1.CO TO JEST BUD.UPRZEMYSŁOWI

Pod tym pojęciem rozumiemy w najogólniejszym ujęciu rodzaj techniki budowlanej, charakteryzującej się dużym zmechanizowaniem robót, rytmiką oraz masowością produkcji. Termin ten nie określa ani rodzaju materiałów, ani rodzaju konstrukcji. Nie char. również przeznaczenia budowlanego obiektu, a jedynie metodę jego realizacji.

2. GRAFICZNY ROZWÓJ BUD. UPRZEMYSŁOWION.

Rozróżniamy 3 etapy rozwoju bud. uprzem.:

-etap I „uprzemysłowienie częściowe” występujące w budown. tradycyjnym udoskonalonym, ogranicz. się do montażu tylko niektórych elementów przemysłowo wytwarzanych.

-etap II „uprzemysłowienie stanu surowego budynku” char. się przemysłowym wytwarzaniem i montażem wszystkich elementów konstrukcyjnych budynku.

„uprzemysłowienie pełne” charakteryzujące się montażem przemysłowo wykonanych elementów konstr. i niekonstrukcyjnych ujętych w określonym syst. budowania.

Stopień uprzemysłowienia robót na etapie: I jest znikomy, natomiast na etapach II i III jest b. Wysoki i prawie identyczny.

3. SPRZECZNOŚCI W BUD. UPRZEMYSŁOWIONYM:

-trwałość elem. prefabr. znacznie odbiega od trwałości wykonywanych połączeń

-sztywność rozwiązania funkcjonalno-użytkowego uniemożliwia dostosowanie obiektu do zmieniających się w czasie wymagań użytkowych

-swoboda kształtowania architektonicznego jest ograniczona zamkniętymi zestawami elementów

-o ukształtowaniu elementu i jego uzbrojenia nie zawsze decyduje stan eksploatacji

-w stosowanych systemach technologiczno-montażowych tylko nieliczne wbudowane elementy prefabrykowane charakteryzują się pełnym wykorzystaniem nośności

-najwyższy stop. efektywności produkcji elementów prefabr. zapewniają duże zakłady prefabrykacji

-uzyskanie wzrostu wydajności pracy i polepszenie warunków pracy wymaga dużych nakładów inwestycyjnych

4.DEFINICJA BUD. PREFABR

Bud. prefabr. obejmuje:

-projektowanie konstrukcji i elementów właściwie z niej wydzielonych

-przemysłowe wytwarzanie elementów poza miejscem ich wbudowania w specjalnych zakładach prefabrykacji, bądź na samym placu budowy w wytwórniach poligonowych

-pełne zmechanizowanie transportu i montażu

-ograniczenie prac na budowie do montażu elementów i ich scalanie

-niemal całkowita eliminacja procesów mokrych

5.PROBLEMY W BUD. PREFABRYKOWANYM

-ograniczenie swobody kształtowania architektonicznego

-występowanie złączy pom. poszczególnymi elementami prefabrykowanymi

-zmniejszenie sztywności przestrzennej konstrukcji

-duże nakłady inwestycyjne na uruchomienie produkcji elementów prefabrykowanych

-nieopłacalność krótkich serii produkcji elementów prefabryk.

7.CZYNNIKI WARUNKUJĄCE DALSZY ROZWÓJ BUD. PREFABR.

a) zwiększenie technologi- czności i stopnia uprzemysło-wienia projektowanych elem.

b) ograniczenia rodzajów zakładów prefabrykacji do dwóch typów:

-zakłady prefabrykacji o produkcji pełnoasortymentowej dla określonego systemu budowlanego

-zakłady prefabrykacji o produkcji asortymentowej elementów konstrukcyjnie i technologicznie jednorodnych

c) uprzywilejowanie dwóch typów organizacji produkcji:

-produkcji masowej

-produkcji seryjnej

d) dążenie do wykorzystania optymalnej wydajności zakładu prefabrykacji

8.PREFABRYK BUD. BETONOWE

Charakteryzuje się montowa-niem budynków z elementów prefabryk. Ze względu na przygotowanie prawie pełnego asortymentu elem. prefabr., wprowadzenie pełnej mechani-zacji montażu oraz ze wzgl. na dość wysoki poziom uprzemy-słowienia prac wykończenio-wych, technologia ta gwaran-tuje masowość produkcji.

Bud. betonowe prefabryk. rozwinęło się w postaci budownictwa:

-wielkoblokowego

-wielkopłytowego

-szkieletowego

-z pref. wielkoprzestrzennych

9.BUDOWNICTW MONOLITYCZNE

Charakteryzuje się wykonywa-niem elem. konstrukcyjnych bu-dynku z betonu zwykłego w miejscu ich wbudowania przy zastosowaniu specjalnych urządzeń formujących.

10.CHARAKTERYSTYKA TECHNOLOGII MONOLITYCZNEGO BUD. BET.

-metoda tradycyjna deskowań pełnych

-metoda małowymiarowych, płytowych, rozbieralno-przesta-wnych urządzeń formujących

-metoda urządzeń ślizgowych.

Metody te obejmują tak budownictwo ścianowe, jak i szkieletowe.

11.PROBL. TECHNOLOGII MONOLITYCZNEGO BUD. BETONOWEGO

-ustawianie urządzeń formujących

-transport urządzeń formujących

-produkcja masy betonowej

-transport masy betonowej

-podawanie masy betonowej

-zabezpieczenie świeżo wykonanej konstrukcji przed wpływami atmosferycznymi

-stan wykończenia

12.MET. WZNOSZENIA OBIEKTÓW W BUD. MONOLIT.

Ściany nośne budynków o konstrukcji monolitycznej projektuje się jako betonowe, z betonu zwykłego klasy min.B10 lub z kruszyw betonowych betonów lekkich klasy min B7,5. Grubość ścian betonowych min.10cm. Stropy monolityczne pracują jako konstrukcja ciągła. Konstrukcje ścianowe monolityczne wznosi się przy użyciu specjalnych deskowań przestrzennych, bądź ślizgowych. Najczęściej stos. się deskowania przesuwne tunelowe, półtunelowe i uniwersalne.

-Deskowania tunelowe i półtunelowe umożliwiają jednoczesne formowanie ścian i stropów

-Deskowania uniwersalne składają się z płaskich płyt formujących oraz konstrukcji usztywniających i podpierają-cych, które utrzymują płyty we właściwym położeniu i przejmują parcie mieszanki betonowej, przy deskowaniu uniwersalnym najpierw konstruujemy ściany, a później stropy

-Deskowania ślizgowe umożliwiają wznoszenie ścian konstrukcji budynku.

13.PORÓWNYWANIE BUD. MONOLITYCZNEGO I PREFABRYKOWANEGO

Budown. monolityczne jest mniej energochłonne, budown. prefabrykowane jest jednak mniej pracochłonne i na ogół mniej materiałochłonne. Technologia prefabrykacji umożliwia prawie bezpośrednią eksploatację po zakończeniu prac montażowych, czego nie umożliwia technologia monolit. . Budown. prefabrykowane jest z założenia budownictwem niesezonowym, natomiast do prowadzenia monolitycznego formowania konstrukcji w zimie potrzebny jest specjalistyczny sprzęt.

14.PRACOCHŁONNOŚĆ. CO WPŁYWA NA JEJ ZMNIEJSZENIE

Zmniejszenie pracochłonności jest wynikiem postępu technicznego na odcinku produkcji, organizacji pracy i zarządzania. Wzrost wydajno-ści pracy wynika z zastąpienia pracy ręcznej pracą maszyn, oraz ze zmniejszenia bezpo-średniej pracy na budowie i przenikaniu jej do zakładów prefabrykacji.

Czynniki decydujące o pracochłonności: technologia, metody wznoszenia, rozwiąza-nie funkcyjno-użytkowe, kuba-tura obiektu, założenie pracochłonności.

15.MECHANIZACJA

Ułatwia i usprawnia wiele procesów technologicznych, skraca cykl produkcyjny i przynosi duże efekty ekonomiczn.

Mechanizacja robót obejmuje:

-produkcję elementów

-załadunek, transport i wyładunek elementów

-montaż elem., a w przyp. bud. monolitycznego przenoszenie urządzeń formujących oraz produkcje i podawanie masy betonowania

-roboty ziemne

-roboty fundamentowe

-roboty wykończeniowe

16.RODZAJE MASZYN

-mikrokoparki - przystosowane do wykonywania wykopów pod fundamenty, są one na gąsienicach cichobieżnych o dużej sprawności

-nośniki-spychacze, podnośniki, koparki

-walec wibracyjny - zagęszcza grunt do 1m głębokości

-młot wibracyjny, udarowy

-urządzenie do montażu elem. prefabr., samomontujące.

17.JAKIE WAR. POW. SPEŁNIAĆ MASZYNY

W związku z coraz większym zapotrzebowaniem na maszyny i urządzenia o coraz korzystniejszych parametrach technicznych wymaga się:

-zwiększenia mocy i wydajności produkowanych maszyn

-rozszerzenie zakresu stosowanych maszyn budowlanych poprzez zwiększ. asortymentu osprzętów roboczych

-zwiększenie niezawodności maszyn budowlanych

-wprowadzenie automatyzacji sterowania

-uproszcz. obsługi technicznej

-wzrostu bezpieczeństwa i wygody pracy operatora

-zwiększenia wymagań w stos. do ochrony środowiska

18.ZALEŻNOŚĆ MIĘDZY KOSZTEM A WIELKOŚCIĄ ELEMENTU

20. UKŁ KONSTR. ZE WZGL. NA PRZENOSZENIE SIŁ POZIOMYCH

Udział sił poziomych, wywołanych działaniem wiatru w całkowitym układzie sił działających na budynek wzrasta wraz z jego wysokością. Przeznaczone do przenoszenia sił poziomych ustroje budowlane można podzielić na:

-układy ram

-układy ścian usztywniających

-zamknięte układy ramowe w ścianach zewn.

-ściany zewn. pracujące jako ustrój powłokowy (płaskie, przestrzenne)

21. UKŁ KONSTR. ZE WZGL. NA PRZENOSZENIE SIŁ PIONOWYCH

a)jednokierunkowe

-podłużne-ściany nośne lub podciągi usytuowane są równo-legle do osi podł. bud.

-poprzeczne- j.w. lecz prostopadle

b)dwukierunkowe

-mieszane-ściany nośne lub podciągi usyt. są równol. i prostop. do osi podł. bud.

-krzyżowe- wszystkie plyty stropowe zbrojone są krzyżowo i oparte na całym obwodzie bud

22. PODZIAŁ KONSTR. SZKIELETOWYCH

Są to konstr. wykonane z belek, słupów lub ram oraz płyt stropowych. W zależności od rodzaju stosowanych elem. nośnych rozróżniamy:

-konstr. belkowo-słupowe, podstawowe elementy to słupy i rygle

-konstr. słupowo-płytowe, słupy mają wys.2 lub 3 kondygnacje. Płyty żelbetow krzyżowo zbrojone oparte są bezpośrednio na wspornikach słupów

-konstr. ramowe, szkieletowa konstr. ramowa składa się z prefabrykowanych ram oraz płyt stropowych.

23.UKŁAD SŁUPOWO-PŁYTOWY rys.

Ta konstr. charakteryzuje się brakiem zginanych elementów prętowych. Słupy o prostym przekroju, mają wys.2 lub 3 kondygnacji. Płyty żelbetowe, krzyżowo zbrojone, oparte są bezpośrednio na wspornikach słupów. Słupy mają na odpowiednich wysokościach szereg otworów do siebie prostopadlych, służących do przepuszczania kabli łączących płyty stropowe ze słupami w jedną całość przez sprzężanie podłużne i poprzeczne. Jako ściany zewn. stosujemy lekkie warstwowe ściany osłonowe. Technologia wykonania może polegać na zwykłym montażu elem. prefabrykowanych, albo może być realizowana metodą podnoszenia słupów.

24. UKŁAD SŁUPOWO-RYGLOWY

Obciążenia z przekrycia lub stropu są przekazywane na słupy za pośrednictwem rygla lub układu rygli.

Typy konstrukcji szkieletowych belkowo-słupowych, rys:

-konstr. , przy których wyst. połączenia słupa ze słupem i słupa z belką

-konstr., przy których wyst. połączenia słupa ze słupem i belki z belką.

25.UKŁADY ŚCIANOWE

Konstr.ścianowe to konstrukcje ze ścianami nośnymi wyk. z wielkowymiarowych elementów prefabrykowanych. Elem. ścien-ne w tych konstr. nabierają szczególnego znaczenia.

W zal. od stosowanych elem. ściennych rozróżniamy:

-konstr. blokowe

-konstr. płytowe

-konstr. wielkopłytowe

Układy ramowe:

Szkieletowa konstr. Ramowa składa się z prefabrykowanych ram oraz płyt stropowych, mogą to być ramy jedno i dwuwarstwowe, a także jedno i dwustronnie przewieszone.

26.PODZIAŁ ŚCIAN

ściany konstrukcyjne- poza ciężarem własnym przenoszą poziome i pionowe obciążenie zewn. oraz oddziaływanie innych elementów. W zalezności od zadań jakie one spełniają rozrózniamy:

-ściany nośne - przenoszą obciąż. pionowe przekazywane przez stropy i ściany wyższych kondygnacji

-ściany samonośne- przenoszą tylko ciężar własny

-ściany usztywniające- usztywniają bud. przestrzennie

ściany niekonstrukcyjne- nie sa elementami konstrukcji budynku, przenoszą ciężar własny i ewentualnie parcie wiatru, w zależności od zadań rozróżniamy:

-działowe-przegroda funkcjonalna

-osłonowe-przegroda termiczna i akustyczna

-ekranowe-przegroda wizualna.

27.RÓŻNICA MIĘDZY ŚCIANĄ DZIAŁOWĄ A KONSTRUKCYJNĄ

Każda ściana nośna jest ścianą konstrukcyjną lecz nie każda ściana konstr. jest ścianą nośną. Połączenie elem. konstrukcyjnego z niekonstrukcyjnym musi być przegubowe.

28. ZEWNĘTRZNE ŚCIANY OSŁONOWE

Nie przenoszą ciężaru konstrukcji budynku, przenoszą ciężar własny oraz parcie wiatru, osłaniają budynek od działań zewn. Warunków atmosferycznych.

29. CZYNNIKI WARUNKUJ. PODZ. KONSTR. NA RÓŻNE ELEM.

-rodzaj konstrukcji i jej schemat statyczny

-przyjęta metoda technologii wytwarzania elementów

-nośność środków transport. i montażowych.

30. ELEMENT WIELKOPRZESTRZENNY

Jest to element, który wykonuje się w zakł. prefabrykacyjnym. Wykonuje się tam jego elementy konstrukcyjne i w zasadzie wszystkie prace wykończeniowe począwszy od zakładania instalacji, układania podłóg i posadzek, a skończywszy na wykonaniu faktur wewn. i zewn.. Powoduje to maxymalne skrócenie cyklu budowy przy znacznym obniżeniu kosztów.

31. PRZEKAZYWANIE OBCIĄŻEŃ Z ELEM. NA ELEMENT

Sposoby oparcia elementów przestrzennych i co za tym idzie przekazywanie obciążeń: punktowe oparcie w narożach, oparcie na dwóch przeciwległych kraw. , oparcie wzdłuż całego obwodu elementu, oparcie na pilastrach.

32. SKŁADANIE ELEM. WIELKOPRZESTRZENNYCH

- wykonujemy monolitycznie element składający się z 4 lub 5 ścian, a następnie łączymy z nim przez spawanie pozostałe elementy ścienne wykonane uprzednio jako prefabrykowane elementy płytowe.

- wykonujemy najpierw prefabrykowane elementy płytowe a następnie łączymy je w jeden element bezpośrednio albo przez przestrzenny szkielet żelbetowy.

33. TYPIZACJA

Jest to zdolność do wykształcenia idealnych wzorców, czynności lub przedmiotu charakteryzującego się możliwie największą efektywnością na danym etapie rozwoju techniki. Typizacja jest wyborem możliwie najlepszego rozwiązania powszechnie stosowanego i zunifikowanego, dotyczy ona elementów konstrukcyjnych, niekonstr. całych obiektów, metod wytwarzania, wyposażenia stosowanego w budownictwie.

34. ZALETY I WADY TYPIZACJI

Zalety:

-ułatwia projektowanie, wytwarzanie, transport i montaż

-prow.do większej efektywności procesów budowlanych

-prowadzi do ograniczenia liczby elementów i urządzeń

-prowadzi do sprawnej i szybkiej realizacji zadań

-powiększa jakość

-minimalizuje koszty

Wady:

-utrudnia realizację dużych zadań

-niezliczone ilości projektów dla podobnych obiektów

-hamuje rozwój budownictwa

35. METODA IDEALNYCH WZORCÓW NADDLERA

36. CO TO JEST NORMALIZACJA I CZEGO DOTYCZY

Jest to ujednolicenie wszystkich lub tylko niektórych cech przed-miotu lub czynności i nadanie temu ujednoliceniu formy prawnej (normy, standarty, zalecenia, rekomendacje)

Normalizacja dotyczy:

-pojęć, definicji, określeń, nazw i symboli

-met. projektowania, obliczania konstrukcji, wymiarowania elementów

-metody badania materiałów

-metody badań jakości

-met. sprawdzania warunków eksploatacji konstrukcji

37. UNIFIKACJA

Zespół czynności w zakresie programowania, projektowania, wykonywania, transportu i montażu, zmierzających do opracowania ujednoliconego rozwiązania konstrukcyjno materiałowego, przeznaczonego do masowej uprzemysłowionej produkcji budowlanej.

38. RODZAJE UNIFIKACJI

Unifikacja obejmuje:

-rozwiązania funkcjonalno-technologiczne dla przyjętego programu użytkowego

-układ konstrukcyjny budynku przedstawiony w modularnym układzie odniesienia

-materiały konstrukcyjne

-procesy produkcyjne elem. konstrukcyjnych

-proces transportu wraz z ładunkiem i wyładunkiem

-proces montażu zunifiko wanych elem.prefabr.

-analizę zużycia materiałów i wysokości kosztów budowy

Unifikacja:

-wymiarów

-obciążeń

-konstrukcji

-montażu.

39. UNIF. WYMIARÓW

Unifikacja wymiarów w budown. oparta jest na koordynacji mo-dularnej ustalonej odpow. normami.

Unifikacji podlegają:

1. podstawowe wymiary budynków

-wymiar rozstawu pionowego elementów konstr. budynku, odpowiadający kierunkowi rozpięcia stropu

-wymiary rozpiętości (długości) konstr. nośnej prostopadłej do kierunku rozpięcia stropu

-wymiar wys. konstr. nośnej

2. system wymiarowania konstr. nośnych budynku

40.UNIF. OBCIĄŻEŃ

41. UNIF. KONSTRUKCJI

Dla budynków budownictwa ogólnego:

-wymiary rozstawu pionowego konstrukcji nośnych budynków:

240, 300, 360, 420, 480, 540, 600, 660, i dalej n x 120cm

-wymiary rozpiętości pionowych konstrukcji nośnych budynków:

180, 240, 300 i dalej n x 60cm

-wymiary wys. kondygnacji w bud. wielokondygnacyjnych i jednokondygnacyjnych: 210,

240, 270, 300, 360 i dalej, n x 60cm

42. UNIF. MONTAŻU

Każdy element ma swoje miejsce:

1 - element poprzeczny

2 - elemnt podłużny

cykl normalny - najpierw montaż ścian poprzecznych

cykl odwrócony - najpierw łączymy elementy zewn. a potem ściany wewn. rys.

43.ZALETY UNIFIKACJI

*ograniczenie liczby typów elementów prefabrykowanych w budown.uprzemysłowionym ze względu na:

-unifikację wymiarów

-unifik. obciążeń

-wartości użytkowe

*ograniczenie metody wytwarzania

*zwiększenie uniwersalności stosowanych materiałów

*stosowanie materiałów architektonicznie obojętnych lub nieobojętnych

*uproszczenie wytwarzania elementów

44.EFEKTY BUD. UPRZEMYS.

Budown. uprzemysł. prow.i do:

-zmniejszenia pracochłonności

-skrócenia cyklu inwestycyjnego

-zmniejszenia zużycia materiałów

-obniżenia kosztów budowy

45. MET. PRZEN. STROPÓW (W UKŁ SŁUPOWO-PŁYTOWYM)

Polega ona na:

-wykonaniu monolitycznej kondygnacji podziemnej wraz ze stropami nad piwnicami

-ustawieniu słupów

-zabetonowaniu na poziomie parteru wszystkich płyt stropowych wraz z płytą dachową

-podniesieniu płyty dachowej, a następnie poszczególnych płyt stropowych na odpowiednie wysokości i zamocowaniu ich za pom. kołnierzy do słupów

-wykonaniu ścian zewn. i działowych.

46. KONSTR. SZKIELETOWE

- charakteryzują się możliwie najlżejszą masą obiektu

- dają konstrukcji swobodę kształtowania funkcjonalno-użytkowego

- daje pełną swobodę rozwiąz. architektoncznego (kształtowania)

-daje możliwość zastosowania najlepszych rozwiązań izolacji term. (ścian osłonowych)

- możliwość szybkiej realizacji zadania

- na ogół tańsza

WADA:

- słaba sztywność

47. UKŁ. ZAMKN. I OTWARTY

-układ zamknięty: wszystkie ściany zewnętrzne są ścianami konstrukcyjnymi

-jest to cała tarcza o określonej sztywności

-wszystkie połączenia muszą być sztywne(EJ)

-cały strop jest jedną sztywną tarczą

-układ otwarty: wszystkie ściany zewnętrzne podłużne są ścianami niekonstrukcyjnymi

-każda tarcza jest dostatecznej sztywności

-strop jest jedną sztywną tarczą

-wszystkie połączenia muszą być sztywne

---