42.DOBÓR, AWANS I STABILIZACJA KADR W ADMINISTRACJI.

Formy doboru kadr:

Elekcja - osoby wybierane są przez wyborców; kraje anglosaskie

Nominacja dyskrecjonalna - dyskrecjonalne powołanie, patronaż. Stosowanie kryteriów politycznych, powoływanie urzędników politycznych. Metoda stosowana w wąskim zakresie, dotycząca wyłącznie stanowisk urzędniczych wysokiego szczebla (w ramach kompetencji rządu)

Powoływanie w oparciu o ściśle określone kryteria - czyli konkurs. Powszechnie stosowana metoda doboru kadr w administracji (Francja, Wlk. Brytania). Ustawy o pracownikach rządowych z 1990r. oraz o pracownikach państwowych z 1982r. w Polsce nie przewidują obsadzania stanowisk urzędniczych w administracji w drodze konkursu. Procedura konkursowa składa się z wyboru kandydata i dokonania nominacji przez jury konkursu.

Rekrutacja bezpośrednia - dotyczy urzędników najniższego szczebla, pełniących funkcje najniższego szczebla.

AWANS

Dużą rolę w administracji odgrywają awanse. Możliwości ich istnienia stanowi czynnik za pomocą których możemy oddziaływać na podnoszenie jakości pracy, uzupełnienia wykształcenia itp. Sam awans może być rozmaicie rozumiany, jako podwyższenie uposażenia, przeniesienie na wyższe stanowisko w hierarchii danego organu. Grają tu rolę nie tylko czynniki materialne, a także psychologiczne chęć uzyskania aprobaty w oczach zwierzchników, w opinii kolegów. Odpowiednio stosowana polityka awansów, uposażeń, rozmaitych rodzaju dodatków finansowych, może spełniać rozmaite role np.: dodatek za wysługę lat działań w kierunku stabilizacji załogi pracowniczej, za pomocą dodatków kwalifikacyjnych możemy podnosić wykształcenie pracowników. Polityka awansów powinna być tak kształtowana, by funkcjonariusz administracji miał przekonanie, że jego awans zależy w dużej mierze od niego samego tj. od wydajności jego pracy, jakości pracy, nie zaś od dyskrecjonalnej władzy przełożonych. Jeśli bowiem wyrobi się w nim przekonanie, że jego awanse są zależne od czynników subiektywnych wówczas będzie szukał drogi do awansu przez zabiegi szkodliwe z punktu widzenia interesów społecznych.

43.PRZECIWDZIAŁANIE KORUPCJI W ADMINISTRACJI.

• administracja przyjazna dla obywateli

• ustawiczne podnoszenie kwalifikacji zawodowych i świadomości etycznej urzędników

• właściwy system wynagradzania urzędników

TRZY SPOSOBY PRZECIWDZIAŁANIA KORUPCJI
1. Droga służbowa - jest nią zawiadomienie odpowiednich przełożonych skorumpowanego
2. Odpowiedzialność dyscyplinarna lub zawodowa - zawiadomienie odpowiednich organów (najczęściej będą to rzecznicy odpowiedzialności zawodowej lub dyscyplinarnej, którzy w postępowaniu przed sądami dyscyplinarnymi pełnią funkcję oskarżycieli)
3. Odpowiedzialność karna - zawiadomienie policji (m.in. wydziałów do walki z przestępczością gospodarczą w komendach wojewódzkich policji), prokuratury, a w wypadkach szczególnej wagi Centralnego Biura Śledczego lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, o popełnieniu przestępstwa.

45.KSZTAŁCENIE I DOSKONALENIE KADR W ADMINISTRACJI.

Gdy chodzi tu o pracowników administracji zwanych umownie „obsługą techniczną” np.:(osoby zajmujące się maszynopisaniem) wystarczy z reguły przygotowanie na poziomie szkoły średniej, najlepiej zawodowej. Dotyczy to sporej liczby pracowników. Jednak w miarę wdrażania postępu technicznego w administracji publicznej powinna malec liczba pracowników tego typu. Natomiast problem wykształcenia wyższego dla potrzeb administracji pojawiła się w latach 80, kiedy to większość wydziałów prawa i administracji rozpoczęło ewidencję stacjonarnych studiów administracji. Uważano bowiem, że potrzebom administracji państwowej odpowiada w większym stopniu typ klasyczny studiów prawniczych. W tym wypadku mylono się jednak gdyż należy zwrócić uwagę, że w wielu działach administracji, zwłaszcza podejmujących organizatorską działalność, tradycyjne wykształcenie prawnicze okazuje się niewystarczające. Dotyczy to np.: osób zajmujących stanowiska kierownicze w administracji lub pracujących w tych działach, w których na pierwszy plan wybija się organizowanie pracy różnych zespołów, zaspakajanie potrzeb materialnych i innych obywatela. Obecnie lukę powstałą przez niektóre uczelnie państwowe studiów administracji, wypełniają wyższe prywatne szkoły zawodowe w zakresie zarządzania.

46.FORMY AKTYWNOŚCI ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ - PRZYKŁADY.

Formy aktywności administracji publicznej: podejmowanie decyzji, planowanie działań, koordynacja i współdziałanie
Rozwiązywanie rutynowych problemów decyzyjnych:
1) określenie zakresu przedmiotowego problemu decyzyjnego
2) określenie zakresu podmiotowego problemu decyzyjnego
3) zdefiniowanie obszaru konfliktów interesów
4) wyznaczenie wartości priorytetowych które zdeterminują sposób rozwiązania problemu
5) konkluzja- wybór rozwiązania problemu
Nadzwyczajne problemy decyzyjne:
-efekty programów w trakcie realizacji odbiegają od zamierzonych celów
- zmiana celów administracji ( zmiana kierownictwa)
-pojawienie się innowacji technologicznych
Planowanie: określenie pola planu- określenie problemu planistycznego- zgromadzenie informacji- zdefiniowanie celów- określenie prognoz- realizacja planu- kontrola i korektywa
Koordynacja i współdziałanie:
-proceduralne instrumenty zapewniania koordynacji np.Art.106kpa
-proced. instrumenty zapewniania Współdziałania np. Art. 52 k.p.a.
-organizacyjne instrumenty zapewniania koordynacji i współdziałania np. art. 18 ustawy o adm. rządowej w województwie

47.DZIAŁANIA WŁADCZE A NIEWŁADCZE - PRZYKŁADY.

Formy działań administracji podzielić można na formy działań władczych i niewładczych zwanych pozawładczymi. Działanie władcze to jednostronne rozstrzygnięcie organu administracji o pozycji prawnej drugiej strony stosunku prawnego. Przy czym ta druga strona musi się podporządkować woli organu dysponującego środkami przymusu państwowego, pozwalającymi na wymuszenie podporządkowania się. Do działań władczych należą akty administracyjne i akty normatywne.
W przypadku niewładczym form działania pozycje organu administracji i drugiego podmiotu stosunku prawnego są równorzędne. Nawet, jeśli istnieje pewne zróżnicowanie, organ administracji nie zajmuje pozycji zdecydowanie nadrzędnej. Czasami załatwienie określonej sprawy wymaga podjęcia kolejno kilku działań administracji mających różne formy prawne. Mamy wtedy do czynienia z ciągiem działań prawnych, z tzw. Działaniami złożonymi administracji.

PRAWNE FORMY DZIAŁANIA ADMINISTRACJI:
· stanowienie przepisów prawnych; akty administracyjne ogólne albo normatywne (rozporządzenia i zarządzenia) / naczelne organy a.p.
· wydawanie aktów administracyjnych indywidualnych / na mocy przepisów ogólnych
· zawieranie porozumień administracyjnych / między organami równorzędnymi, np. 2 wojewodów
· prowadzenie działalności społeczno-organizacyjnej / np. noclegownie; gł. administracja terenowa
· wykonywanie czynności materialno-technicznych / np. wykaz dzieci, które podlegają obowiązkowym szczepieniom

Niewładcze to takie, gdzie organ kształtuję tą sytuację w sposób "dwustronny" - np. umowa.

Formy działań administracji podzielić można na formy działań władczych i niewładczych zwanych pozawładczymi.
W przypadku niewładczych form działania pozycje organu administracji i drugiego podmiotu stosunku prawnego są równorzędne. Nawet, jeśli istnieje pewne zróżnicowanie, organ administracji nie zajmuje pozycji zdecydowanie nadrzędnej. Czasami załatwienie określonej sprawy wymaga podjęcia kolejno kilku działań administracji mających różne formy prawne. Mamy wtedy do czynienia z ciągiem działań prawnych, z tzw. Działaniami złożonymi administracji.

Do niewładczych form działania administracji zaliczymy :
§ umowy,
§ działalność społeczno-organizatorska ,
§ porozumienia administracyjne,
§ czynności materialno techniczne,
§ organizowanie przetargów.
Forma nie mieszcząca się ani w jednej grupie, ani w drugiej grupie (forma mieszana ) :
ugoda administracyjna.

48.BODŹCE EKONOMICZNE JAKO INSTRUMENT DZIAŁANIA ADMINISTRACJI.

Istotą oddziaływania za pomocą bodźców ekonomicznych sprowadza się przede wszystkim, z punktu widzenia prawnego, do pozostawienia podmiotom administracji swobody działania. One decydują jak się zachować w danej sytuacji. Administracja chce skłonić podmioty administrowane do wyboru działania zgodnego z jej zamierzeniami, zapewnia korzyści materialne, jeżeli podmioty te wybiorą działanie zgodne z celami i zamierzeniami administracji lub też pozbawia te podmioty korzyści jeżeli działają przeciwko zamierzeniom administracji. Nie stosuje się sankcji karnych, środków dyscyplinarnych czy środków egzekucyjnych za działanie niezgodne z zamierzeniami administracji. Nie oznacza to, że w tym przypadku podmioty administrowane mają zupełną swobodę działania i, że nie ma tu takich sankcji. Nie skłania się tu określonych podmiotów do działania za pomocą zakazów i nakazów, lecz jednostka wybiera określone działanie pod wpływem presji ekonomicznej kieruje się chęcią uzyskania korzyści materialnych. Głównie występują w sferze gospodarczej.

49.PLANOWANIE (PROGNOZOWANIE) W ADMINISTRACJI.

Pojęcie planowania (prognozowania) odgrywa szczególną rolę w administracji publicznej. Należy odróżnić planowanie w sferze „zewnętrznej” i „wewnętrznej”. W sferze zewnętrznej gdy dotyczyć ona może jednostki, planowanie winno być przewidziane ustawą. W sferze wewnętrznej wystarczy ogólna norma kompetencyjna. Jest to po prostu działaniem racjonalnym każdego kierownika. Samo planowanie jest procesem złożonym. Pierwszym etapem procesu działania jest ustalenie celu, do którego zmierzamy. Z kolei należy ustalić przesłanki planistyczne. Są one różne: a)przesłanki, których nie da się kontrolować i które są niezależne od wpływu planującego, b)przesłanki, które częściowo dadzą się kontrolować i wreszcie, c) przesłanki zupełnie zależne od planującego. Innym etapem procesu planowania jest przebadanie wszystkich możliwych kierunków działania i ich ocen. Potem dopiero następuje wybór kierunków działania. Końcowym etapem w procesie planowania jest ustalenie planów pochodnych w stosunku do planów głównych tj. ustalenie planów zabezpieczających wykonanie poszczególnych elementów planu głównego.

50.KOORDYNACJA I WSPÓŁDZIAŁANIE W ADMINISTRACJI - PRZYKŁADY.

Współdziałania: między podmiotem administracji publicznej uzasadniają różne względy. Potrzeba współdziałania wynika z zasad racjonalnej organizacji pracy. Brak jej godzi w spójność aparatu administracji. Pewne jednostki organizacyjne mają wspólne lub podobne cele i większe efekty w zakresie ich realizacji osiągną, gdy będą ze sobą współdziałały i udzielały wzajemnej pomocy. Niejednokrotnie zdarza się, że określonych zadań nie może wykonać jedna jednostka z uwagi na naturę tych zadań( np.: współdziałanie aparatu administracji z organem politycznym w przygotowaniu akcji wyborczej do samorządu), często przemawiają wspólne cele ekonomiczne i inne( np.: budowa drogi łączącej siedziby sąsiadujących ze sobą gmin)

Koordynacje: pojmuje się jako harmonizowanie działań różnych jednostek, czy zespołów jednostek dla osiągnięcia określonego celu: chodzi o usunięcie powstałych rozbieżności i zapobieganie im na przyszłość oraz usuwanie niepotrzebnego podwajania działań. Koordynacja powinna się łączyć z istnieniem planu. Poza tym koordynacja zakłada istnienie pewnej nie równorzędności podmiotów, nadrzędnego stanowiska podmiotu koordynacyjnego i podległości podmiotów koordynowanych.
Mamy wiele postaci koordynacji:
(terytorium) koordynacja terenowa i w skali państwa
(kryterium organizacyjne) koordynacja wewnętrzna i zewnętrzna
(struktura szczeblowa) koordynacja pozioma i pionowa

---