Nieruchomości
Definicja - art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego
Rodzaje nieruchomości:
gruntowe - części powierzchni ziemskiej stanowiąca odrębny przedmiot własności;
Granicą nieruchomości gruntowej jest granica działki ewidencyjnej.
Jedna nieruchomość może się składać z kilku działek ewidencyjnych.
Na oznaczenie działki ewidencyjnej składa się:
numer działki wyrażony liczbą naturalną,
numer obrębu ewidencyjnego składający się z ciągu liczb naturalnych, np. 020505 (dawniej była to nazwa wsi, dzielnicy, osiedla); obręb odpowiada obszarowi wsi, dzielnicy w mniejszym mieście lub osiedla w większym,
numer (dawniej nazwę) jednostki ewidencyjnej; jednostka odpowiada gminy, a w dużych miastach dzielnicy
Zasada:
Jedna księga wieczysta to jedna nieruchomość.
W konsekwencji 2 graniczące ze sobą działki tego samego właściciela jeśli prowadzone dla nich będą osobne księgi wieczyste będą stanowiły 2 odrębne nieruchomości. Jest to odstępstwo od definicji nieruchomości gruntowej zawartej w art. 46 k.c.
Wyjątki od zasady:
Dwie 2 działki nie graniczące ze sobą i wpisane do jednej księgi wieczystej będą mimo to stanowiły 2 nieruchomości zgodnie z ogólną regułą zawartą w art. 46 k.c.
budynkowe - budynki trwale z gruntem związane, które na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności,
Taka sytuacja ma miejsce tylko gdy jakiś podmiot posiada prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym jest usytuowany jakiś budynek.
Występuje tu kryterium prawne - użytkowanie wieczyste.
Na nieruchomość budynkową składa się na nią prawo własności budynku wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, na którym usytuowany jest ten budynek.
Występują wtedy dwa podmioty posiadające prawo rzeczowe do nieruchomości
- A - właściciel budynku i użytkownik wieczysty gruntu oraz
- B - właściciel gruntu
lokalowe - części budynków trwale z gruntem związanych, które na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności,
Dla powstania nieruchomości lokalowej istotne jest kryterium faktyczne - posiadanie przez część budynku (lokal) statusu samodzielnego lokalu.
Definicja samodzielnego lokalu - art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali.
Spełnienie przez lokal wymagań wynikających z w/w definicji sprawdza starosta i wydaje zaświadczenie o samodzielności lokalu.
Dwa stany prawne nieruchomości lokalowej:
właściciel lokalu i współwłaściciel gruntu pod budynkiem, w którym znajduje się ten lokal,
właściciel lokalu i współużytkownik wieczysty gruntu pod budynkiem, w którym znajduje się ten lokal.