TEORIE GRUPY SPOŁECZNEJ
Teoria interakcjonizmu symbolicznego
Jej podstawę stanowi koncepcja jaźni i interakcji Meada oraz organizacji społecznej jako zorganizowanej działalności jednostek odnoszonych do uogólnionego innego, w której jednostki wzajemnie przystosowują się oraz współdziałają
Rzeczywistość społeczna jako jednostki ludzkie, działające i oddziałujące na siebie za pomocą symboli (interakcja symboliczna jako fakt społeczny)
Symbole werbalne, język, symbole niewerbalne, gesty, znaki, dźwięki itp
Elżbieta Hałas
Interakcja jako społeczne działanie, gdy dwie osoby oddziałują na siebie za pośrednictwem komunikacji, modyfikując nawzajem swoje zachowanie.
Jednostka nie działa według pewnych wzorów, lecz poprzez interpretację zachowania partnera, kreuje swoje działanie, dokonując definicji sytuacji
Herbert Blumer
Jaźń jako nieprzerwany proces postrzegania rzeczy, oceniania ich oraz nadawania im znaczenia, po czym na tej podstawie podejmuje działanie
Zachowanie jest wynikiem sposobu interpretacji przez człowieka bodźców, motywów, postaw, idei
Społeczeństwo ludzkie składa się z jednostek posiadających jaźń, których indywidualne działanie jest konstrukcją reakcji.
Jednostka przystosowuje swoje działanie w stosunku do innego partnera oraz do innych - uogólnionego innego (w kontekście społecznym)
Powtarzalność interakcji - ludzie działają w ten sam sposób w jednakowych sytuacjach, jednak nie działają w sposób mechaniczny - zawsze interpretują zachowanie partnera, wnosząc nowe elementy do interakcji
Wszelkie organizacje stanowią ramę, w której jednostki działają i która kształtuje sytuacje, w jakich jednostki działają
Manfred Kuhn
Jaźń kształtuje się w drodze socjalizacji i obejmuje podstawowy zespół znaczeń i postaw jednostki wobec siebie, nie jest procesem niestabilnym
Powtarzanie interakcji, sytuacji społecznych i definicji sytuacji powoduje utrwalanie pewnych wzorów ich wykonywania
jednostki ludzkie jako podmioty życia społecznego są powiązanie pozycjami społecznymi
struktury społeczne jako utrwalone i uregulowane stosunki wiążące pewne zespoły osób
struktury społeczne jako utrwalone wzory interakcji wywierają wpływ na jednostkę podejmującą czynności w ramach danego unormowanego modelu interakcji
Ralph H. Turner
jaźń jako zdolność do definiowania siebie i autonomicznego działania
działania społeczne jednostki stanowią interakcje, składające się z wzajemnie zorientowanych na siebie czynności partnerów
działanie ma charakter twórczy, polega na konstruowaniu postępowania, działań w interakcji, a nawet konstruowaniu roli
przyjmowanie roli przez działającego dokonuje się w toku interakcji i oznacza organizowanie zachowań partnera w spójną całość