UNIWERSYTET WARMIŃSKO - MAZURSKI W OLSZTYNIE Olsztyn, 14.05.2011r

WYDZIAŁ GEODEZJI I GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ

KIERUNEK: GEODEZJA I SZACOWANIE NIERUCHOMOŚCI

Ćwiczenie nr 2

Temat: Ocena krajobrazu metodą krzywej wrażeń Wejcherta

Wykonała:

Natalia

Kołakowska

Rok II, gr. I

1. Wiadomości wstępne:

Metoda ta jest jedną z prostszych metod w sensie technicznym, ale wymaga dużego doświadczenia oceniającego i ogromnej wiedzy z zakresu teorii estetyki. Opisana i zastosowana została przez Wejcherta, do oceny krajobrazu otwartego obszarów wiejskich w warunkach polskich.

Metoda krzywej wrażeń zaproponowana przez Wejcherta przedstawia w sposób graficzny napięcia wrażeń, doznań oraz napięcia emocjonalne związane z postrzeganiem krajobrazu, jakie występują u obserwatora w trakcie przemieszczania się obserwatora w danym ciągu ocenianego krajobrazu, z konkretnie ustalonych stanowisk.  Technika oceny polega na opisywaniu, na poprzednio dobranej skali, natężenia wrażeń w określonych odstępach czasowych, lub co pewne odległości między stanowiskami, z których dokonywaliśmy oceny.

Na podstawie naszej oceny, odpowiedniej liczby punktów jakie przyznaliśmy ocenianemu krajobrazowi powstaje niemianowana krzywa wrażeń. Służy ona jedynie do porównywania wybranych przez nas fragmentów przestrzeni, a przedstawione na wykresie napięcia wrażeń są umownym i względnym porównaniem oddziaływania kolejnych krajobrazów.

Wykres

1)      Zawiera się między dwoma prostopadłymi osiami.

- poziomą - stanowi skalę czasową i liniową identyfikującą kolejne punkty widokowe marszruty obserwatora.

- pionową - na niej oznacza się napięcia wrażeń, powstających pod wpływem krajobrazów      o różnych wartościach estetycznych i przestrzennych.

 

2)      Wykres to graficzne zestawienie ocen i porównań walorów ciągu czasoprzestrzennego           w określonym kierunku, w którym porusza się obserwator i przy założeniu skali punktu wyjściowego, który stanowi poziom odniesienia dla kolejnych wartości estetycznych zostają ocenione różne miejsca wybranego terenu.

 

3)      Parametry , którymi należy się kierować przy ocenie z poszczególnych stanowisk widokowych:

- stopień różnorodności krajobrazu,

- poziom dewastacji,

- nasycenie infrastrukturą,

- harmonia kompozycji wszystkich występujących elementów.

 Podczas oceny i przyznawania punktów kierujemy się własnymi odczuciami, wyczuciem         i doświadczeniem.

3. Opis wybranego terenu:

Metodą krzywej wrażeń Wejcherta oceniano teren położony w obrębie wsi Międzyłęż położonego w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, gmina Pelplin.

Obserwator poruszając się po danym obszarze dokonywał oceny krajobrazu w miejscach wyrażonych po obu stronach trasy tj. stanowisk 1-10.

Podstawowymi parametrami, którymi należy się kierować przy ocenie z poszczególnych punktów widokowych są:

- stopień różnorodności krajobrazu,

- poziom dewastacji,

- nasycenie infrastruktury,

- harmonia kompozycji wszystkich występujących elementów.

4. Wykonanie wykresu krzywej wrażeń dla wybranego obiektu:

Zasady skali oceny i kategorii atrakcyjności

Stopnie skali 8 - 9 - 10:

- wysokiej jakości bodźce, silnie oddziaływujące na zmysły,

- niski poziom dewastacji obszaru, nie przekraczający 10%,

- duża różnorodność krajobrazu,

- małe nasycenie infrastrukturą ( max 10%), występują jedynie pojedyncze budowle,

- wszystkie elementy stanowią dobrą kompozycję, infrastruktura dobrze wkomponowana w przyrodę,

- tereny o bardzo niskiej emisji hałasu.

Stopnie skali 5 - 6 - 7:

- duża ilość pozytywnych wrażeń,

- poziom dewastacji obszaru mieszczący się w przedziale ( 10% - 25% >,

- różnorodność utrzymywana na wysokim poziomie,

- nasycenie infrastrukturą mieszczące się w przedziale (10% - 20%>,

- większość elementów stanowi poprawną kompozycję, niektóre elementy infrastruktury źle wkomponowane w przyrodę,

- tereny o niskiej emisji hałasu.

Stopnie skali 2 - 3 - 4:

- niskiej jakości wrażenia zmysłowe,

- poziom dewastacji obszaru mieszczący się w przedziale ( 25% - 40% >,

- mała różnorodność,

- nasycenie infrastrukturą mieszczące się w przedziale ( 20% - 50% >,

- cześć elementów stanowi dobrą kompozycję, pozostałe nie, np. są wpasowane w rzeźbę, a brak kompozycji z szatą roślinną,

- tereny o dużej emisji hałasu.

Stopień skali 0 - 1:

- niewielka ilość wrażeń w znikomy sposób wpływająca na pozytywną ocenę,

- dewastacja obszaru powyżej 40% ,

- monotonność, jednorodność,

- nasycenie infrastrukturą powyżej 50%,

- brak harmonii,

- tereny o bardzo wysokiej emisji hałasu.

Kierunek „tam” - wykres numer 1

Numer stanowiska	Ocena Strona lewa Strona prawa
1	4	6
2	5	6
3	8	3
4	4	2
5	3	3
6	4	5
7	5	4
8	6	7
9	5	6
10	2	3

Kierunek „z powrotem” - wykres numer 2

Numer stanowiska	Ocena Strona lewa Strona prawa
10	4	5
9	3	3
8	3	4
7	3	3
6	2	4
5	4	3
4	5	4
3	6	5
2	4	6
1	3	4

5. Wnioski dotyczące:

a) metody:

Metoda krzywej wrażeń Wejcherta przedstawia graficzne napięcia doznań emocjonalnych, występujących u obserwatora w trakcie przesuwania się ciągiem czasoprzestrzennym, stąd też ocena terenu w/w metodą jest oceną subiektywną i zależy od sposobu w jakim dany obserwator postrzega naturę.

Wpływ na naszą ocenę może mieć wiele czynników: może to być panująca pogoda podczas obserwacji, stan emocjonalny obserwatora, czy jego wcześniej zdobyte doświadczenie.

Dla krzywej wrażeń nie można ustalić żadnej jednostki miary. Stanowi ona

jedynie środek służący do porównania poszczególnych fragmentów przestrzeni. Jedną z zalet tej metody jest to, że już na pierwszy rzut oka możemy odczytać z wykresu i stwierdzić, które odcinki badanego obszaru są mniej lub bardziej atrakcyjne.

Trzeba również podkreślić fakt, iż z technicznego punktu widzenia jest to jedna z prostszych metod oceny krajobrazu.

b) wyników:

Rozwój opisywanego obszaru jest procesem dynamicznym, co potwierdza wykres przedstawiający krzywą wrażeń Wejcherta. Krajobraz wsi Międzyłęż jest zróżnicowany pod względem estetycznym, jednak w niektórych miejscach również monotonny. Wyniku przeprowadzonej przeze mnie analizy stwierdzam, iż większość elementów stanowi dobrą kompozycję, tylko pojedyncze elementy wymagają naprawy.

Oznacza to, że teren ten dobrze komponuje się z otaczającą go infrastrukturą szatą roślinną. Poziom dewastacji tego krajobrazu jest dość niski, a nasycenie infrastrukturą nie przekracza 50%.

Jednakże, aby dany teren należał do wysokiej jakości terenów, czyli takich, które mają w miarę równomierną krzywą Wejcherta należałoby spełnić wiele niezbędnych warunków.

Głównym warunkiem dobrego gospodarowania jest prowadzenie dobrej polityki inwestycyjnej, co jednocześnie zwiększyłoby atrakcyjność gospodarczą danego obszaru.

Podsumowując: stan obecny przedstawionych terenów szacuje się jako dobry, z możliwością poprawienia jego walorów w celu uzyskania bardziej zadowalających wyników.

---