POCZĄTKI FILOZOFII GRECKIEJ
Jońska Filozofia Przyrody - Jończycy
siedmiu mędrców - funkcjonuje w wielu mitach, wierzeniach. Naprawdę mówi się o czterech:
Bias z Prieny
Pittakos
Solon
Tales z Miletu
Osiągnięcia:
wynalazki praktyczne: rzemieślnicy (Ikar, Dedal, Archimedes - prawo Archimedesa, Tales - prawo Talesa, geometria) - wiedza dotycząca każdej dziedziny życia
zalecenia moralne mędrców:
„umiar jest najlepszy”
„znaj chwilę stosowną”
„rozkosze są śmiertelne, cnoty nieśmiertelne”
„nie mówcie czterech nikim, że jest szczęśliwy, dopóki jeszcze żyje”
generalnie: mądrości życiowe
ogólnie - przekroczenie granic wiedzy potocznej i wyjaśnień w ramach początku religijnego
Tales z Miletu - ok. VI w. p.n.e.
przewidział zaćmienie Słońca (28.05.585 r. p.n.e.) - dotyczyło to nauk fizycznych
pytanie o pierwszą przyczynę / zasadę (arche) - pytanie o fundament świata
Zasada a Przyczyna
Zasada - ponadczasowa, działa zawsze
Przyczyna - powoduje coś na początku, ale nie znaczy, że zawsze działa
odpowiedź - woda (jako jeden z żywiołów) - „zasadą świata jest woda”
Woda wydaje się być specjalnych żywiołem - bez niej wszystko umiera
hylozoizm - materia ma zdolność do ruchu, jest dynamiczna:
hylo - materia
zoon - zwierzę, istota samoporuszająca się
Materia ma mieć taką właściwość, nie tylko ożywiona. Dowodem jest magnes - pobudza on ruch.
Materia, tak jak zwierzę, ma zdolność do ruchu, różni się tylko prędkość.
Anaksymander - uczeń Talesa
wynalazł i świadomie pierwszy użył termin arche
pierwszą przyczyna jest apeiron - bezkres, kategoria abstrakcyjna. Anaksymander twierdził, że błędem jest uważanie, ze świat jest stworzony przez coś, co także jest składnikiem świata, np. woda
twierdził, że z bezkresu wyłoniły się przeciwieństwa, i to one powodują zmiany i ruch
Anaksymenes - odszedł od zagłębiania się filozoficznego, powrócił do pojęć nieabstrakcyjnych
bezkres to powietrze, kolejny żywioł. Jest to krok w tył - powrót do kategorii konkretnej. Jak zabierze się komuś powietrze, to się udusi, nie ma świata bez powietrza
osiągnięcia naukowe: obserwacje chemiczne - odkrył przemianę stanów skupienia pod wpływem temperatury
problemy Jończyków:
Czy zasada - arche - jest abstrakcyjna (apeiron) czy obserwowana w świecie (woda, powietrze)?
Dlaczego świat jest różnorodny?
Co jest przyczyną ruchu? Co jest przyczyną zmian?
Czy świat jest stały czy zmienny? - fundament greckiej filozofii
Heraklit z Efezu:
postać:
żył na przełomie VI i V w. p.n.e.
trzy traktaty: kosmologiczny, polityczny, teologiczny
wyniosły, odludek, pesymista, niechętny ludziom (elitaryzm)
mętny, aforystyczny styl - „ciemny” Heraklit
poglądy:
wzorem Jończyków wykazuje zasadę (arche) świata - ogień, bardzo dynamiczny:
„wszechświata nie stworzył żaden bóg ani żaden człowiek, lecz był on zawsze, jest i będzie żywym ogniem” - należy to rozumieć jak odradzanie się feniksa z popiołów
„ogień wymienia się na inne rzeczy, jak złoto wymienia się na towary”
koncepcja odradzania się świata - wieczne powracanie
w przeciwieństwie do Jończyków zwraca baczniejszą uwagę na dynamizm, zmienność, np. ogień
dynamizm, zmienność:
Pantha rhei - wszystko płynie - wszystko się zmienia - zasadniczą cechą rzeczywistości jest jej zmienność - wariabilizm:
„Niepodobna wejść dwa razy do tej samej rzeki”
„Obawiamy się jednej śmierci, a już wielu śmiercią ulegliśmy”
„Dla duszy jest śmiercią stać się wodą, dla wody stać się ziemią”
„jesteśmy i nie jesteśmy zarazem” - chodzi o ciągłe, dynamiczne zmiany, nic nie ma, wszystko się czymś dopiero staje
względność rzeczy - skoro wszystko się zmienia i przemienia, zacierają się granice między przeciwieństwami (dziecko jest trochę starcem, starzec jest jeszcze trochę dzieckiem)
rozumność świata - świat przenika kosmiczny rozum - logos
podsumowanie:
Skoro świat się zmienia, dlaczego są w nim „wyspy stałości” - czyli rzeczy, które się nie zmieniają?
Dlaczego nazywamy języka do nazywania świata, tak jakby był om niezmienny?
Dlaczego zmiany w świecie dokonują się w sposób uporządkowany? Częściowa odpowiedź - z powodu Logos
Parmenides z Elei:
postać:
współczesny Heraklitowi, uczeń Ksenofanesa
napisał wierszem dzieło filozoficzne
Ksenofanes - wędrowny poeta zainteresowany bogami. Nauczał, że bóstwo jest jedno - jako zasada tworząca świat i nie posiada cech przypisanych przez ludzi
poglądy:
naczelna teza: BYT jest, NIE-BYTU nie ma
byt - jest stały, niezmienny i wieczny, jest jeden, nie ma początku, ani końca, jest niepodzielny
opozycja: Byt - Stawanie się - Parmenides contra Heraklit
Czy bycie jest stopniowalne? Czy można „być trochę”? Nie ma pośrednich stanów. Coś, czego jeszcze nie było, nie jest bytem.
Tożsamość Myśli i Bytu - prawa bytu są prawami logiki. Odtąd logika staje się ważnym narzędziem filozoficznym
Parmenides to ojciec myślenia logicznego. Dochodzi do swoich tez logicznie. Co jest prawdziwe w umyśle, jest prawdziwe w rzeczywistości.
uczeń - Zenon z Elei (490 - 430 r. p.n.e.) - szuka relacji między logiką a rzeczywistością teoriami Parmenidesa:
argumenty a paradoksy - paradoks kłamcy Epimeridera, paradoks Sanach Pansy
argumenty przeciw ruchowi: dychotomia, Achilles, strzała, stadion
podsumowanie:
Jak pogodzić twierdzenie o bycie z wiedzą doświadczalną?
Jak pogodzić Heraklita i Parmenidesa?
Ponownie: Dlaczego zmiany w świecie dokonują się w sposób uporządkowany?
Ponownie: Dlaczego używamy języka do nazywania świata tak jakby był on niezmienny?
Podsumowanie:
arche - poszukiwanie zasady, przyczyny świata
apeiron - bezkres Anaksymandra
wariabilizm - koncepcja zmienności świata Heraklita
logos - rozum przenikający świat Heraklita
eleatyzm - koncepcja jednego bytu Parmenidesa
problem pogodzenia wiariabilizmu i eleatyzmu
1