Edukacja kobiet w II RP


Edukacja kobiet w II RP, a ich udział w rozwoju kulturalnym, naukowym, oświatowym.

20.05

Po pierwszej wojnie światowej tor kształcenia dziewcząt będzie taki sam jak mężczyzn. => te same zasady, tryb.

Podstawą tej organizacji był dekret z 1919 r. dotyczący szkół średnich. zakładał likwidację gimnazjum, szkół realnych, odrębnych liceów. Zakładał utworzenie gimnazjum wyższego i niższego stopnia. Te gimnazja były jednakowe dla chłopców i dziewcząt - miały mieć profil klasyczny, humanistyczny oraz matematyczno - przyrodniczy.

Ujednolicenie szkolnictwa zaczęło się przed 1918 rokiem, gdy kobiety uzyskały możliwość pójścia do szkół wyższych. W 1921 r. Wprowadzono jednolite programy nauczania.

1922-1923 - działało 762 gimnazjów, 227 tys. uczniów z czego 90 tys. to dziewczyny.

Większość szkół do których chodziły dziewczęta to były szkoły prywatne (państwo utrzymywało tylko 36 szkół żeńskich i nieco ponad 40 koedukacyjnych).

Dziewczyny musiały płacić za naukę i gorszy program nauczania.

Centrum kształcenia: Warszawa i Okręg Łódzki.

Poziom nauczania w gimnazjum żeńskim był bardzo wysoki => można wnioskować to z ilości wyników maturalnych. 93% => państwowe gimnazja, 76% - gimnazjum prywatne => tyle zdawało.

Po pierwszej wojnie kobiety stanowiły ponad 40% ogółu osób zatrudnionych zawodowo. Kobiety pracowały też w przemyśle (nie tylko w tradycyjnych kobiecych zawodach) włókienniczym, galanteryjnym, odzieżowym, pracowały w biurach, handlu, usługach.

Rosnąca rola kobiet w różnych zawodach prowadziła do tego, że trzeba było rozwijać szkolnictwo zawodowe kobiet; przygotowanie do pracy zawodowej i domowej.

Chodziło także o to by zmniejszyć liczbę dziewcząt idących do liceów ogólnokształcących.

Szkolnictwo zawodowe było odrębne od męskiego.

Aż do 32' r. szkolnictwo żeńskie stanowiło odrębny tor. Z kształcenia zawodowego=> w tym roku zrównano te dwa kształcenia, wprowadzono koedukację.

Szkolnictwo to bardzo szybko rozwijało się, ale kształciło dużo mniej dziewcząt niż szkolnictwo ogólnokształcące.

Szkolnictwo zawodowe obejmowało tradycyjne zawody związane z przemysłem tekstylnym (odzieżowym). Bardzo rozwinęło się szkolnictwo handlowe, które z czasem zdominowało tamte. (szkoły te miały szeroki profil, przygotowywały nie tylko do zawodu , z czasem wprowadziły maturę i można było po nich iść na studia).

Istotnym działem tego szkolnictwa było szkolnictwo gospodarcze: pracownice burs.

Najmniej kobiet trafiało do szkół rolniczych. Oświata na wsi była w bardzo złym stanie, poza tym nie uznano potrzeby kształcenia na wsi (bo i tak w gospodarstwie się tego nauczy).

Szkoły zawodowe obejmowały zwłaszcza dziewczęta z rodzin mniej zamożnych, których nie stać na to aby swoje dzieci edukować szerzej. Młodzież z większych miast preferowała zawody opiekuńczo-wychowawcze.

Szczególnym powodzenie cieszył się zawód nauczyciela => traktowano to jako awans społeczny. Szczególnie na wsi.

Podział na szkoły po 32":

Organizacja szkoły po 32":

Seminaria nauczycielskie zostały przekształcone w liwa???? pedagogiczne. Bardzo podniósł się poziom kształcenia nauczycieli w szkołach elementarnych oraz wychowawczyń przedszkolnych. Zawód nauczycieli uniknął wtedy feminizacji.

Studia wyższe:

Kobiety nie spotykały się wtedy już negatywnym stosunkiem mężczyzn oraz profesorów co do ich studiowania. Uważano, że kobiety podchodzą solidniej, bardziej ideowo (dla samych studiów, a nie w celu zdobywania chleba).

Kobiety rzadziej otrzymywały dyplom ukończenia studiów niż mężczyźni. Rocznie około 3.5 tysiąca kobiet otrzymywało dyplom ukończenia studiów. - na UW.

Awans naukowy kobiet był widoczny. Było dużo nauczycieli pomocniczych, profesorów było bardzo mało - praktycznie wcale.

Pierwsza habilitacja kobiety - żona Jędrzejewicza - w latach 30tych = 1934 r.

W latach trzydziesty około 8 kobiet zrobiło habilitację, ale nie zostały profesorami - kobiety zbyt późno awansowały, nie było wolnych katedr.

Zaowocowało to twórczością intelektualną.

Ruch Ludowy: Dziubińska i Kosmowska można do nich dołączyć Helenę Radlińską.

Aniela Szycówna - zajęła się pedagogiką dziecięcą.

Stefania Stępołowska.

Helena Radlińska - pedagogika społeczna - stworzyła studium pracy społeczno oświatowej - kształcili się ci, którzy chcieli opiekować się dziećmi, kształcić w instytucjach oświatowych.

Maria Grzegorzewska => twórczyni pedagogiki resocjalizacyjnej (rozwija się po drugiej wojnie światowej). W 1927 roku założyła szkołę specjalną => dla osób, które chcą się zajmować osobami upośledzonymi, założyła też państwowy instytut nauczycieli.

Kobiety zostały zaakceptowane przez odbiorców => to co one wytwarzały : kultura, nauka.

W tym okresie znacznie rozszerzono prawa kobiet. Nie było już barier, gdzie możliwość nauki, pracy kobiet byłaby ograniczona.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wychowanie obronne kobiet w II RP, Szkola
Dojrzao do uczenia sie matematyki (1), Edukacja Przedszkolna I, II i III rok (notatki), Edukacja mat
policja w II RP
prawo II RP
Gospodarka w II RP
29 System parlamentarno gabinetowy w II RP (1919 1926)
bilans II RP, Testy, sprawdziany, konspekty z historii
8 Główne siły polityczne w II RP
Wladze II RP PRL oraz III RP
polityka zagraniczna w II RP
Historia Polski XX i XXIw, SEJMY W II RP, SEJM PO WYBORACH W 1922 ROKU
PROGRAMY EDUKACJI PRZEDSZKOLNEJ II
PROGRAMY EDUKACJI PRZEDSZKOLNEJ II (2)
Administracja centralna w II RP, studia
zagadnie z teoretycznych na egzamin 2 wersja, Edukacja Przedszkolna I, II i III rok (notatki), Teore
Kwestia kobieca- nowe projekty edukacji kobiet, Studia - polonistyka, pozytywizm

więcej podobnych podstron