Bojowy wóz rozpoznawczy BWR-1D został opracowany na początku lat 70. XX w. w byłym ZSRR na bazie bojowego wozu piechoty BWP-1. Od wersji podstawowej odróżnia go przede wszystkim specjalistyczne wyposażenie niezbędne do prowadzenia działań rozpoznawczych oraz brak wyrzutni PPK i mechanizmu dosyłającego armaty 2A28. Bojowy wóz rozpoznawczy został wprowadzony do uzbrojenia Armii Rosyjskiej w 1972 r. pod nazwą BRM-1K, obecnie zaś jest eksploatowany przez Armię Rosyjską, Białoruską, Ukraińską, Czeską i Polską. W 1987 r. 22 pojazdy trafiły do uzbrojenia Wojska Polskiego, otrzymując oznaczenie BWR-1D.

Ogólna charakterystyka broni
Przeznaczenie: prowadzenie rozpoznania na szczeblu związku taktycznego, w bezpośredniej styczności z przeciwnikiem.
Uzbrojenie: armata gładkolufowa 2A28 kalibru 73 mm, karabin maszynowy PKT kalibru 7,62 mm, 2x3 wyrzutnia granatów dymnych 902W „Tucza” kalibru 81 mm.
Zasilanie: armata - ręczne, karabin maszynowy - taśmowe z magazynu o pojemności 2000 naboi.
Naprowadzanie: w płaszczyźnie poziomej i pionowej - elektryczne (bez stabilizacji).
Podwozie: gąsienicowe - 6 par pojedynczych kół nośnych (zawieszonych na wałkach skrętnych), trzy pary rolek podtrzymujących, koła napinające z tyłu, napędowe z przodu.
Układ napędowy: silnik wysokoprężny UTD-20, sześciocylindrowy.
Układ przeniesienia mocy: sprzęgło suche wielotarczowe, mechaniczna skrzynia biegów (5 biegów do przodu, 1 wsteczny), dwustopniowe planetarne mechanizmy skrętu, jednostopniowe planetarne przekładnie boczne.
Celownik: dzienno-nocny 1PN22M2.
Wyposażenie specjalne: stacja radiolokacyjna obserwacji pola walki PSNR-5K, dalmierz laserowy DKRM-1, przyrząd rozpoznania radiotechnicznego ERRS-1, aparatura nawigacyjna TNA-3, przyrząd rozpoznania chemicznego i promieniotwórczego PPChR, wojskowy przyrząd rozpoznania chemicznego WPChR, urządzenie ogrzewczo-wentylacyjne, urządzenie filtrowentylacyjne, termiczna aparatura dymotwórcza, indukcyjny wykrywacz min IMP-1, agregat prądotwórczy AB-1-P, radiostacje: R-130M, R-123M, przenośna R-148, telefon wewnętrzny R-124 oraz nadajnik łączności szybkiej R-014D.
Dane taktyczno-techniczne
Wymiary: (6760x2940x1920 mm).
Masa bojowa: 13 300 kg.
Kąt ostrzału w płaszczyźnie pionowej: od -50 do +300.
Kąt ostrzału w płaszczyźnie poziomej: 360.
Prędkość początkowa (maksymalna) pocisku kumulacyjnego: 400 m/s (665 m/s).
Prędkość początkowa pocisku odłamkowego: 290 m/s.
Maksymalna donośność strzału pociskiem odłamkowym: 4500 m.
Odległość strzału bezwzględnego pociskiem kumulacyjnym: 765 m.
Szybkostrzelność praktyczna: 4-6 strz./min.
Obsługa: 6 żołnierzy.
Moc silnika: 221 kW (300KM).
Pojemność zbiorników paliwa: 462 dm3.
Prędkość maksymalna: 65 km/h, pływania - 7 km/h.
Zasięg jazdy: 600 km.
Zdolność pokonywania terenu:
- rowy o szerokości: 2,5 m;
- ścianki o wysokości: 0,7 m;
- brody o głębokości: pływa;
- wzniesienia o nachyleniu: 350;
- wzniesienia o przechyleniu: 250.
Amunicja do armaty
Typ naboju: zespolony, z łuską metalową.
Rodzaje pocisków: kumulacyjny (z napędem rakietowym), odłamkowo-burzący.
Masa naboju: 3,5-4,6 kg.
Masa pocisku kumulacyjnego: 2,6 kg.
Zapas przewożonej amunicji: 20 naboi.
Tytuł i sygnatura instrukcji:
„Bojowy wóz rozpoznawczy BRM-1K. Opis i użytkowanie”. Sygn. Uzbr. 2391/85; „Bojowy wóz rozpoznawczy BRM-1K. Album rysunków”. Sygn. Uzbr. 2392/85; „73 mm armata gładkolufowa 2A28. Opis i użytkowanie”. Sygn. Uzbr. 2334/84; „Stacja radiolokacyjna rozpoznania i obserwacji pola walki PSNR-5. Opis techniczny”. Sygn. Uzbr. 1947/78.
Tytuł i sygnatura tabel strzelniczych:
„Tabele strzelnicze”. Sygn. Szkol.733/89.
Producent: KMZ Kuragańskie Zakłady Mechaniczne, Rosja.

---