Poznań, dnia …………..2013 r.

ZATWIERDZAM

dowódca … plutonu

…………………………………

PLAN PRACY
INSTRUKTORA NA PUNKCIE NAUCZANIA

I. ZAGADNIENIE: Przygotowanie sygnałów dowodzenia i łączności.

II. CEL:

• Uczyć: działać na sygnały dowodzenia i alarmowania oraz przekazywania ich.

III. CZAS: …… min.

IV. MIEJSCE: TTPZ

V. LITERATURA:

• „Regulamin działań wojsk lądowych” - DWLąd. 115/2008.

• „Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych” - DWLąd. 26/2000,

• „Poradnik metodyczny do szkolenia taktycznego pododdziałów zmechanizowanych” - Szkol. 715/88.

• „Regulamin działań taktycznych wojsk panc. i zmechanizowanych”. -. DWLąd wewn. 134/09

VI. ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWO - TECHNICZNE:

• ISOPS (MP-4,OP-1) na stan;

• chorągiewki sygnalizacyjne 1 kpl.;

• odrzutniki do strzelania amunicją ślepą wg potrzeb;

• ubiór słuchaczy polowy.

VII. WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

• W czasie trwania zajęć wykonywać te czynności które zostały nakazane przez instruktora lub wynikają z treści otrzymanego zadania.

• Zwracać uwagę na zachowanie ostrożności podczas przemieszczanie się w terenie.

• Wszystkie czynności wykonywać szybko, sprawnie, lecz z zachowaniem środków ostrożności przewidując następstwa swego działania lub zaniechania działania.

• Nie podnosić i nie dotykać przedmiotów niewiadomego pochodzenia mogących spowodować zagrożenie życia, fakt ich znalezienia meldować natychmiast kierownikowi zajęć.

• Nie oddalać się samowolnie z rejonu zajęć.

• Każdorazowo meldować o wszystkich urazach, kontuzjach oraz uszkodzeniach sprzętu

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Lp.	CZYNNOŚCI INSTRUKTORA	CZYNNOŚCI SZKOLONYCH
	Podanie treści zagadnienia - Przygotowanie sygnałów dowodzenia i łączności.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Określenie celu zagadnienia - Ma to na celu nauczyć was istoty łączności oraz rozumienia i wykonywania sygnałów dowodzenia.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wprowadzenie w sytuację taktyczną - nie dotyczy.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Podanie komendy, na jaką się wykonuję te czynność - nie dotyczy.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Wzorowy pokaz - pokazuję szkolonym jakie są sygnały dowodzenia.	Stoją na zbiórce i słuchają.
	Pokaz z objaśnieniem - pokazuję szkolonym sygnały dowodzenia i ich znacznie.	Stoją na zbiórce, obserwują i słuchają.
	Ćwiczenia na tempa - nie dotyczy	-
	Ćwiczenia etapami - nie dotyczy.	-
	Ćwiczenia do pełnego opanowania - nakazuję szkolonym powtórzyć sygnały dowodzenia.	Szkoleni pokazują sygnały dowodzenia.
	Reagowanie instruktora na popełniane błędy.	Wykonują komendy instruktora, ćwiczą praktycznie.
	Omówienie zrealizowanego zagadnienia we skazaniem najczęściej popełnianych błędów, sposobu ich usunięcia, wskazanie najlepiej i najsłabiej ćwiczących, zadań i czynności do pracy samodzielnej.	Stoją na zbiórce, słuchają, zadają ewentualne pytania.

ZAŁĄCZNIK:

1. System łączności w siłach zbrojnych

OPRACOWAŁ

Dowódca drużyny

…………………………………..

ZAŁĄCZNIK nr 1

Łączność jest istotnym elementem dowodzenia. Z punktu widzenia potrzeb dowodzenia oraz planowania i koordynowania działań z jednostkami sąsiadującymi (wspierającymi, współdziałającymi), a także kontroli wykonywania zadań system łączności musi zapewnić wymianę informacji w „poziomie” - między pododdziałami sąsiadującymi oraz w „pionie” - z przełożonym i z podległymi pododdziałami.

System łączności jest to organizacyjno - techniczny zespół sił i środków łączności oraz informatyki, odpowiadający potrzebom dowodzenia i kierowania ruchem pododdziałów oraz sterowania środkami rażenia, a także charakterowi prowadzonych działań i wykonywanym zadaniom.

System łączności sił zbrojnych składa się z dwóch zasadniczych komponentów: stacjonarnej sieci łączności sił zbrojnych oraz polowej sieci łączności.

Stacjonarna sieć łączności jest siecią telekomunikacyjną, zbudowaną na bazie sieci telekomunikacyjnej kraju, wzbogaconej o wojskowe siły i środki łączności zorganizowane w węzły i linie łączności.

Polowy system łączności natomiast jest zbudowany z wykorzystaniem mobilnych sił i środków łączności oraz informatyki.

Sieci łączności stacjonarnej i polowej są przewidziane do wspólnego wykorzystania. Bezpośrednim organizatorem polowego systemu łączności jest szef (dowódca) łączności.

System łączności organizuje się, zapewniając kompleksowe użycie różnorodnych środków we wszystkich relacjach dowodzenia: współdziałania, powiadamiania, ostrzegania i alarmowania oraz sterowania środkami rażenia.

Zasadniczym zadaniem polowego systemu łączności jest zapewnienie terminowej, wiernej i skrytej łączności dla potrzeb dowodzenia wojskami oraz sterowania środkami rażenia, a także współdziałania i powiadamiania, ostrzegania i alarmowania.

W systemie łączności wyróżnia się:

- łączność dowodzenia; organizuje ją przełożony do podwładnego w celu przekazywania rozkazów (zarządzeń) oraz przyjmowania meldunków i sprawozdań. Utrzymuje się ją bezpośrednio z podległymi organami dowodzenia z uwzględnieniem możliwości oddziaływania o jeden szczebel dowodzenia niżej. Obejmuje ona również łączność wewnętrzną stanowisk dowodzenia.

Osoby sprawujące kierownicze funkcje w systemie dowodzenia i przebywające okresowo poza stanowiskiem dowodzenia są obowiązane posiadać środki łączności umożliwiające dowodzenie.

Odpowiedzialność za łączność z podwładnymi ponosi przełożony, jednak w wypadku jej utraty, zarówno przełożony, jak i podwładny mają obowiązek przedsięwziąć niezbędne środki w celu jej odtworzenia;

- łączność współdziałania; tworzy się na podstawie decyzji dowódcy organizującego współdziałanie. Potrzebne siły i środki łączności i informatyki wydzielają zainteresowani dowódcy (szefowie), tworząc niezbędne relacje łączności.

Odpowiedzialność za funkcjonowanie łączności współdziałania - jeżeli nie zostało ustalone inaczej - ponoszą:

- między ogólnowojskowymi oddziałami, pododdziałami a oddziałami, pododdziałami rodzajów wojsk - dowódcy oddziałów, pododdziałów ogólnowojskowych;

- wzdłuż frontu - sąsiad z lewej strony na prawą;

- z głębi ugrupowania do frontu - dowódcy znajdujący się w odwodzie;

- z desantem - dowódca oddziału, pododdziału wchodzącego w rejon działania desantu;

- z terenowymi organami dowodzenia jednostek wojsk obrony terytorialnej i niemilitarnymi ogniwami obrony - dowódca oddziału, pododdziału wchodzącego w rejon przez nie administrowany;

- z lotnictwem wspierającym - wysunięte grupy naprowadzania lotnictwa przybywające z własnymi siłami i środkami łączności i informatyki na stanowiska dowodzenia pododdziałów wojsk lądowych;

- z siłami marynarki wojennej - zespół funkcjonalny (grupa operacyjna) wydzielony z marynarki wojennej, przybywający z własnymi siłami i środkami łączności i informatyki na odpowiednie stanowiska dowodzenia pododdziałów wojsk lądowych.

Przekazywanie sygnałów ostrzegania i alarmowania odbywa się poza kolejnością na wszystkich szczeblach dowodzenia i we wszystkich relacjach łączności.

---