15.

(To tak poza pytaniem, ,ale dla wyjaśnienia:
Metoda nauczania: racjonalnie zaplanowana przez nauczającego forma organizacji etapów procesu uczenia się. Metoda stwarza określoną sytuację i warunki, których uczący podąża w jasno wyznaczonym kierunku, według wymaganych przez nauczającego założeń, by osiągnąć założony cel, jakm jest pewien zasób wiedzy i umiejętności;

Technika nauczania: to określony sposób praktycznego zastosowania metody (procedura, recepta, przepis) służący nie tyle nabywaniu przez uczącego się nowej wiedzy umiejętności, ile zdobywaniu sprawności posługiwania się nimi.)

Istotą metod aktywizujących jest:

przeniesienie akcentu z procesu nauczania na proces uczenia się

uwzględnienie emocjonalnego aspektu tego procesu

stwarzanie uczącym się przestrzeni do samodzielnego myślenia i działania

Cechy metod aktywizujących:

Podmiotowość: uczestnicy są podmiotem w procesie uczenia się-podejmują decyzje dotyczące treści i formy uczenia się oraz przebiegu ewentualnych modyfikacji tego procesu

Indywidualne potrzeby: uczestnicy uczą się tego, co służy uzupełnianiu ich indywidualnych deficytów wiedzy i umiejętności, odczuwanych jako indywidualne potrzeby rozwojowe

Kontrakt: Treść i forma uczenia się jest ustalona w formie kontraktu wypracowanego przez nauczyciela i uczących się w trybie negocjacji. Kontrakt może ulegać zmianom uwzględniającym stan aktualnych potrzeb ucznia.

Odpowiedzialność: Uczestnicy biorą odpowiedzialność za treść, formę oraz efekty uczenia się, wywierając aktywny wpływ na wszystko, co dzieje się w grupie, przez doraźne wyrażanie potrzeb i modyfikowanie kontraktu.

Komunikacja: Członkowie grupy wywierają wpływ na decyzje ich dotyczące przez utrzymanie stałej, wielostronnej komunikacji, odnoszącej się zarówno do własnych potrzeb, jak też treści i formy aktywności grupy oraz rzeczywistych efektów podejmowanych działań i wzajemnych relacji (informacje zwrotne)

Rola nauczyciela: Organizator procesu doświadczania, współplanujący wraz z grupą jej aktywność, koordynujący realizację wspólnego planu działania.

(+ zeskanowane metody i techniki aktywizujące)

Metody interaktywne: polegają na inicjowaniu procesu interakcji, czyli wymiany myśli, dyskusji, zbierania informacji i doświadczeń w małej grupie lub interakcji uczących się z innymi osobami spoza grupy (np. rodzicami, specjalistami). W czasie zajęć prowadzonych metodami interaktywnymi:

-uczący się uczą od siebie nawzajem, stwarzając razem z prowadzącym zajęcia sytuacje edukacyjne;

-prowadzący zajęcia pełni głównie rolę organizatora procesu uczenia się (facilitatora);

-uczącym stwarza się możliwości stosowania strategii słownych zwanych mową eksploracyjną („głośne myślenie”, w którym występują częste wahania, stawianie hipotez i ich weryfikowanie, najlepiej w grupie rówieśników)

-obowiązuje otwarty styl porozumiewania się, uczący czuja się swobodnie, mają do siebie zaufanie.

Przykłady metod: praca zadaniowa w małych grupach, metoda projektu, drama i techniki teatralne.

KORZYŚCI:
Największy stopień zapamiętywania wiedzy przekazanej tymi metodami (90%zapamiętanej wiedzy)

Reszta punktów to moja inwencja (więc niekoniecznie muszą być słuszne):

uczniowie chętniej biorą udział w takim procesie uczenia się, na który sami mają ogromny wpływ

wszechstronne kształcenie umiejętności uczenia się (patrz skan: cele metod aktywizujących)

OGRANICZENIA:

Stosowanie metod aktywizujących i interaktywnych w grupach pow. 20 osób może sprawiać spore trudności (1 nauczyciel może nie dać rady kontrolować pracy wszystkich uczniów)

czasami trudność może sprawiać przekonanie uczniów do aktywnej pracy, zwłaszcza gdy do tej pory uczniowie byli głównie uczeni metodami podającym, które nie wymagały od nich własnego wkładu w uczenie się.

Nauczyciel powinien bardzo dobrze znać metody i techniki aktywizujące, by móc odpowiednio, skutecznie je wykorzystać.

Metody aktywizujące i interaktywne wymagają specyficznych warunków (np. odpowiednia ilość miejsca, materiały edukacyjne, dydaktyczne itp.)

odpowiednia ilość czasu

16. ETAPY PLANOWANIA W EDUKACJI ZDROWOTNEJ

Etap 1

Diagnoza potrzeb uczestników i wybór priorytetów- Każdy, niezależnie od wieku i środowiska ma pewien zasób wiedzy i doświadczenia związane ze zdrowiem i chorobą. Dlatego diagnoza potrzeb osób uczących się jest integralna częścią i pierwszym etapem planowania. Dokonując tej diagnozy trzeba odpowiedzieć na 3 pytania:

1. Co to jest potrzeba (np. coś , czego potrzebujemy, odczuwanie braku itp.)

2. Jakie są rodzaje potrzeb (np. normatywna, odczuwania, wyrażania, porównawcza)

3. Dlaczego należy dokonywać diagnozy w ed. zdrowotnej, bo: -potrzeby różnych osób i grup są zróżnicowane, - pytanie o potrzeby może rozbudzić zainteresowanie sprawami zdrowia, co ma szczególne znaczenie w przypadku dzieci i młodzieży, które na co dzień się tym nie interesują, -pytanie o potrzeby i stwarzanie możliwość uświadomienia ich sobie sprzyja zwiększeniu aktywności i motywacji do uczenia się o zdrowiu

Etap 2 Ustalanie celów i zadań.

Najczęściej ustalamy jeden cel ogólny i cele szczegółowe (specyficzne).

Mamy 3 grupy celów szczegółowych: 1. poznawcze - czego uczący powinien się dowiedzieć, poznać, zrozumieć; 2. afektywne - dotyczą kształtowania lub zmiany postaw, przekonań, wartości, opinii; 3. behawioralne - dotyczą umiejętności, sposobów postępowania i zachowań.

W wyborze i formułowaniu celów należy przestrzegać zasad:
1. zgodność z ustalonymi potrzebami uczących się;

2. realność-możliwość osiągnięcia celu w ustalonym czasie i/lub konkretnej sytuacji

3. precyzja sformułowania celu-ułatwia planowanie działań, dobór metod i technik oraz ewaluację wyników

4. mierzalność-umożliwia to ewaluację wyników, czyli sprawdzenie czy osiągnęliśmy cel.

Etap 3. Dobór metod i technik

Precyzyjne określenie celów edukacji zdrowotnej umożliwia dobranie odpowiednich metod i technik ich osiągnięcia. Dokonując ich wyboru należy odpowiedzieć na pytania:

1. Jaka metoda jest najwłaściwsza do osiągnięcia danego celu

2.Jakie metody można wykorzystać w konkretnych warunkach (wiek uczestników, ich specyficzne cechy, warunki prowadzenia zajęć)

3. Jakie metody zaakceptują uczestnicy.

4. Jakie doświadczenia i umiejętności w zakresie stosowania metod aktywizujących i interaktywnych ma prowadzący zajęcia.

Etap 4. Identyfikacja zasobów.

Realizacja programu wymaga zabezpieczenia odpowiednich zasobów. Należą do nich:

1. zasoby ludzkie-w tym osoba prowadząca zajęcia (jej doświadczenie, umiejętności, energia, czas, którym dysponuje), a także inne osoby, które będą współpracowały przy realizacji programu (np. rodzice, rówieśnicy, współpracownicy)

2. zasoby materialne-środki dydaktyczne, wydawnictwa, dostęp do xero itp.

3. czas-dotyczy czasu, jakim dysponują uczestnicy (np. czas przewidziany w planie lekcji)

Etap 5. Planowanie ewaluacji

Ewaluacja jest niezbędnym elementem współczesnych programów ed. zdrowotnej.

Niezbędne jest sprawdzenie:
-jak przebiega realizacja programu-ewaluacja procesu

-czy i w jakim stopniu osiągnęliśmy ustalone cele-ewaluacja wyników

Etap 6. Opracowanie planu realizacji programu

Zaplanowanie, jak realizowany będzie program, kto i jakie zadania będzie wykonywał, jak, kiedy i gdzie. Jest to niezbędne w dużych programach, w których korzystnie jest wyróżnić pewne elementy i szczegółowo zaplanować najważniejsze zadania. Można także przygotować zestawy scenariuszy dostosowane do poszczególnych celów szczegółowych.

Etap. 7. Realizacja programu, ewaluacja

W czasie realizacji programu, zgodnie z ustalonym planem, dokonujemy systematycznie oceny jej przebiegu (ewaluacji procesu) i wyników według założeń opracowanych w etapie 5 planowania. Wyniki tej ewaluacji stanowią podstawę do ewentualnej korekty ustalonego planu.

4

---