DV8 Physical Theatre the cost of living

DV8 Physical Theatre powstał w 1986 roku jako niezależne stowarzyszenie tancerzy rozczarowanych dotychczasowymi kierunkami rozwoju tańca

Do tej pory zespół stworzył 13 głośnych przedstawień, z którymi odbył wiele międzynarodowych tournee. DV8 jest również autorem trzech nagrodzonych filmów telewizyjnych. Zespół prowadzi Lloyd Newson.
DV8 przełamuje bariery między tańcem i teatrem. Swoją sztuką angażuje się w problemy współczesnego człowieka. Chce, aby ich przekaz w jasny i bezpośredni sposób docierał do jak najszerszej widowni. Tematy, które porusza w swoich pracach, próbuje ujmować w sposób możliwie radykalny. Podstawą do przygotowywania nowych prac DV8 są twórcze potrzeby i inspiracje jej członków. Zespół skupia się na artystycznych poszukiwaniach, i to one, a nie względy ekonomiczne czy organizacyjne, determinują pracę grupy. DV8 rzuca wyzwanie dotychczasowej, tradycyjnej estetyce i zakorzenionym formom, które przyczyniły się do ugruntowania zasad zarówno tańca klasycznego, jak i nowoczesnego. Zespół próbuje zwracać się ku takim wartościom tańca, które umożliwiają szeroką i kompleksową dyskusję nad współczesnymi zagadnieniami.

Zespół znany jest z ciągłych prób pokonywania własnych ograniczeń i analizowania relacji pomiędzy mężczyznami i kobietami w dzisiejszym społeczeństwie. DV8 weryfikuje nasze ustalone i ugruntowane sądy o tym, czym jest taniec, jakie są jego możliwości i kto może znaleźć się w kręgu jego odbiorców.

Przedstawienie the cost of living

DV8 przedstawia spektakl o rzeczywistości i grze pozorów, o tym jak społeczeństwo wpływa na jednostkę, jak człowiek zmienia się pod wpływem innych.

§ Ludzie spacerują po parku. W swoich ciałach kryją swoje historie. Clown, który zabawia dzieci, jest równocześnie płatnym mordercą. Zostaje wynajęty przez kobietę, żeby zabić jej syna. W Australii najczęstszą przyczyną śmierci mężczyzn w wieku 18-35 lat są samobójstwa. Kiedy tynk po raz czwarty odpadnie od ściany, murarz powie: "to była moja wina, a nie jego". Kiedy powtarzasz coś w kółko, zaczynasz w to wierzyć.

§ Gdy byłem młodszy wierzyłem, że jestem nieśmiertelny, a moje zdjęcie rentgenowskie tylko mnie w tym utwierdzało. Mój partner umarł na AIDS tydzień temu. Ukrywał przede mną chorobę. Chroń siebie; ciało nigdy nie kłamie. Dlaczego tak wielu artystów zabiło się? Ktoś kiedyś powiedział, że teatr to schronienie dla neurotyków i narkomanów. Czy tak jest w istocie?

§ Mężczyzna obiecywał sobie, że będzie wierny swojej kobiecie. Ale ona zobaczyła długowłosą blondynkę w ich łóżku. Zrobiła mu scenę. On oskarżył ją o neurotyczne iluzje. Teraz ona leczy się i bierze prozac, ale nadal nie zna prawdy. Chroń siebie; zaprzeczaj wszystkiemu. Słowa nie kłamią, ludzie - tak.

§ Jak wiadomości telewizyjne mogą być prawdziwe, skoro żadna brzydka kobieta, nie może być prezenterką.

§ Ile miałeś lat, kiedy obraz niewinności na zawsze zniknął ci z oczu? Więc teraz walcz dopóki możesz.

Spektakl zawiera drastyczne sceny i brutalny język, które niektórym mogą wydawać się obraźliwe.

Prasa

Najnowsze przedstawienie teatru DV8 rozprawia się z naszymi dobrze wrytymi w pamięć wyobrażeniami, myślowymi kliszami i zmusza nas do zastanowienia się nad nimi w inny sposób. Najlepsze w tym spektaklu jest komiczne w wyrazie i jednocześnie głęboko poruszające pozbawianie nas złudzeń. "Can we afford this" to studium przybieranych póz i masek, które

zakładamy, aby ukryć nasze prawdziwe uczucia. Bogaty wizualnie i różnorodny spektakl olśniewa podobnie jak cyrkowe widowisko. Odkrywa, ile kosztuje nas bycie prawdziwym człowiekiem. W serii krótkich historii, anegdot i ulotnych obrazów zespół w ostrym tonie opowiada o kosztach takiego życia, umiejętnie łączy przy tym humor z elementami horroru. Dyrektor grupy Lloyd Newson pracował tutaj z bardzo różnymi tancerzami, którzy zostali zaproszeni do współtworzenia przedstawienia. Są wśród nich tancerze doskonale sprawni i aktor bez nóg, siedemdziesięcioletnia kobieta i mężczyzna z potężną nadwagą. A największe wrażenie wywiera David Toole - człowiek pozbawiony nóg tańczący we wspaniałym duecie z Eddie Kay. Dwójka aktorów porusza się w sposób nieco ciężki i nierówny świetnie oddając sprzeciw Toola wobec jego fizycznej ułomności. Później, w następnej sekwencji język ciała mówi wszystko. W jednej z najlepszych tutaj scen, wzbogaconej słowami, Toole sprowadza swoją godność do poziomu podłogi, podczas gdy inny tancerz w przerażający sposób krąży wokół niego i zadaje pytania dotyczące intymnych szczegółów jego fizyczności. Dodatkową wiedzę o charakterze postaci, którą gra Tool, możemy czerpać z kolejnej przejmującej sceny. W ciemnościach aktor tańczy z wysoką Kate Coyne. Ona jakby podwaja się, jej ciało zaczyna przypominać czworonożne zwierzę. Wtedy on ustawia się za niej plecami, wydaje się wówczas, jakby jej nogi należały do niego. Widzimy człowieka, który przez cały czas porusza się i skacze - nie posiadając nóg. /SYDNEY MORNING HERALD/ Lloyd Newson, od 1986 roku jest dyrektorem DV8 Physical Theatre. Podczas swojej pracy z zespołem rzucił wyzwanie tradycyjnej estetyce i ustalonym formom tańca zarówno klasycznego, jak i nowoczesnego. Wywarł ogromny wpływ na rozwój tańca współczesnego. Bardzo ważnym aspektem jego działalności jest sprzeciw wobec abstrakcji w tańcu. Newson koncentruje się na umiejętnym łączeniu ruchu i znaczeń. Swoje prace zawsze umieszcza we współczesnym kontekście społecznym. Zarówno prace sceniczne, jak i filmy Newsona zrealizowane razem z zespołem DV8 Physical Theatre, były wielokrotnie nagradzane w Wielkiej Brytanii. Zdobyły też wiele międzynarodowych nagród. Newson prowadził warsztaty w Wielkiej Brytanii, wielu krajach Europy i Australii. Jako niezależny twórca uczył technik tańca w Londynie, współpracował także z najważniejszymi angielskimi, australijskimi i południowoamerykańskimi zespołami tańca. Tańcem zainteresował się po ukończeniu wydziału psychologii. Uzyskał wówczas stypendium i wstąpił do London Contemporary Dance School. W latach 1981-1985 był tancerzem i choreografem Extemporary Dance Theatre. W tym czasie współpracował również z wieloma choreografami, wśród których znaleźli się tak różni twórcy, jak: Karole Armitage, Michael Clark, David Gordon, Daniel Larrieu czy Dan Wagoner.

---