości powyżej 1,5% alkoholu,

5) w zakresie usług transportowych wykonywanych przy użyciu jednego pojazdu,

6) w zakresie usług rozrywkowych,

7) w zakresie sprzedaży posiłków domowych w mieszka jeżeli nie jest prowadzona sprzedaż napojów o zawarto powyżej 1,5% alkoholu,

8) w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w; kresie służby zdrowia,

9) w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług rynaryjnych,

10) w zakresie opieki nad dziećmi i osobami chorymi,

11) w zakresie nauczania, polegającą na udzielaniu lekcji na godziny.

Warunkiem opodatkowania w formie karty podatkowej jest

1) złożenie wniosku o zastosowanie opodatkowania w tej formie] (karta podatkowa nie jest przyznawana z urzędu),

2) przy prowadzeniu działalności nie korzystanie z usług osób nie zatrudnionych przez podatnika na podstawie umowy o pracę,

3) nie korzystanie z usług innych zakładów lub przedsiębiorstw,

4) nie prowadzenie innej pozarolniczej działalności gospodarczej,

5) niewykonywanie przez małżonka podatnika działalności gos­podarczej w tym samym zakresie.

Podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej obowią­zani są:

1) na żądanie klienta wydawać rachunki stwierdzające sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi,

2) w przypadku zatrudniania pracowników oraz członków ro­dziny pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym prowadzić książkę ewidencji zatrudnienia,

3) prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niemate­rialnych i prawnych używanych w działalności gospodarczej

Przedmiotem opodatkowania kartą podatkową jest w zasa­dzie działalność wykonywana przez podatnika, gdyż wysokość zryczałtowanego podatku nie zależy od wielkości faktycznych przychodów lub dochodów podmiotu gospodarczego. Liczy się sam fakt wykonywania działalności, liczba zatrudnionych pracow­ników oraz liczba mieszkańców miejscowości, w które wykony­wana jest działalność. Od tych trzech czynników uzależniona jest stawka karty podatkowej. Stawka ta jest stawką kwotową miesię­czną:

Zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku do­chodowym opłacanym w formie karty podatkowej powstaje w drodze decyzji organu podatkowego. Podatek jest płatny za okresy miesięczne w terminie do dnia siódmego następnego mie­siąca za miesiąc poprzedni. Organami podatkowymi właściwymi do wymiaru tego podatku są urzędy skarbowe. Podatek ten w 100% jest przekazywany do budżetów gminnych.

RYCZAŁT OD PRZYCHODÓW EWIDENCJONOWANYCH

Ryczałt mogą opłacać wyłącznie firmy małe, jedno lub dwuosobowe, których przychody w roku poprzednim nie przekroczyły określonej w ustawie kwoty .Ryczałt w pierwszym swym okresie obowiązywania, był obowiązkowy, natomiast od 1995 r. jest już dobrowolny przy czym, aby go opłacać, nie trzeba składać żadnych wniosków. Wniosek należy złożyć rezygnując z tej formy opodatkowania.

Podatnicy opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych obowiązani są:

1) prowadzić ewidencję przychodów,

2) prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3) prowadzić indywidualne (imienne) karty przychodów pracowników,

4) sporządzać na koniec każdego roku podatkowego spis z natury towarów,

Przedmiotem opodatkowania jest uzyskany (zaewidencjonowany w ewidencji

sprzedaży) przychód.

Stawki podatkowe są procentowe proporcjonalne, a ich wielkość zależy od rodzaju wykonywanej działalności.

Zobowiązanie podatkowe powstaje z mocy rozporządzenia, a więc bez konieczności wydawania przez organ podatkowy decyzji administracyjnej (podatkowej).

Podatek płatny jest za okresy miesięczne w terminie do dwudziestego dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, z tym że za okresy półroczne podatnik obowiązany jest złożyć do urzędu skarbowego rozliczenie osiągniętych przychodów, dokona­nych odliczeń oraz zapłaconego podatku.

Podatek dochodowy od osób prawnych

Podatkiem dochodowym od osób prawnych objęte są osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Wyjątek stanowią tu spółki nie mające osobowości prawnej. Generalnie, podatek nie ma zastosowa­ła do przychodów z działalności rolnej, gospodarki leśnej, a także przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skuteczniej umowy.

Przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób pra­wnych stanowi dochód, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, jakich został osiągnięty. Jednak w przypadku dochodów otrzymywanych z tytułu udziału w zyskach osób prawnych przedmiotem podatku jest przychód. Przedmiotem podatku mogą być również przychody z praw autorskich, praw do projektu wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży ich praw.

Dochody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych są opodatkowane osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału. Jeżeli w odpowiedniej umowie działy nie są określone, dla celów podatkowych przyjmuje się, że działy wspólników w dochodach są równe.

W rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są zarówno otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe, oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze.

Podstawą opodatkowania jest dochód stanowiący różnicę między sumą przychodów a kosztami ich uzyskania. Stawka podatku dochodo­wego od osób prawnych ma charakter liniowy (proporcjonalny) i wynosi 40% podstawy opodatkowania. W niektórych przypadkach podstawą opodatkowania jest przychód, a nie dochód. Wówczas stosuje się stawkę preferencyjną w wysokości 20% przychodu. Doty­czy to dywidend lub innych przychodów z udziałów w zyskach osób prawnych.

Do grupy podatków pośrednich, a więc takich ,których skutki finansowe mogą zostać przerzucone na inny podmiot ,zalicza się przede wszystkim;

• podatek od towarów i usług

• podatek akcyzowy

• podatek importowy od towarów sprowadzonych i nadesłanych z zagranicy,

• podatek od gier.

Podatki te, obok podatków dochodowych, stanowią główne źródło dochodów budżetu państwa

PODATKI POŚREDNIE

Podatek Vat

Podatek od towarów i usług jest polską odmianą, występującego w większości krajów europejskich, podatku od wartości dodanej. Podatek ten obowiązuje u nas od 5 lipca 1993 r. Zastąpił on, obowiązujący do tego czasu podatek obrotowy. Cechą charakterystyczną podatku od towarów i usług jest system jego naliczania od wartości netto każdej transakcji, co w praktyce powoduje, że obciążenie podatkom ponosi w całości ostateczny nabywca (konsument) danego dobra Podatek ten, u podmiotu gospodarczego będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, pozostaje jakby „poza" ceną oferowanego wyrobu lub usługi.

Rozliczenia z budżetem oparte są na prostej zasadzie: opodatkowanie-odliczenie, która oznacza że na każdym etapie sprzedał od podatku należnego jest potrącany podatek zapłacony w poprzednich fazach obrotu danym dobrem.,

Z uwagi na to, że podatek ten pozostaje jakby poza ceną oferowanego towaru, nie zalicza się go (z małymi wyjątkami) u podmiotów, na których ciąży obowiązek podatkowy w tym podatku, do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Oznacza, to, że nie stanowi on, w odróżnieniu od podatku obrotowego, elementu kalkulacyjnego ceny.

Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług został nałożony przepisami ustawy.

PODMIOTOWY ZAKRES OBOWIĄZYWANIA PODATKU

Opodatkowaniu na mocy tej ustawy podlega sprzedaż towa­rów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypo­spolitej Polskiej przez osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

- mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rze­czypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności podlegające opodatkowaniu na mocy ustawy, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu naby­tej,

- wykonujące czynności maklerskie, czynności wynikające z za­rządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikające z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy ko­misu lub innych umów o podobnym charakterze,

- na których ciąży obowiązek zapłaty cła na podstawie odręb­nych przepisów, niezależnie od tego, czy towar jest zwolniony od cła lub cło na towar zostało zawieszone,

- mające siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu za granicą, jeżeli wykonują czynności podlegające opodatkowaniu na mocy ustawy, albo osobiście, albo przez osobę upoważnioną, albo przy pomocy pracowników, albo przy wykorzystaniu zakładu lub urządzenia służącego działalności produkcyjnej lub usługowej, będące usługobiorcami usług pochodzących, z importu.

PRZEDMIOTOWY ZAKRES OBOWIĄZYWANIA PODATKU

Opodatkowaniu na mocy ustawy, obok sprzedaży towarów oraz odpłatnego świadczenia usług, podlega również eksport i eksport towarów lub usług, jak również:

- przekazanie przez podatnika towarów oraz świadczenie usług na potrzeby reprezentacji i reklamy,

- przekazanie przez podatnika towarów oraz świadczenie usług na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowe akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domownik członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników,

- zamiana towarów, zamiana usług, zamiana towaru na u i usługi na towar, darowizny towarów,

- świadczenie usług bez pobrania należności,

- wydanie towarów lub świadczenie usług w zamian za wierzytelności,

- wydanie towarów lub świadczenie usług zamiast świadczenia pieniężnego,

- sprzedaż polikwidacyjna.

Wszystkie te czynności podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków form określonych przepisami prawa.

Istotne jest, aby dokonanie czynności było prawnie zabronione, gdyż opodatkowaniu nie podlegają czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega również:

- sprzedaż przedsiębiorstwa, zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans lub innej zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącej wyodrębniony organizacyjnie zakład (oddział),

- działalność w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych, która podlega opodatkowaniu podatkiem od gier na mocy ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych.

POWSTAWANIE OBOWIĄZKU PODATKOWEGO

Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje, z pewnymi wyjątkami, z chwilą wydania (dostarczenia), przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi, podlegających opodatkowaniu na mocy ustawy z dnia 8 stycz-1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

W przypadku eksportu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez graniczny urząd celny wywozu towaru poza państwową granicę Rzeczypospolitej, a w imporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dopuszczenia towaru do obrotu na polskim obszarze celnym w rozumieniu przepisów o prawie celnym.

REJESTRACJA PODATKOWA PODATNIKÓW PODATKU! OD TOWARÓW l USŁUG

Na podatnikach podatku od towarów i usług ciąży obowiązek złożenia w urzędzie skarbowym zgłoszenia rejestracyjnego później niż na trzydzieści dni przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej pod przedmiotowy zakres obowiązywania ustawy.

Od obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego zwolnieni są podatnicy.

1) opłacający podatek dochodowy w formie karty podatkowej, w zakresie działalności objętej tą formą opodatkowania,

2) u których wartość sprzedaży towarów, a także wartość eks­portu towarów lub usług nie przekroczyła łącznie w poprzed­nim roku podatkowym kwoty określonej w ustawie⁴,

3) którzy rozpoczynają w ciągu roku podatkowego wykonywa­nie czynności podlegających opodatkowaniu na mocy usta­wy, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży towa­rów określona w złożonym oświadczeniu nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży kwoty okreś­lonej w ustawie⁵,

4) wykonujący działalność zwolnioną od podatku na podstawie art. 7 ust. l ustawy (np. wykonujący wyłącznie usługi w za­kresie rolnictwa, leśnictwa, nauki, kultury, sztuki, oświaty, wychowania, sprzedający towary używane) oraz wykonują­cych działalność o charakterze podobnym do wolnych zawo­dów (np. świadczący usługi na podstawie umowy-zlecenia lub o dzieło).

Urząd skarbowy jest zobowiązany potwierdzić złożenie przez podatnika zgłoszenia rejestracyjnego oraz nadać mu numer iden­tyfikacyjny.

Zarejestrowany podatnik jest zobowiązany posługiwać się numerem identyfikacyjnym w toku załatwiania wszelkich spraw z zakresu podatku od towarów i usług, a także umieszczać ten numer na rachunkach (fakturach) oraz ofertach.

Podatnicy podatku od towarów i usług są zobowiązani zgło­sić do urzędu skarbowego zmiany zawarte w zgłoszeniu reje­stracyjnym, nie później niż do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana.

Na podatnikach podatku od towaru i usług ciąży obowiązek wystawiania faktur .Powinny one zawierać w szczególności:

- nazwę sprzedanego towaru,

- jej datę,

- cenę jednostkową bez podatku,

- wartość sprzedaży,

- kwotę podatku,

- kwotę należności,

- dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Od obowiązku wystawiania faktur zwolnieni są podatnicy świadczący usługi, w tym również w zakresie handlu i gastronomii, osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej, z tym że na żądanie tych osób podatnicy ci zobowiązani są do wystawienia tzw. rachunku uproszczonego.

Na podatnikach podatku od towarów i usług ciąży również obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i podatku od towarów i usług oraz ewidencji zakupu i podatku od towarów i ewidencje obrotu i zakupu powinny zawierać co najmniej:

- kwoty podatku naliczonego, związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku,

- dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania (rodzaj, czynności, wielkość obrotu),

- wysokość podatku należnego,

- kwoty podatku naliczonego obniżającego podatek należny

- kwoty podatku podlegające wpłacie do urzędu skarbom lub zwrotowi z urzędu,

- inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

TERMINY PŁATNOŚCI

Terminy składania deklaracji do urzędu pokrywają się z terminami wpłaty tych podatków . Wpłata podatku (a więc również złożenie deklaracji) powinna nastąpić w terminie do dwudziestego piątego dnia mię­sa następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku.

PODSTAWA OPODATKOWANIA

Podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest obrót, a więc kwota należna z tytułu sprzedaży towarów, pomniejszona o kwotę podatku.

STAWKI PODATKOWE

Podstawowa stawka wynosi 22% i jest stosowana do tych wyrobów i usług, do których nie stosuje się stawki 7% lub 0%. Stawka 7% jest ustalona dla niektórych towarów i usług określonych w ustawie oraz rozporządzeniach wykonawczych do dej, a stawka 0% dla towarów eksportowanych oraz sprzedawanych w kraju i usług świadczonych w kraju, określonych w usta­je oraz rozporządzeniach wykonawczych.

PODATEK AKCYZOWY

Akcyza jest rodzajem selektywnego podatku pośredniego nakładanego na niektóre, ściśle określa ustawowo produkty konsumpcyjne. Akcyza, jak każdy podatek pośredni, ma wpływ na cenę wyrobu, a więc faktycznym podatnikiem tego podatku jest ostateczny nabywca (konsument) go dobra. Można wyróżnić dwa powody nałożenia na dane dobro podatku akcyzowego:

- fiskalny, co jest związane z chęcią zwiększenia dochodów budżetowych,

- pozafiskalny, co jest związane z chęcią zmniejszenia spożycia określonych produktów (np. tytoniu lub wódki).

Obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym został nałożony ustawą z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

PRZEDMIOTOWY ZAKRES PODATKU

Obowiązek podatkowy w akcyzie ciąży na producencie i porterze wyrobów akcyzowych, którymi są:

- paliwa do silników,

- oleje smarowe i specjalne,

- broń palna i myśliwska,

- broń gazowa,

- urządzenia do prowadzenia gier losowych i zakładów wzajemnych,

- samochody osobowe,

- jachty pełnomorskie,

- sprzęt elektroniczny wysokiej klasy oraz kamery wideo, sól,

- środki upiększające i wyroby perfumeryjne, zapałki,

- karty do gry, z wyłączeniem kart dla dzieci, wyprawione skóry futrzane zwierząt szlachetnych oraz wyro­by z tych skór,

- wyroby przemysłu spirytusowego i drożdżowego, z wyłącze­niem drożdży, wyroby winiarskie, piwo,

- guma do żucia, wyroby tytoniowe, łodzie żaglowe, łodzie z silnikiem i łodzie dostosowane do silników, z wyłączeniem łodzi rybackich, roboczych.

Opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlegają również nadmierne ubytki lub zawinione niedobory powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu: spirytusu i wyrobów spirytusowych, wyrobów winiarskich, piwa.

POWSTANIE OBOWIĄZKU PODATKOWEGO]

Obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstaje niezależnie od obowiązku podatkowego w podatku od towarów usług, przy czym dla:

- paliw do silników,

- wyrobów przemysłu spirytusowego i drożdżowego, z wyłącze­niem drożdży,

- wyrobów winiarskich,

- piwa,

- wyrobów tytoniowych,

- pozostałych napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%,

W produkcji krajowej, obowiązek podatkowy powstaje nie później niż w dniu opuszczenia przez wyrób pomieszczenia producenta. W sytuacji gdy wyrób akcyzowy oddawany jest w odpłatne użytkowanie, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym pow­staje nie później niż w dniu opuszczenia przez wyrób pomiesz­czenia producenta.

W przypadku wystąpienia nadmiernych ubytków lub zawi­nionych niedoborów obowiązek podatkowy powstaje, gdy stwier­dzi się te ubytki i niedobory przed powstaniem obowiązku poda­tkowego w podatku akcyzowym.

PODMIOTOWY ZAKRES PODATKU

Podatnikami podatku akcyzowego są:

- producenci wyrobów akcyzowych,

- importerzy wyrobów akcyzowych,

- zleceniobiorcy, jeżeli podmiot gospodarczy zleca wykonanie; wyrobu akcyzowego innemu podmiotowi,

- podmioty, u których wystąpiły różnice cen, jeżeli na pod­stawie odrębnych przepisów stawki podatku akcyzowego zostały ustalone w formie różnicy cen lub jej części,

- organy likwidacyjne wymienione w rozporządzeniu Rady j Ministrów w sprawie zbywania] ruchomości stanowiących własność Państwa lub podlegają­cych sprzedaży przez organy administracji państwowej na! podstawie przepisów szczególnych.

PODSTAWA OPODATKOWANIA

Podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym stanowi:

- obrót wyrobami akcyzowymi,

- wartość celna w imporcie towarów akcyzowych powiększona o cło obliczone według stawki podstawowej i podatek impor­towy, nawet w przypadku, gdy towary te na podstawie odrębnych przepisów albo zostały w całości lub w części zwolnione od cła, albo cło zostało zawieszone, albo za­stosowano preferencyjną stawkę celną; w przypadku gdy podstawowa stawka cła nie jest określona, stosuje się stawkę autonomiczną,

- ilość wyrobów akcyzowych w przypadku, gdy stawki akcyzy są określone kwotowo.

STAWKI PODATKOWE

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie określa bezpośrednio stawek podatku akcyzowego dając ministrowi finansów delegację do ustalania ich wysokości

Ograniczony jest on jednak maksymalnymi stawkami, które wynoszą dla:

- wyrobów przemyski spirytusowego i drożdżowego — 95% u producenta i 1900% u importera,

- paliw do silników — 80% u producenta i 400% u importera,

- wyrobów winiarskich, piwa, pozostałych napojów alkoholo­wych oraz wyrobów tytoniowych — 70% u producenta i 230% u importera,

- samochodów osobowych — 40% u producenta i 65% u im­portera,

- pozostałych wyrobów akcyzowych — 25% u producenta i 40% u importera.

Stawki podatku akcyzowego mogą być wyrażone:

— w procencie ceny sprzedaży obniżonej o podatek od towarów] i usług,

— w procencie podstawy opodatkowania — w przypadku importu,

— w kwocie na jednostkę wyrobu,

— w formie różnicy cen.

Określając procentowe stawki podatku akcyzowego minister finansów może jednocześnie ustalić minimalne kwotowe stawki j akcyzy.

TERMINY PŁATNOŚCI

Podatek akcyzowy jest płacony:

- zaliczkowo znakami skarbowymi akcyzy (do znaków skar­bowych akcyzy zalicza się: banderole, znaki cechowe oraz] odciski pieczęci, przy czym w Polsce stosuje się obecnie wyłącznie banderole),

- wstępnie za okresy dzienne, przy czym wpłaty te pomniejsza się o kwotę zaliczki na podatek akcyzowy zapłaconej za; nabycie banderol podatkowych (wpłata ta powinna nastąpić nie później niż po upływie dwudziestu pięciu dni od dnia; opuszczenia przez wyrób pomieszczenia producenta),

- za okresy miesięczne, przy czym rozliczenie to powinno być dokonane w terminie do dwudziestego piątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

PODATEK IMPORTOWY

Obowiązek podatkowy w podatku importowym został nałożo­ny przepisami ustawy z dnia 25 listopada 1993 r. o podatku importowym od towarów sprowadzanych lub nadesłanych z zagranicy. Opodatkowaniu tym podatkiem podlegają towary sprowadzone lub nadesłane z zagranicy, niezależnie od:

- sposobu ich wprowadzenia na polski obszar celny,

- zachowania warunków i form określonych przepisami prawa.

Obowiązek podatkowy w podatku importowym powstaje z chwilą dopuszczenia towaru do obrotu na polskim obszarze celnym. Stawka podatku wynosi 5%. Podstawę opodatkowania stanowi wartość celna towaru powiększona o należne cło.

Podatnikami podatku importowego są:

- osoby prawne,

- jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej,

- osoby fizyczne ,na których ciąży obowiązek zapłaty cła na podstawie odrębnych przepisów, niezależnie od tego, czy towar jest zwolniony w całości części od cła albo cło zostało zawieszone, albo zastosowano preferencyjną stawkę celną.

Podatek importowy pobierają, jako płatnicy, urzędy celne .Płacony jest on do kasy lub na rachunek urzędu celnego, który prowadził odprawę celną, w terminie określonym do uiszczenia cła.

PODATEK OD GIER

Podatek od gier pobierany jest od gier losowych oraz zakładów wzajemnych.

Do gier losowych zalicza się:

- gry liczbowe, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek,

- loterie pieniężne, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne,

- loterie fantowe, w których uczestniczy się przez nabywanie losu lub innego udziału w grze, a podmiot urządzający loterią oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe,

- gry cylindryczne, w których uczestniczy się przez wytypowa­nie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wy­granej zależy od z góry określonego stosunku wpłaty do wygranej, wynik gry natomiast jest ustalany za pomocą! urządzenia obrotowego,

- gry w karty: black jack, poker, baccarat,

- gry w automatach losowych, prowadzone w urządzeniach, które rozstrzygają o wygranej lub przegranej,

- grę bingo pieniężne, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty wpłaco­nych stawek,

- grę bingo fantowe, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe.

Zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne, pole­gające na odgadywaniu:

- wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek; są to totaliza­tory,

- zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego mię­dzy przyjmującym zakład a wypłacającym stawkę stosunku wpłaty do wygranej jest to bukmacherstwo.

OBOWIĄZEK PODATKOWY

Obowiązek podatkowy w podatku od gier został nałożony ustawą z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych. Powstaje on z chwilą rozpoczęcia wykonywania działalności, a kończy się z chwilą zaprzestania jej wykonywania.

STAWKI PODATKOWE

Podatek od gier pobierany jest od podstawy opodatkowania w wysokości:

- 10% przy loteriach fantowych, grze bingo fantowe oraz zakładach wzajemnych,

- 15% przy loteriach pieniężnych, grze bingo pieniężne,

- 45% przy grach prowadzonych w kasynach gry oraz w salo­nach gier w automatach losowych,

- 20% przy grach liczbowych.

PODSTAWA OPODATKOWANIA

Podstawę opodatkowania stanowi:

- w loteriach suma wpływów uzyskanych ze sprzedaży losów lub innych dochodów z udziału w grze,

- w grach liczbowych suma wypłaconych stawek,

- w grze bingo pieniężne wartość nominalna kartonów zaku­pionych przez spółkę,

- w grze bingo fantowe wartość nominalna kartonów czystych do gry,

- w grach cylindrycznych, grach w karty black jack, baccarat kwota stanowiąca różnicę między sumą wpłat gotówkowych z tytułu wymiany żetonów użytych do gry a sumą wygranych uzyskanych przez uczestników gier,

- w automatach losowych kwota stanowiąca różnicę mię kwotą uzyskaną z wymiany żetonów użytych do gry a wygranych uzyskanych przez uczestników gier,

- w pokerze, w którym uczestnicy grają między sobą, a kasy urządza grę, sumy wpływów kasyna z tego tytułu,

- w zakładach wzajemnych suma wypłaconych stawek.

TERMINY PŁATNOŚCI

Podatek od gier jest płacony w przypadku:

- gier liczbowych w terminie dziesięciu dni od dnia losowania,

- pozostałych gier za okresy dekadowe, w terminie trzynastu dni po upływie dekady,

- sprzedaży kartonów do gry bingo pieniężne, za pośrednictwem płatnika, którym jest podmiot gospodarczy sprzedający te kartony, upoważniony przez ministra finansów, w terminie dwudziestu trzech dni po upływie miesiąca, w których go pobrano.

PODATEK OD SPRZEDAŻY AKCJI W PUBLICZNYM OBROCIE

Obowiązek podatkowy w podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie został nałożony przepisami ustawy z dnia 21 października 1994 r. o podatku od sprzedaży akcji w obrocie publicznym. Podatek ten stanowi dochód budżetu państwa.

Opodatkowaniu na mocy tej ustawy podlega sprzedaż a w publicznym obrocie wtórnym, z wyjątkiem sprzedaży w pierwszej ofercie publicznej.

Publiczny obrót wtórny akcjami można podzielić na obrót giełdowy i pozagiełdowy. Obrót giełdowy odbywa się na giełdach papierów wartościowych, a obrót pozagiełdowy może odbywać się za pośrednictwem podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa

maklerskie. Nie podlega opodatkowaniu natomiast sprzedaż papierów wartościowych innych niż akcje, praw wynika­ch z akcji i będących przedmiotem samodzielnego obrotu oraz instrumentów finansowych. Nie jest opodatkowana również sprzedaż akcji w pierwszej ofercie publicznej, Podmiotami podatku są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, sprzedające w obrocie publicznym. Obowiązek podatkowy dotyczy zatem nie tylko podmiotów gospodarczych, lecz także nieprofesjonalnych uczestników obrotu.

Obowiązek podatkowy w podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie powstaje:

- w obrocie giełdowym z chwilą zapłacenia ceny,

- w pozostałych przypadkach z chwilą zawarcia umowy.

Przedmiotem opodatkowania jest przychód z tytułu sprzedaży akcji. Oznacza to, że obowiązek podatkowy powstaje niezależnie faktu, czy podatnik w momencie sprzedaży akcji uzyskuje zysk, czy ponosi stratę. Przy ustalaniu podstawy opodatkowania bierze się pod uwagę łączną cenę zapłaconą przez nabywcę akcji. Generalną zasadą, jaką przyjmuje się przy określaniu podstawy opodatkowania, jest kierowanie się ceną rynkową akcji, czyli ceną wynikającą z kursu giełdowego.

Podstawą opodatkowania przy sprzedaży akcji notowany na giełdzie:

— w dniu, w którym odbywa się sesja giełdy, jest łączna wynikająca z zastosowania giełdowego kursu sprzedawany akcji z tego dnia,

— w dniu, w którym nie odbywa się sesja giełdy, jest łączna i wynikająca z zastosowania giełdowego kursu sprzedawany akcji z ostatniej sesji giełdy przed dniem zawarcia umowy .

Przy sprzedaży akcji nie notowanych na giełdzie podstawą opodatkowania jest łączna cena wynikająca z umowy.

Stawka podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie, zapisana w ustawie, wynosić ma nie więcej niż 0,3% podstawy opodatkowania. Jej konkretną wysokość ma ustalać, w drodze rozporządzenia, minister finansów. Minister finansów uzyskał również prawo wprowadzania, na czas określony, zwolnień od podatku oraz określania ich zakresu podmiotowego.

Pobór podatku następuje za pośrednictwem płatników bezpośrednio przez podatników.

Płatnikami podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie są podmioty prowadzące przedsiębiorstwa maklerskie oraz prowadzące działalność maklerską, sprzedające akcje na rachunek własny lub klienta. Płatnicy przekazują pobrany podatek na rachunek urzędu skarbowego (właściwego według siedziby płat­nika), w następujących terminach:

— podatek pobrany od pierwszego do dziesiątego dnia miesiąca — do dwudziestego dnia tego miesiąca,

— podatek pobrany od jedenastego do dwudziestego dnia mie­siąca — do ostatniego dnia tego miesiąca,

— podatek pobrany od dwudziestego pierwszego do ostatniego dnia miesiąca do dziesiątego dnia następnego miesiąca.

W przypadku sprzedaży akcji bez pośrednictwa podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie oraz banków prowadzących działalność maklerską do obliczenia oraz wpłacenia podatku zobowiązani są podatnicy. Wpłacają oni podatek w terminie czternastu dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego W powyższych terminach płatnicy i podatnicy podatku od sprzedaży akcji w publicznym obrocie są obowiązani złożyć deklaracje podatkowe.

BIBLIOGRAFIA

J. Sokołowski „Zarządzanie przez podatki „ PWN, Warszawa 1998

J. Kulicki, p. Sokół „Podatki i prawo podatkowe, PWE,Warszawa 1996

E. Denek, „Finanse Publiczne”, PWE, Warszawa 2000

J. Głochowski, „Polskie prawo podatkowe”, PWN, Warszawa 1993

---