Hemaglutynacja czynna (bezpośrednia)(HA)

Rozróżnia się hemaglutynację bezpośrednią, czyli czynną, w której zlepianie erytrocytów wywoływane jest przez różne drobnoustroje. To zjawisko może zostać zahamowane działaniem surowicy zawierającej swoiste przeciwciała skierowane przeciwko drobnoustrojom zlepiającym krwinki.

Komórki zakażone wirusem posiadającym hemaglutyniny na powierzchni do pożywki hodowlanej, uwolnienie się wirusa do pożywki, zmieszanie pożywki z zawiesiną erytrocytów, aglutynacja erytrocytów.

Wirusy z hemaglutyninami: w. paragrypy, w. świnki, w. odry.

Hemaglutynacja bierna (pośrednia)(IHA)

Hemaglutynacja pośrednia, czyli bierna, zachodzi wówczas, gdy na erytrocyty opłaszczone jakimś antygenem/przeciwciałem zadziałamy surowicą odpornościową, zawierającą przeciwciała/antygeny swoiste dla antygenu/przeciwciała zaadsorbowanego na powierzchni krwinki. Adsorpcja antygenu/przeciwciała zahamuje reakcję.

Neisseria gonorrhoeae (ziarenkowiec G(-))

Epidemiologia:

1. Drogi przenoszenia: stosunek płciowy, poród, przedmioty.

2. Często bezobjawowa - ułatwia przenoszenie.

3. Słabo immunogenna, 16 serotypów - można wielokrotnie przechodzić zakażenia.

Rozpoznanie:

1. Materiał: wymaz/wyciek z cewki moczowej, wymaz z szyjki macicy, odbytu na Gonomedium (transportowo-wzrostowe).

2. Hodowla:

1. agar czekoladowy, tylko do wydzieliny z cewki moczowej męskiej,

2. podłoże Robron, Thayera-Martina podłoża selektywne z antybiotykami przeciw bakteriom G(+), G(-) i grzybom (VCM - wankomycyna, kolistyna, nystatyna)

3. Identyfikacja:

1. preparat bezpośredni metodą Grama - wewnątrzkomórkowe , G(-) dwoinki,

2. IF,

3. testy biochemiczne, próba na oksydazę (+),

4. oznaczenie wrażliwości na antybiotyki,

5. posiew krwi i z innych miejsc i tkanek (zakażenie rozsiane).

Leczenie:

1. Leczenie skojarzone (N. gonorrhoeae i Treponema palladum):

1. ceftriakson (pojedyncza dawka i.m. 250 mg),

2. cefiksym (pojedyncza dawka p.o.),

3. fluorochinolony (pojedyncza dawka p.o.).

2. Spektynomycyna (aminoglikozyd) - dla uczulonych na beta-laktamy w pojedynczej dawce i.m.

1. Zakażenia miejscowe:

- zap. cewki moczowej

- zap. szyjki macicy

- stan zap. miednicy

- rzeżączka odbytniczo- odbytowa

- rozsiane zak. gonokokowe

- zak. pochwy, sromu i odbytu

- noworodkowe zap. gałki ocznej

- rzeżączka gardła

- zap. torebki wątroby (zasp. Fitza- Huhg i Curtisa)

2. Zakażenia rozsiane:

- ropne zap. stawów, zmiany skórne, zap. pochewek ścięgien

---