DV8 Physical Theatre
«DV8 Physical Theatre to teatr tańca założony w 1986 r. przez Loyda Newsona. Powstał jako stowarzyszenie tancerzy niezadowolonych z kierunków rozwoju, jakie obrał ówczesny taniec. DV8 rzucił wyzwanie tradycyjnej estetyce i ustalonym formom tańca zarówno klasycznego, jak i nowoczesnego, tańcowi abstrakcyjnemu, przeestetyzowanemu, skoncentrowanemu tylko na ruchu. DV8 rzucił również wyzwanie stawianiu barier między tańcem a teatrem, między tańcem a zaangażowaniem społecznym. W swoich spektaklach DV8 porusza problemy współczesnego człowieka, a tym samym zmusza do dyskusji o ... "kosztach życia". Łączy ruch ze znaczeniem.Do tej pory zespół stworzył 15 głośnych spektakli (m.in. "Enter Achilles", "Bound to Please", "The Happiest Day of My Life", "Strange Fish", "Just for Show"), które zostały świetnie przyjęte na całym świecie oraz pięć nagradzanych filmów telewizyjnych. W przedstawieniach DV8 obok "zwyczajnych" tancerzy występują osoby ułomne fizycznie, a także odbiegające od ukształtowanej przez media i reklamę "normy". Działalność grupy DV8 opiera się na założeniu, że sztuka cielesnej ekspresji nie jest zarezerwowana tylko dla absolwentów szkół baletowych, a taniec jest nie tylko domeną estetycznych doznań.
Recenzent The Guardian pisał - Postaci eksponują tutaj swoją ekscentryczność, ukazują ból. Zachowują się podobnie jak na konkursie piękności, tyle, że jest to makabryczny konkurs na opak, a jego uczestnicy stają się ofiarami. "Mam 72 lata - mówi Diana Payne Meyers ubrana w kostium kąpielowy, który eksponuje jej obwisłe i pomarszczone, filigranowe ciało - po trzydziestce miałam jeszcze czterech kochanków".
Owo specyficzne podejście do estetyki i zasad tańca pociąga za sobą refleksję na tematy społeczne, a nawet filozoficzne. W ten sposób DV8 przekracza ograniczenia tańca współczesnego, zapędza się w rejony radykalnego wręcz uspołecznienia czy upolitycznienia sztuki, łamie nie tylko konwencje tańca, ale i surowość umownych zasad, wyznaczających funkcjonowanie współczesnej sztuki i mediów.
Zaangażowanie aktorów DV8 Theatre w spektakle jest wynikiem ciężkiej pracy, a same pomysły na spektakle biorą się z rzeczywistych potrzeb artystycznych i ideologicznych. Loyd Newson, prowadzący teatr, w jednym z wywiadów mówił - Tworzę tylko, jeśli mam coś do powiedzenia, a praca jest generalnie o zagadnieniach, które dotyczą lub dotykają mojego życia w danym czasie. Chcę prowokować samego siebie, stawiać pytania samemu sobie oraz myślom, motywacjom i założeniom aktorów.
W pracy Newsona z aktorami najważniejsze jest pytanie "dlaczego?". Szuka on ruchu z intencją i celem, nie ruchu abstrakcyjnego, jedynie pięknego, ale ruchu, który znaczy- dlaczego.
"Dlaczego?" jest sercem pracy DV8 Theatre - jak sam podkreśla.
Działalność DV8 Theatre w całości opiera się na przeświadczeniu o integralności sztuk. W ich spektaklach taniec ma równy status, co muzyka, dekoracje, słowo. Większość spektakli służy za kanwę do filmów video lub telewizyjnych. Ta otwartość i nowoczesność zawiera się już w samej nazwie - DV8 Physical Theatre czyli Dance & Video 8 Physical Theatre. DV8 brzmi jak "deviate", czasownik pochodzący od rzeczownika "deviation", czyli zboczenie, odchylenie, odejście. Określenia te dobrze oddają, czym DV8 Physical Theatre jest dla teatru, tańca i społeczeństwa. Tyle że w tym wypadku, na przekór, "deviation" ma zabarwienie pozytywne.