Temat: 20.2. Wzmacnianie obudowy wyrobisk korytarzowych.

W przewidywaniu zwiększonych ciśnień wykonuje się zabezpieczenie istniejącej obudowy przez zabudowanie zestawów lub elementów dodat­kowych. Mogą to być kompletne odrzwia stawiane pomiędzy ist­niejącymi lub tylko dodatkowe stojaki zabudowane pod stropnicami.

Najbardziej skutecznym zabezpie­czeniem pod względem wytrzymałości i stabilności obudowy są podciągi pod­budowane stojakami (rys. 20.1). Stosuje się podciągi drewniane lub stalowe, podbudowane stojakami ciernymi lub hydraulicznymi.

Przy wzmacnianiu obudowy ŁP podciągi zabudowuje się najczęściej w osi wyrobiska korytarzowego na styk. Stojaki stawia się pod podciągami w punktach zetknięcia podciągów z łu­kami przystropowymi. Zasadą jest, aby każdy podciąg podbudowany był, co najmniej trzema stojakami.

W razie konieczności buduje się w osi wyrobiska dwa przylegające do siebie rzędy podciągów. W przypadku spodziewanych na­cisków bocznych na obudowę ŁP, stosuje się podciągi boczne pod­parte stojakami „na kontrę".

W przypadku niemożności zabudowania podciągów podbudowa­nych stojakami lub stojaków pośrednich, można zastosować wzmoc­nienie obudowy odrzwiami pośrednimi, zabudowując kompletne nowe odrzwia pomiędzy odrzwiami istniejącymi.

W przypadku obudowy ŁP w przewidziane miejsce pod strop wprowadza się najpierw łuk stropnicowy, który dociska się do stropu (opinki obudowy) rozporą śrubową lub hydrauliczną. Następnie dołącza się do niego łuki przyociosowe, a po ich zamocowaniu usuwa się rozporę.

Wzmacnianie odrzwiami pośrednimi nie zapewnia tej wytrzymało­ści co podciągi podbudowane stojakami, ale daje wolny od stojaków przekrój wyrobiska.

Obudowę drewnianą można wzmacniać w sposób podobny jak obudowę ŁP, a więc stojakami pośrednimi, podciągami budowanymi w osi wyrobiska podpartymi stojakami lub odrzwiami pośrednimi.

---