choroba reakcja jednostki, ANALITYKA MEDYCZNA, Psychologia i socjologia


Temat: Reakcja jednostki na chorobę

  1. ZNACZENIE WŁSNEJ CHOROBY DLA CZŁOWIEKA CHOREGO

  1. CHOROBA JAKO PRZESZKODA/ ZAGROŻENIE - choroba staje się potencjalną albo obiektywną przeszkodą w realizowaniu własnych wartości i celów.

  2. CHOROBA JAKO STRATA/ KRZYWDA - jako nieodwracalna strata lub uszkodzenie. Może być spowodowane upośledzeniem czynności narządów, ograniczeniem ruchomości kończyny, zniekształceniem twarzy itp.

  3. CHOROBA JAKO ULGA - przynosi usprawiedliwienie wobec siebie i innych. Prowadzi do uwolnienia od obowiązków, ciążącej odpowiedzialności, wyzwalając uczucie ulgi. Nieraz łączy się z tym zaspokojenie potrzeby akceptacji przez środowisko, które docenia obiektywność przeszkody jaką jest choroba.

  4. CHOROBA JAKO KORZYŚĆ/ WYZWANIE - prowadzi do zaspokojenia potrzeby doznawania od innych uczucia, dowodów zainteresowania i troski. „Korzyść” ma też znaczenie inne - choroba niekiedy budzi i nasila motywację do zyskania korzyści materialnych w postaci odszkodowania czy renty.

  5. CHOROBA JAKO WARTOŚĆ - cierpienie może korzystnie człowieka zmienić, wytwarzając dystans wobec spraw przyziemnych, ukazując rzeczywiste wartości i skłaniając do rewizji celów życiowych, dotychczasowej postawy wobec ludzi i swojego postępowania.


Reakcje poznawcze

Rozumienie własnej choroby wiąże się ze stworzeniem w umyśle jej reprezentacji. Reprezentacja ta obejmuje: objawy choroby i jej idętyfikacje, możliwe przyczyny, spodziewane skutki i czas trwania oraz sposoby reagowania na nią.


Dane do tworzenia reprezentacji choroby pochodzą z następujących źródeł:

  1. OCENA CIĘŻKOWŚCI WŁASNEJ CHOROBY („Czy jestem ciężko chory?”)

  1. ZAPRZECZANIE - jest wyrazem działania mechanizmu obronnego - wyparcia. Część informacji nie zostaje przyjęta, inne ulegają wyparciu ze świadomości. Chory zaprzecza swojej chorobie.

  2. POMNIEJSZANIE - chory bagatelizuje swoją chorobę. Wyjaśnieniom lekarzy i własnym dolegliwościom nadaje znaczenie stosunkowo łatwe do przyjęcia, tzn. nie budzące poważniejszych obaw. Pomniejszanie jest wyrazem działania mechanizmu obronnego - racjonalizacji.

  3. PRZYJĘCIE DIAGNOZY LEKARSKIEJ, jej akceptacja - chory zdaje się na opinię lekarza. Diagnoza pacjenta i lekarza są do siebie zbliżone. Jedną z przyczyn takiej reakcji na chorobę jest silna potrzeba oparcia się (chory oddaje się w ręce doświadczonego lekarza, który jest autorytetem i opiekunem), bądź poddanie się, brak wiary i chęci pracy nad procesem swojego zdrowienia.

  4. WYOLBRZYMIANIE - niewielkie dolegliwości odbierane są przez pacjenta jako przekonanie o poważnej chorobie. Pacjent wyolbrzymia swoją chorobę, trwa w stanie lękowej samoobserwacji (skupia się na dolegliwościach, badaniach diagnostycznych, leczeniu).


Reakcje emocjonalne

Rodzaj i siła emocji związanych z chorobą jest w dużym stopniu zależna od tego, jak choroba jest rozumiana i jakie znaczenie zostało jej przypisane.
Najczęstszą reakcją na chorobę są negatywne emocję, jednakże niekiedy choroba może wiązać się z emocjami pozytywnymi

  1. REAKCJE EMOCJONALNE („Jakie reakcje wywołuje we mnie choroba?”)

  1. STRACH - w szeregu przypadków prowadzi do czujnego obserwowania siebie jako człowieka cierpiącego i swojej sytuacji wyznaczonej przez chorobę. Następstwem przezywanego strachu może być potrzeba otrzymania zapewnienia budzącego ufność i zmniejszającego niepokój.

  2. LĘK - przeżywany jest podobnie do strachu, ale nie stanowi reakcji na bezpośrednie zagrożenie. Pomiędzy strachem, lekiem a bólem zachodzą wzajemne zależności - strach i lek - potęgują ból.

  3. GNIEW - spowodowany jest utrudniona możliwością zaspokajania szeregu potrzeb np. aktywnego działania, swobodnego kontaktowania się z ludźmi lub wręcz udaremnieniem osiągnięcia istotnych dla chorego celów życiowych. Gniew skierowany jest na los, Boga, na siebie, swoja słabość, innych ludzi, personel medyczny …

  4. PRZYGNĘBIENIE - występuje w przypadku choroby spostrzeganej przez pacjenta jako przewlekłej, o niekorzystnym rokowaniu lub powodującej liczne dolegliwości.

  5. NASTRÓJ PODWYŻSZONY - może być uwarunkowany: właściwościami osobowości, tj. postawa optymistyczną, skłaniającą do pomniejszania negatywnych cech, doznawaniem opieki ze strony najbliższego otoczenia, zmniejszeniem objawów chorobowych.

  6. NASTRÓJ WYRÓWNANY - osiągnięty może być poprzez:


Mechanizmy obronne


Są sposobem obrony psychiki przed wszystkim, co zagraża stabilności i integralności jednostki, i przed związanymi z tym uczuciami. Dokonują się automatycznie i poza wolą jednostki, są ochroną przed uświadomieniem sobie zagrożeń, mają za zadanie minimalizować lęk i ułatwić przetrwanie trudnej sytuacji.

Z doświadczenia klinicznego wynika, że do typowych mechanizmów obronnych, które manifestują się w sytuacji choroby należą:



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
komunikacja, ANALITYKA MEDYCZNA, Psychologia i socjologia
Medyczne i psychologiczne skutki aktów terroru
antyautorytarna, EDUKACJA POLONISTYCZNA, PSYCHOLOGIA, SOCJOLOGIA, EDUKACJA PLASTYCZNA, PEDAGOGIKA
pyt dr Słowinska, analityka medyczna, Biofizyka analityka medyczna, Egzaminy, zaliczenia
Pytania z wejściówek, analityka medyczna UMP 2014, chemia fizyczna, ćwiczenia
Immunologia -wejściówki analityka 2011, Analityka Medyczna, V semestr, Immunologia
Połóg i laktacja, Analityka medyczna, Fizjologia
Anatomia ukladu pokarmowego, ANALITYKA MEDYCZNA, Anatomia
POdstawy psychologi i socjoligi, BHP
Techniki Fluorescencji w Analizie instrumentalnej, Analityka medyczna, Analiza instrumentalna
Wychowanie moralne REFERAT, EDUKACJA POLONISTYCZNA, PSYCHOLOGIA, SOCJOLOGIA, EDUKACJA PLASTYCZNA, PE
12. czwartek- SCENARIUSZ ZAJĘĆ ZINTEGROWANYCH, EDUKACJA POLONISTYCZNA, PSYCHOLOGIA, SOCJOLOGIA, EDUK

więcej podobnych podstron